1. “Όλα φθάνουν στην ώρα τους για όσους ξέρουν να περιμένουν.”
Αυτή είναι μια από τις πολλές σοφές ρήσεις αυτού του Γάλλου μυθιστοριογράφου του 19ου αιώνα που έζησε μόλις 51 έτη (Μάης 1799 – Αύγ. 1850).
Ο Μπαλζάκ (το οικογενειακό όνομα ήταν Μπαλσά) είναι ένας από τους σπουδαιότερους Γάλλους λογοτέχνες καθώς με τα μυθιστορήματα και τα διηγήματά του εδραίωσε έναν αποδεκτό και καθόλου ανιαρό ρεαλισμό, κυρίως με το έργο του La Comédie Humaine “Η Ανθρώπινη Κωμωδία”, που δεν περιέχει θεατρικά έργα και αρκετά κωμικά διηγήματα.
2. Το 1814 εγκαταστάθηκε με την οικογένειά του στο Παρίσι. Δυο έτη αργότερα ξεκίνησε σπουδές Νομικής στη Σορβόννη, από όπου αποφοίτησε το 1819. Εργάστηκε για μικρό διάστημα ως βοηθός σε δικηγορικό γραφείο και , παρατηρώντας με ασυνήθιστη οξυδέρκεια όλες εκείνες τις δραστηριότητες, τις μετέφερε σε πολλά έργα του.
Μετά πήγε να μείνει μόνος σε μια φτωχική γειτονιά και αφοσιώθηκε στη συγγραφή λογοτεχνικών και φιλοσοφικών έργων, τα οποία δημοσίευε με διάφορα ψευδώνυμα δίχως επιτυχία.
Άρχισε να γίνεται αποδεκτός μετά την ερωτική σχέση του με τη δούκισσα Ντ’ Αμπραντές και γνώρισε την πρώτη συγγραφική του επιτυχία με το μυθιστόρημα “Οι Σουάνοι” Les Chouans, 1829.
Ταυτόχρονα επιδόθηκε σε διαδοχικές επιχειρηματικές προσπάθειες, που όλες απέτυχαν οικτρά. Τόσο μάλιστα, που τον Απρίλιο 1828 ο Μπαλζάκ βρέθηκε να χρωστά στη μητέρα του 50.000 φράγκα, που ήταν μεγάλο ποσό για την εποχή.
3. Το 1832 του ήρθε η έμπνευση να συμπεριλάβει όλες τις δημοσιεύσεις του σε μια ενιαία εργασία που αρχικά ονόμασε Études de Moeurs “Μελέτες Συμπεριφορών (=ηθικών τρόπων)”, μα αργότερα έγινε γνωστή ως La Comédie Humaine. Αυτή θα παρουσίαζε τη ζωή της γαλλικής κοινωνίας στην πόλη και στην επαρχία από τη Γαλλική Επανάσταση του 1789 ως τις μέρες του.
Το 1830 είχε ήδη γράψει το El Verdugo για έναν τριαντάχρονο που σκότωσε τον πατέρα του – όντας ο ίδιος ο Μπαλζάκ 30 ετών τότε. Ακολούθησε το επόμενο έτος το La Peau de Chagrin “Το [μαγικό] Δέρμα του Γαϊδάρου” που γνώρισε μεγάλη επιτυχία: σε αυτό το παραμύθι ο νεαρός Βαλεντίν βρίσκει ένα δέρμα που του χαρίζει δύναμη και πλούτο μα μετά ο νεαρός χάνει την ικανότητα να το χειρίζεται.
4. Στην περίοδο 1833-35 έγραψε τα σπουδαιότερα έργα του: Eugénie Grandet, La Duchesse de Langeais, το Père Goriot (που είναι περίπου μια μεταγραφή του Βασιλιάς Ληρ του Σαιξπήρου στο Παρίσι του 1820). Επίσης το σύντομο (50 σελίδες) La Fille aux yeux d’ Or “Το Κορίτσι με τα Χρυσά Μάτια”.
Το 1843, μετά από διάφορες επιχειρηματικές αποτυχίες και την έκδοση (επίσης αποτυχημένη) δυο περιοδικών, ο Μπαλζάκ δημοσίευσε το δίτομο (1.000 σελίδες) Illusions Perdues “Χαμένες Αυταπάτες” με ήρωα τον Lucien, έναν νεαρό ποιητή που στην προσπάθειά του να αποκτήσει φήμη παγιδεύεται στις σκοτεινές αντιφάσεις της κοινωνίας και δεινοπαθεί. Η ιστορία του συνεχίστηκε στο Splendeurs et misères des courtisanes “Δόξα και Μιζέρια της Πόρνης” 1847.
5. Πολυγραφότατος, ο Μπαλζάκ εργαζόταν συνήθως από τη 1.00 τα μεσάνυχτα ως τις 8.00 το πρωί. Κάποτε ως και 15 ώρες!
Το 1833 είχε μια σχέση με την παντρεμένη Maria de Fresney, η οποία έγινε το πρότυπο για την Ευγενία Γκραντέ και με την οποία έκανε μια νόθο κόρη.
Την ίδια εποχή άρχισε αλληλογραφία με μια πλούσια Πολωνέζα, την Εβελίνα Χάνσκα, παντρεμένη κι αυτή. Η Χάνσκα χήρεψε το 1841 και ο Μπαλζάκ, πολύ άρρωστος πλέον, την παντρεύτηκε μόνο τον Μάρτιο 1850, πέντε μήνες πριν τον θάνατό του.
Ασχολήθηκα εδώ με τον Μπαλζάκ διότι διατύπωσε πολλές σοφές παρατηρήσεις για τη ζωή, παρότι ο ίδιος μοιάζει να είχε αποτύχει παταγωδώς στο υλικό επίπεδο. Στο επόμενο άρθρο θα δημοσιεύσω αρκετά αποφθέγματά του.
