Τείνουμε να βλέπουμε τα πράγματα ανάποδα. Συχνά θωρούμε κακό κάτι καλό και αληθινό κάτι ψεύτικο. Και το αντίθετο. Ναι, υπάρχουν, βέβαια, πράγματα στον υλικό κόσμο που τα βλέπουμε ακριβώς έτσι όπως φαίνονται. Συμφωνούμε όλοι μεταξύ μας πως σε αυτήν την περιοχή (Αθήνα, ας πούμε) η ώρα στις 12.00 μεσημέρι είναι ώρα 12.00 μεσημέρι και όχι μεσάνυχτα ή ώρα 5.00 το πρωί. Αν και ακόμα και σε ένα τέτοιο γεγονός όλο και κάποιος θα βρεθεί που θα φέρει κάποια αντίρρηση. Αλλά για πολλές άλλες καταστάσεις έχουμε αντίθετη, ανάποδη θεώρηση.
Όλοι και όλες ψάχνουμε, επιδιώκουμε να έχουμε μόνιμη ευτυχία, ο καθένας και η καθεμιά με κάποιο δικό του τρόπο. Αυτή η επιδίωξη έχει ορισμένα χαρακτηριστικά. Πρώτον σχετίζεται με την επίτευξη ορισμένων υλικών καταστάσεων ή την απόκτηση ορισμένων υλικών πραγμάτων ή σχέσεων και, δεύτερον, σχετίζεται με το μέλλον.
Α, λέμε, όταν τελειώσω τις σπουδές μου και αρχίσω να εργάζομαι κι έχω ένα καλό εισόδημα, όλα θα είναι καλά.
Ή λέμε, όταν παντρευτώ κι έχω δικό μου σπίτι, δική μου οικογένεια, Ναι, θα είμαι ευτυχισμένος / ευτυχισμένη.
Υπάρχουν πολλές παραλλαγές. Αν το εισόδημά μας είναι μικρό προσβλέπουμε σε προαγωγή ή σε επέκταση της επιχείρησης και μεγαλύτερο εισόδημά. Αν ο γάμος δεν πηγαίνει καλά προσβλέπουμε σε χωρισμό και διαζύγιο και μια νέα ευκαιρία – είτε νέο γάμο, είτε άλλη διευθέτηση.
Σε κάθε περίπτωση μεταθέτουμε την ίδια την εμπειρία της ζωής με την ολοκλήρωση της στην ευτυχία σε κάποιο μέλλον. Κι έτσι χάνουμε το παρόν, όπου βρίσκεται η ύπαρξή μας και θα έπρεπε να είναι και η πραγματική ζωή μας. Και ζούμε φαντασιακά στο μέλλον, σε μια φαντασιακή προσμονή. Το πρόβλημα βέβαια δεν λύνεται. Η μια προσμονή φέρνει την άλλη. Και βέβαια η πολυπόθητη ευτυχία δεν έρχεται να μείνει και η ζωή χάνεται – κυλώντας μέσα από τα δάκτυλα μας στιγμή με στιγμή.
Το ίδιο ισχύει και στον πνευματικό κόσμο για όσους έχουν πνευματικούς προβληματισμούς, υπαρξιακές ανησυχίες, πνευματική αναζήτηση. Εδώ θέλουμε ή ευχόμαστε για μία βαθύτερη κατανόηση, μια εμπειρία σαν λάμψη αστραπής που θα φωτίσει άμεσα και για πάντα τη ζήση μας δείχνοντας τον απώτερο σκοπό και το νόημά της.
Κατανόηση, φώτιση, έκσταση!
Και τότε θα γνωρίζουμε, θα καταλαβαίνουμε τα πάντα και τους πάντες και θα βρούμε γαλήνη κι ευτυχία, μια απερίγραπτη μακαριότητα.
Κι εδώ είναι το ανάποδο, το ανόητο, το απατηλό.
Δεν έχουμε την ευτυχία, τη γαλήνη, τη μακαριότητα τώρα διότι τώρα επιθυμούμε κάτι άλλο, πάλι κάτι στο μέλλον. Η επιθυμία μας ωθεί προς τη μακαριότητα και τη φώτιση. Μα επειδή δεν ξέρουμε πώς να προχωρήσουμε, η ίδια επιθυμία μας εμποδίζει με αλαζονεία και απληστία!
