1. Αύγουστος 2019, ένα έτος μετά την τραγική πυρκαγιά στο Μάτι με τους 102 νεκρούς. Χορτάσαμε από φωτιές – πυρκαγιές, καύσωνες, εμπρησμούς – μα δίχως ανθρώπινα θύματα τώρα. Ελαφόνησος, Υμηττός, Εύβοια.
Πιάσανε, λέγεται, κι εμπρηστές, σχεδόν επ’ αυτοφώρω με το δαδί στο χέρι, ή με στουπιά και μπιτόνια.
Φέτος δεν κατηγορήθηκε κανένας – εκτός από τους 2-3 συλληφθέντες που μπορεί και να μην είναι πυρομανείς. Από τους μεγάλους υπόπτους παρελθοντικών πυρκαγιών: Τούρκοι, χουντικοί και μπράβοι της αντιπολίτευσης που αποσκοπούν στην αποδυνάμωση του Έθνους ή στην ανατροπή του καθεστώτος. Είναι και οι διαπρεπείς οικοπεδοφάγοι που θυσιάζουν δάση στον κερδώο Ερμή.
Υπήρξαν σε παλαιότερες εποχές πολιτικής αθωότητας πολιτικάντηδες που κατηγόρησαν τους αντιπάλους, όπως ο αείμνηστος Άρης Σπηλιωτόπουλος που, όταν δημοσιογράφοι τον ρώτησαν αν είχε αποδείξεις για τις κατηγορίες, τους αποστόμωσε με τα λόγια “Εσείς έχετε αποδείξεις πως δεν έβαλαν τις φωτιές αντεξουσιαστές;”
2. Φωτιές ανάβουν εύκολα – εκ προμελέτης ή εξ ατυχήματος. Υπάρχουν προφανείς δράστες, εκτελεστές, και ηθικοί αυτουργοί. Σπάνια συλλαμβάνονται – όπως περίπου οι φοροφυγάδες και κουκουλοφόροι γνωστοί άγνωστοι.
Καμιά κυβέρνηση στην Ελλάδα δεν έχει κάνει καλά τη δουλειά της, δηλαδή πρώτιστα να μορφώσει και επιμορφώσει τα παιδιά, τους εφήβους, τους φοιτητές και τους ενήλικους γενικά για τις ευθύνες και τα καθήκοντά τους ως πολίτες σε μια κοινωνία όπου συμβιώνουν με άλλους.
Ναι, φταίνε οι κυβερνήσεις που δεν φροντίζουν να υπάρχουν προληπτικοί μηχανισμοί και καλή πυροσβεστική οργάνωση. Ναι, φταίνε τα στελέχη όλων των μηχανισμών και οργανισμών που δείχνουν αμέλeια. Ναι, φταίνε και οργανισμοί όπως η ΔΕΗ που δεν φροντίζει να υπάρχουν αντιπυρικά κενά (ή ζώνες) γύρω από τους δικούς της απαραίτητους μηχανισμούς κολώνων και καλωδίων.
Μα η έμφαση της ανατροφής και παιδείας στις μέρες μας είναι στα δικαιώματα και στο τι θα κερδίζουν όλοι αυτοί οι εργαζόμενοι και μη. Όχι στο τι να δώσουν ώστε η εργασία τους να γίνεται καλά.
3. Όλοι φταίμε, τελικά. Μερικοί περισσότερο ίσως. Μα κανείς δεν αθωώνεται με το να ισχυρίζεται πως δεν ευθύνεται.
Αν ο φούρναρης δεν κάνει καλή δουλειά, ή ο καθηγητής, ή ο υδραυλικός, ή ο δημόσιος υπάλληλος σε οποιοδήποτε υπουργείο, σε οποιαδήποτε ΔΕΚΟ, και ενδιαφέρεται κατά κύριο λόγο να παίρνει περισσότερα λεφτά, γιατί να κατηγορείται ο δασοφύλακας (αν υπάρχει ακόμα) ή ο πυροσβέστης ή ο Περιφερειάρχης… ή οποιοσδήποτε άλλος για αμέλεια…;
Είναι καταπληκτική η ευκολία με την οποία βρίσκουμε φταίξιμο σε άλλους αλλά ποτέ (σχεδόν) στον εαυτούλη μας.
Αν όλοι κάνουμε τις δουλειές μας τέλεια, τότε τα πάντα, εκτός από θεομηνίες που καταστρέφουν, θα πρέπει να είναι τέλεια.
Μα, όπως βλέπουμε, τίποτα εκτός από απείραχτο φυσικό φαινόμενο (ένα δέντρο ή λιβάδι, μια πλαγιά ή παραλία) δεν είναι τέλειο.
Οι δικές μας αδυναμίες εισχωρούν στις δραστηριότητές μας παράγοντας ατέλειες.
4. Εκτός από εμπρησμούς δασών ή κτιρίων υπάρχουν και εμπρηστικά λόγια και εμπρηστικά θεάματα.
Είναι αλήθεια πως προσβλητικά λόγια προσβάλλουν τον νου που αφήνεται να προσβληθεί ενώ κάποιος άλλος παραμένει ανεπηρέαστος. Ομοίως, ένας νους ταράζεται από ένα προκλητικό θέαμα, ενώ άλλος μένει ατάραχος.
Πόσοι άνθρωποι όμως μπορούν να διατηρήσουν αταραξία σε προκλήσεις, ας πούμε σεξουαλικής φύσης, και σε προσβολές υβριστικές ή ό,τι άλλο;
Ολοένα και περισσότεροι, δυστυχώς, επιδιδόμαστε θεληματικά σε λόγια και θεάματα υβριστικά αδιαφορώντας για τις αδυναμίες των άλλων – που σε αντίστοιχες συνθήκες, όταν εμείς τα δεχόμαστε, ταραζόμαστε ομοίως.
Οι ψυχολογικοί εμπρησμοί είναι συχνότεροι και χειρότεροι.
