1. Η ηθική κατάπτωση στο χιτλερικό καθεστώς εκδηλώθηκε με φρικτό τρόπο στη μαζική εξόντωση των Εβραίων που εξετάσαμε στο προηγούμενο 178. Φιλοσοφία: Παρακμή (2) – Εξόντωση Εβραίων.
Λέγεται πως η Τελική Λύση ήταν η ακραία εκδήλωση του Αντισημιτισμού αλλά η διατύπωση αυτή χρειάζεται πρόσθετη ανάλυση διότι αυτή η γενοκτονία περιέχει στοιχεία που δεν ανήκουν στον μονοσήμαντο αντισημιτισμό.
Υπήρξαν αρκετοί Γερμανοί που βοήθησαν Εβραίους και διέσωσαν περίπου 2.000 στο Βερολίνο μόνο (από 70.000 το 1941) – ενώ άλλοι σαν τον Όσκαρ Σίντλερ έσωσε πολλούς στο εργοστάσιο του στην Κρακοβία, όπως και ο Άλμπερτ Γκέρινγκ, αδελφός του Χέρμαν, κολλητού του Χίτλερ, στο εργοστάσιο Σκόντα στο Πίλζεν της Τσεχοσλοβακίας.
Όμως το 60% των Γερμανών ήταν ναζί και δεν δίσταζαν να καταδώσουν και Εβραίους και όσους τους βοηθούσαν. Ο κοσμάκης πίστευε πρόθυμα την προπαγάνδα, η δίωξη θεωρούνταν πατριωτισμός και η κατάδοση καθήκον.
2. Η Γκεστάπο καθαυτή, που κυνηγούσε «τους βρομερούς αρουραίους» Εβραίους, ήταν στην πραγματικότητα μικρή δύναμη σε σύγκριση με τη Τσέκα, τη μυστική αστυνομία του Λένιν (και τις διάδοχες μορφές της, NKVD κλπ.) ή τη Στάζι της κομμουνιστικής Ανατολικής Γερμανίας.
Η Γκεστάπο είχε περίπου 60.000 άνδρες για τα 80 εκμ Γερμανών ενώ η Στάζι αριθμούσε λίγο πάνω από 100.000 για 17 εκμ!
Από το σύνολο των Εβραίων που πιάστηκαν στη Γερμανία, μόνο το 19% οφειλόταν σε ενέργειες της Γκεστάπο και 8% σε ενέργειες άλλων ναζιστικών οργανώσεων. Το 41% οφειλόταν σε καταδόσεις.
Από τους φακέλους της πόλης Βίρτσμπουργκ αποδείχτηκε πως το 57% των Εβραίων που πιάστηκαν οφειλόταν σε καταδόσεις.
Από το σύνολο των καταδόσεων (ή καρφωμάτων) μόνο το 25% οφειλόταν σε πολιτικό ή εθνικιστικό κίνητρο. Άλλα κίνητρα ήταν συχνά καυγάδες μεταξύ γειτόνων, ερωτικά μπερδέματα και, συχνότερα, οικονομικά συμφέροντα.
Στα δε στρατόπεδα εξόντωσης, όχι μόνο τα χρυσά δόντια μα και οι τρίχες και, κάποτε, το δέρμα των πτωμάτων χρησιμοποιούνταν από τους ναζί.
3. Στη Γερμανία εκκενώθηκαν 72.000 σπίτια εβραϊκών οικογενειών. Τα σπίτια και το περιεχόμενό τους μοιράστηκαν ανάμεσα στους υψηλόβαθμους ναζί ή πουλήθηκαν σε δημοπρασίες. Επρόκειτο για μια μαζική ληστεία στην οποία συμμετείχε ένα πολύ μεγάλο μέρος του γερμανικού λαού. Και αυτό το μεγάλο μέρος σίγουρα γνώριζαν τι συνέβαινε στους πρώην ιδιοκτήτες.
Παραδόξως στη Βουλγαρία δεν έγινε διωγμός των Εβραίων διότι οι τοπικές αρχές και η αστυνομία αρνήθηκαν για λόγους ηθικής να συνεργαστούν με την Γκεστάπο. Στην Ιταλία επίσης οι διώξεις ήταν συγκριτικά λιγοστές για τον ίδιο λόγο. Οι Γερμανοί δεν ήθελαν να πιέσουν τα πράγματα και να δημιουργήσουν εντάσεις στους πολύτιμους αυτούς συμμάχους τους.
4. Στη φιλελεύθερη και ανεκτική Ολλανδία όμως υπήρξε μεγάλη συνεργασία σε σχεδόν απίστευτο βαθμό. Οι ίδιοι οι κάτοικοι του Άμστερνταμ βοήθησαν στον εντοπισμό και στη σύλληψη των Εβραίων (100.000 από τις 140.000 του συνόλου). Οι αστυνομικοί συνεργάστηκαν, μα και οι οδηγοί των τραμ και των τρένων συνεργάστηκαν στη μεταφορά!
Στη Γαλλία η Γκεστάπο αποτελούνταν από περίπου 3.000 άντρες. Οι μάζες των Εβραίων (80.000 από 350.000, μικρός συγκριτικά αριθμός) συνελήφθησαν από Γάλλους αστυνομικούς και μεταφέρθηκαν από Γάλλους μηχανοδηγούς στη Γερμανία.
Σε όλες αυτές και άλλες περιπτώσεις, οι δημόσιες υπηρεσίες και οι αστυνομικοί δεν ήταν ναζί ούτε, με ελάχιστες εξαιρέσεις, αντισημίτες.
Όπως υπέδειξαν οι Adam Lebor και Roger Boyes, υπήρξε μια «μαζική κατάρρευση της ηθικής και των αστικών αρετών» (Surviving Hitler… Λονδίνο 2000).
Στο Ολοκαύτωμα συμμετείχαν με απίστευτα αβίαστο τρόπο χιλιάδες άνθρωποι που δεν ανήκαν στους ναζί μα λειτουργούσαν είτε από φόβο είτε από μηχανική συνήθεια.
Και αυτό είναι κατάσταση ηθικής παρακμής.
