1. Η άνοδος του Χίτλερ στα τέλη της δεκαετίας 1920 και την αρχή της δεκαετίας 1930 έγινε σε μια εποχή μεγάλης παρακμής, οικονομικής μα και ηθικής.
Μετά την ήττα της το 1918 η Γερμανία εισήλθε σε μια φοβερή περίοδο σταδιακής οικονομικής δυσπραγίας που το 1929 έφθασε σε πλήρη κατάρρευση με υπερπληθωρισμό και υπερ-ανεργία (μετά το κραχ στις ΗΠΑ που χτύπησε όλες τις οικονομίες του κόσμου). Την οικονομική άποψη την εξέτασα λεπτομερώς στο Πολιτική Οικονομία 88: Δημοκρατία της Βαϊμάρης.
Παράλληλα εκδηλώθηκε μια απίστευτα έκλυτη ζωή στο Βερολίνο με τη νέα σεξουαλική ελευθεριότητα μα και μεγάλη διαφθορά κι εγκληματικότητα. Και όλα συνοδεύονταν από πολιτική αναταραχή και αβεβαιότητα.
Οι γυναίκες έγιναν πιο «απελευθερωμένες» και οι ζιγκολό αυξήθηκαν. Αγόρια περπατούσαν στους δρόμους βαμμένα και προβάλλοντας ψεύτικα βυζιά. Στα σχολεία θεωρούνταν γελοίο τα κορίτσια να είναι παρθένες στα 16! Επιπλέον, κατά συρροή δολοφόνοι όπως οι Καρλ Γκρόσμαν και Γκέοργκ Χάρμαν βίαζαν και πετσόκοβαν τα θύματά τους – ο πρώτος γυναίκες, ο δεύτερος αγόρια: Πολιτική Οικονομία 89: Δημοκρατία της Βαϊμάρης (2).
2. Η παρακμή σε όλο μεγαλείο της – γράφοντας ένα οξύμωρο σχήμα λόγου.
Δεν είναι τυχαίο που ο Χίτλερ, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα με τον στρατηγό Λούντεντορφ στο Μόναχο (1923), σιγά σιγά με δημοκρατικές διαδικασίες (υποστηριζόμενες από τα Τάγματα Εφόδου) κατέλαβε την εξουσία.
Μόνο σε τέτοιες συνθήκες παρακμής με παρατεταμένη οικονομική ύφεση, με σεξουαλική ελευθεριότητα και διαστροφή, με αυξανόμενη εγκληματικότητα και με εντεινόμενη αβεβαιότητα καθώς δεκάδες φατρίες και οπλισμένα σώματα εθελοντών μάχονταν το ένα το άλλο, θα μπορούσε ένας ψυχοπαθής εξουσιομανής σαν το Χίτλερ να ανέλθει στο αξίωμα του Καγκελαρίου.
Κάθε παράταξη, κάθε φατρία διακατεχόταν από μίσος. Όλες οι τάξεις, όλες οι φατρίες όλες οι ομάδες, καθεμιά μισούνταν από όλες τις άλλες: οι Εβραίοι, βέβαια πρώτιστα, οι καπιταλιστές, οι κομμουνιστές, οι αριστοκράτες, οι προλετάριοι, οι στρατιωτικοί, οι νοικοκυραίοι, οι πολιτικοί, οι άνεργοι, οι καταστηματάρχες και, βέβαια, ξανά οι Εβραίοι!
3. Ο αντισημιτισμός άρχισε στον πρώτο αιώνα του χριστιανισμού καθώς οι φανατικοί θεωρούσαν τους Εβραίους υπαίτιους για το θάνατο του Ιησού – παραγνωρίζοντας πως η όλη ιστορία ήταν σχέδιο του ίδιου του Θεού.
Στις επόμενες δυο χιλιετίες έγιναν πολλά πογκρόμ εναντίον των δύσμοιρων Ιουδαίων σε όλες τις χώρες όπου είχαν εγκατασταθεί. Αλλά, βέβαια, κανένας διωγμός δεν έφτασε σε θηριωδία και μέγεθος την Τελική Λύση (=αφανισμό των Εβραίων όλων) που σχεδίασαν οι Ναζί του Χίτλερ.
Από τα 7,5 εκμ Εβραίων στην κατεχόμενη από τους Ναζί Ευρώπη το 1942, μόλις το 20%, δηλ. 1,5 εκμ βρίσκονταν ακόμα εν ζωή το 1945. Έξι εκμ θανατώθηκαν από τα οποία περίπου τέσσερα θανατώθηκαν στους θαλάμους αερίων και στους φούρνους στο Άουσβιτς και στα άλλα στρατόπεδα εξόντωσης (Chelmno, Majdanek, Sobidor, Treblinka).
Αλλά ένα αξιοπρόσεκτο σημείο στη σύλληψη κι εξόντωση των Εβραίων είναι η εθελούσια συμμετοχή ανθρώπων που δεν ήταν αντισημίτες και σε πολλές περιπτώσεις δεν συμπαθούσαν καθόλου τους χιτλερικούς.
4. Υπάρχει μια διάχυτη εντύπωση πως δεν ήταν γνωστή η εξόντωση των Εβραίων στον πολύ κόσμο, στις κοινές μάζες στη Γερμανία και, περισσότερο, σε άλλες κατακτημένες χώρες (Δανία, Ολλανδία, Γαλλία, Ελλάδα κλπ.).
Αυτή η αντίληψη δεν είναι ορθή. Οπωσδήποτε πολλοί ίσως δεν ήξεραν όλες τις φρικιαστικές λεπτομέρειες. Αλλά από τα μέσα του 1942 κι έπειτα λίγοι δεν γνώριζαν πως επρόκειτο για εθνοκάθαρση, αν και πάρα πολλοί (όπως ισχυριζόταν για τον εαυτό του ο κολλητός του Χίτλερ Άλμπερτ Σπέερ) δεν ήθελαν αν ξέρουν τις λεπτομέρειες! (Ο Σπέερ γλύτωσε τον απαγχονισμό στις δίκες της Νυρεμβέργης.)
Τον Ιούνιο 1942 στο Μόναχο οι γενναίοι μα όχι συνετοί φοιτητές του Λευκού Τριαντάφυλλου που έκαναν την αντίστασή τους μόνοι κατά του Χιτλερικού καθεστώτος και σταδιακά θανατώθηκαν όλοι, μοίρασαν χιλιάδες φυλλάδια που ανέφεραν πως 300.000 Πολωνοεβραίοι υπέστησαν την «πιο κτηνώδη δολοφονία». Την ίδια εποχή το αγγλικό ραδιόφωνο μιλούσε για την χρήση αερίων στη θανάτωση των Εβραίων. Το 1943 βρετανικά και αμερικάνικα αεροπλάνα σκόρπισαν εκατομμύρια φυλλάδια στη Γερμανία με όλες τις λεπτομέρειες για την Τελική Λύση.
Υπάρχουν παραγγελίες για μεγάλους αποτεφρωτήρες σε Τεχνικά Γραφεία στο Βερολίνο από τον Οκτώβριο 1941. Τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες μετέφεραν τις πιστώσεις Εβραίων στο κρατικό ταμείο ή σε ναζιστικές οργανώσεις. Τα άδεια εβραϊκά σπίτια λεηλατούνταν και πωλούνταν. Στο Νομισματοκοπείο ξαφνικά έφταναν κιβώτια με χρυσά δόντια που έπρεπε να λιωθούν. Σε έρευνα του Eric Johnson στην Κολωνία και το Κρέφελτ, το 66% των κατοίκων παραδέχθηκαν πως λίγο πολύ γνώριζαν για το ολοκαύτωμα.
Θα επανέλθω.
