Ήταν μια γενική πεποίθηση στον ψυχισμό των ανθρώπων πριν τον 2ο ΠΠ πως η Φύση στις ζούγκλες, στα άγρια δάση, στα βουνά, στους ωκεανούς και στις αφιλόξενες ερήμους, ήταν με «ματωμένα δόντια και νύχια», όπως έγραψε ο Άγγλος ποιητής Τένισον. Διότι τα μεγάλα πλάσματα, τα αρπακτικά κατασπάραζαν και καταβρόχθιζαν τα μικρότερα. Επιβίωνε (κι επιβιώνει) το ισχυρότερο (στη στρεβλή αυτή άποψη της δαρβινικής εξέλιξης).
Αυτή η αντίληψη θεωρήθηκε να είναι Νόμος σχεδόν της Φύσης με εφαρμογή και στον κόσμο του ανθρώπου. Δικαιοσύνη είναι η επικράτηση της βούλησης του ισχυρότερου όπως ισχυριζόταν ο Θρασύβουλος στις πρώτες σελίδες της Πολιτείας του Πλάτωνα, για να δείξει ο Σωκράτης πως αυτή δεν ήταν ορθολογική αντίληψη.
Μα η αντίληψη επικρατεί ακόμα. Η Φύση έχει ματωμένα νύχια. Ο κόσμος είναι άδικος, η ζωή σκληρή. Έτσι επιτρέπεται η εκμετάλλευση των αδύναμων από τους δυνατούς, επιτρέπονται απάτες και ψεύδη από πολιτικάντηδες, ανομίες και απάνθρωπα εγκλήματα – όπως δολοφονίες, ο βομβαρδισμός αμάχων και η ισοπέδωση πόλεων.
Ο χριστιανικός Θεός της Αγάπης, ο Ουράνιος Πατέρας, από πολύ νωρίς εξεδήλωσε (σύμφωνα με τους μεσάζοντες θεολόγους και ιεράρχες) αποκρουστικά χαρακτηριστικά όπως η απαίτηση να λατρεύεται αποκλειστικά, να είναι φθονερός τιμωρός και να «σώζει» μόνο όσους έχουν πίστη σ’ Εκείνον. (Το ίδιο στον Ιουδαϊσμό και στο Ισλάμ με τον αποκλειστικό, βάναυσο μονοθεϊσμό τους).
Μα σε όλη τη γνωστή ανθρώπινη Ιστορία (από την 3η χιλιετία πκε) οι άνθρωποι έδειχναν στην πράξη της καθημερινής ζωής πως λάτρευαν άλλο Θεό: τον θεό της καλοπέρασης, του συμφέροντος, του πλούτου και της ισχύος. Αυτός ο Θεός έγινε στην πραγματικότητα ο μοναδικός αληθινός Θεός των μονοθεϊστών και άλλων θρήσκων. Αν εξαιρέσουμε τον Ινδουισμό με τον πλούσιο πολυθεϊσμό του, οι οπαδοί όλων των άλλων θρησκειών επιδόθηκαν σε κυνήγι, καταπίεση κι εξολόθρευση απίστων κι αιρετικών.
Με τη Βιομηχανική Επανάσταση, αυτή η νοοτροπία του θρήσκου, που στην πράξη πιστεύει σ’ έναν εγκληματία Θεό και ζει με μια εγκληματική ηθική, εκδηλώθηκε πολύ φανερά δίχως την υποκρισία παρελθοντικών αιώνων. Λατρεύουμε τη μηχανή και το χρήμα.
Έτσι με τη στήριξη του «φυσικού νόμου» που έχει ματωμένα νύχια, δικαιολογούμε την απάνθρωπη, εγκληματική και παράλογη συμπεριφορά μας, κυρίως προς τους συνανθρώπους, συμπολίτες και συγγενείς.
Αλλά οι άνθρωποι έχουν λογική, διάκριση κι αξιολόγηση για κάθε περίσταση και μπορούν να δουν πως ο καθένας και η καθεμιά δεν θέλει να υποφέρει, να εξαπατάται, να καταπιέζεται, να ληστεύεται, να πληγώνεται, να δολοφονείται. Οπότε ο καθένας και η καθεμία, όλοι μας, οφείλουμε, αφού θέλουμε οι άλλοι να μη κάνουν αυτά τα πράγματα σε μας, αν μην τα κάνουμε κι εμείς σε άλλους.
Οι λύκοι, γνωρίζουμε, δεν εκμεταλλεύονται, δεν ξεσκίζουν να φάνε άλλους λύκους. Το ίδιο τα λιοντάρια, τα γεράκια, οι καρχαρίες και οι κροκόδειλοι.
Μόνο εμείς οι άνθρωποι, με το απαράμιλλο μυαλό και τις μοναδικές ικανότητες να παράγουμε αγαθά και πλούτο σε ανυπολόγιστη αφθονία, σκοτώνουμε τους συνανθρώπους, συμπολίτες και συγγενείς μας. Και όταν δεν τους σκοτώνουμε, τους εκμεταλλευόμαστε ή τους καταπιέζουμε, όσο μπορούμε, στο όνομα της θρησκείας, της πατρίδας, της φυλής ή κάποιας άλλης ανοησίας. Ενώ το βασικό αίτιο είναι το συμφέρον και η αισχροκέρδεια.
Ο Θεός δεν είναι σε κάποιο μακρινό ουρανό. Οι θεότητες της Φύσης δεν είναι μόνο στα συμπαντικά στοιχεία και τις συμπαντικές ενέργειες. Οι διάβολοι και δαίμονες δεν είναι όντα του σκότους και ενός μοχθηρού κόσμου.
Όλες οι Δυνάμεις είναι μέσα μας, στον ψυχισμό μας. Και ο πανταχού παρών Θεός, και αυτός είναι πρώτος και καλύτερος μέσα μας. Και ο Σατανάς. Δεν υπάρχει ον ή παρουσία έξω από μας να μας δελεάσει, να μας ελκύσει, να μας παρασύρει στην κατηφόρα της αμαρτίας και απώλειας.
Μέσα στον ψυχισμό μας είναι και η Φύση με δόντια και νύχια ματωμένα. Είναι ο εγωισμός με τις διεκδικήσεις και φαντασιώσεις του.
Παραδόξως, πολιτικάντηδες, ιεράρχες, εκπαιδευτικοί, δημοσιογράφοι και γονείς, δεν θέλουν να στραφούν προς τα μέσα και να διορθώσουν αυτόν τον σατανικό εγωισμό!
