Στις 2 Ιουλίου ’23 εμφανίστηκε στο Διαδίκτυο (Quora) μια συλλογή από ρήσεις (ή σκέψεις) του Einstein (1879-1955), από κάποιον Matthew Brooks. Εντόπισα πολλούς με αυτό το όνομα μα όχι τον συλλέκτη. Σημασία, φυσικά, έχουν τα λόγια.
Δεν έφτασα στην κατανόηση των θεμελιακών νόμων του σύμπαντος μέσω του διανοητικού μυαλού μου.
Σκέφτομαι 99 φορές και δεν βρίσκω κάτι. Σταματώ να σκέφτομαι και κολυμπώ στη σιωπή. Τότε η αλήθεια έρχεται.
Η διάνοια λίγα προσφέρει στον δρόμο της ανακάλυψης. Ξάφνου έρχεται ένα άλμα στη συνειδησία (πείτε το διαίσθηση ή ό,τι άλλο) και μαζί έρχεται η λύση χωρίς να ξέρεις πώς ή γιατί.
Στη μακρά ζωή μου έχω μάθει ένα πράγμα. Η επιστήμη μας όλη, συγκρινόμενη με την πραγματικότητα, είναι παιδιάστικη, πρωτόγονη. Εξακολουθούμε να μη γνωρίζουμε το ένα χιλιοστό του 1% από όσα η Φύση μας αποκάλυψε. Είναι πολύ πιθανό πίσω από την αισθητήρια αντίληψή μας να κρύβονται κόσμοι άγνωστοι.
Η πραγματικότητα, έτσι όπως την αντιλαμβανόμαστε, είναι μια οφθαλμαπάτη, μα πολύ επίμονη.
Τα πάντα καθορίζονται στην απαρχή και στο τέλος τους από δυνάμεις πάνω στις οποίες δεν έχουμε κανένα έλεγχο. Ισχύει για το έντομο όσο και για έναν ήλιο. Άνθρωποι, φυτά, συμπαντική σκόνη – όλοι και όλα χορεύουμε σε μια μυστηριώδη μελωδία που παίζεται πολύ μακριά μας από έναν αόρατο αυλητή.
Όσον αφορά την ύλη – είμαστε όλοι εντελώς λανθασμένοι. Αυτό που αποκαλούσαμε ύλη είναι ενέργεια που δονείται τόσο χαμηλά ώστε να γίνεται αντιληπτή από τις αισθήσεις μας. Ύλη είναι Πνεύμα χαμηλωμένο στο σημείο ορατότητας. Δεν υπάρχει ύλη.
Τα πάντα είναι ενέργεια: αυτό αρκεί. Υλοποίησε τη συχνότητα της πραγματικότητας που θέλεις και θα έχεις την πραγματικότητά σου. Αυτό δεν είναι Φιλοσοφία. Αυτό είναι αληθινή Φυσική.
Η ενέργεια δεν μπορεί να δημιουργηθεί ή να καταστραφεί. Μπορεί μόνο να αλλάξει από μια μορφή σε άλλη.
Ο χώρος και ο χρόνος δεν είναι καταστάσεις στις οποίες υπάρχουμε και ζούμε, μα τρόποι με τους οποίους αντιλαμβανόμαστε και σκεπτόμαστε.
Ακόμα και υλικά κόνσεπτ είναι ελεύθερες δημιουργίες του ανθρώπινου νου. Δεν ορίζονται, όσο και αν φαίνονται πως είναι έτσι, από τον εξωτερικό κόσμο.
Ο χρόνος δεν υπάρχει: εμείς τον επινοήσαμε. Ο χρόνος είναι αυτό που δείχνει το ρολόι. Ο διαχωρισμός μεταξύ παρελθόντος, παρόντος και μέλλοντος είναι μόνο μια πεισματική, επίμονη ψευδαίσθηση.
Όταν κάτι δονείται, τα ηλεκτρόνια σε όλο το σύμπαν συνηχούν. Τα πάντα είναι αλληλένδετα. Η μεγαλύτερη τραγωδία της ανθρώπινης ύπαρξης είναι η ψευδαίσθηση της χωριστής ύπαρξης.
Η χωριστότητα μεταξύ μας είναι μια οπτική οφθαλμαπάτη.
Εμπειρόμαστε τον εαυτό μας με τις σκέψεις και τις συγκινήσεις μας ως χωρισμένο από τους άλλους, μια ψευδαίσθηση αντιληπτικότητας. Αυτή η ψευδαίσθηση είναι η φυλακή που μας κρατά στις προσωπικές μας επιθυμίες και μια αγάπη περιορισμένη στα κοντινά μας πρόσωπα. Πρέπει να γίνει το έργο μας να ελευθερωθούμε, διευρύνοντας τον κύκλο της συμπόνιας μας, έτσι που να αγκαλιάζουμε όλα τα ζωντανά πλάσματα και όλη τη φύση γύρω μας σε όλη την ομορφιά της.
Οι αρχαίοι γνώριζαν κάτι που εμείς φαίνεται να έχουμε λησμονήσει.
Είμαστε ψυχές ντυμένες με ιερά βιοχημικά ρούχα και τα σώματά μας είναι όργανα μέσω των οποίων εκφράζεται η μουσική της ψυχής μας.
Όταν εξετάζεις τη ζωή των ανθρώπων που είχαν μεγαλύτερη επίδραση στην ανθρωπότητα, βρίσκεις την ίδια κλωστή να τους διαπερνά όλους. Πρώτα ταυτίστηκαν με την πνευματική φύση τους και μόνο έπειτα με τον σωματικό εαυτό τους.
Η αληθινή αξία ενός ανθρώπου βρίσκεται στον βαθμό που αυτός λυτρώθηκε από το ατομικό “εγώ”.
Υπάρχει μια κοινή αντίληψη πως είμαι αθεϊστής. Αυτή είναι λάθος. Όποιος ερμηνεύει τις επιστημονικές μου θεωρίες με αυτόν τον τρόπο δεν τις έχει καταλάβει.
Δεν είμαι άθεος. Το πρόβλημα εδώ είναι πολύ μεγάλο για τα μικρά μας μυαλά. Είμαστε σαν παιδιά που μπαίνουν σε μια τεράστια βιβλιοθήκη με βιβλία σε πολλές διαφορετικές γλώσσες. Μα τα παιδιά αντιλαμβάνονται πως κάποιος έχει γράψει τα βιβλία.
Όσο περισσότερο εμβαθύνω στη Φυσική τόσο περισσότερο με ελκύει η Μεταφυσική.
Είμαι ευτυχισμένος και δεν θέλω τίποτα από κανένα. Ο ευτυχισμένος άνθρωπος είναι ικανοποιημένος και δεν σκέφτεται για το μέλλον.
Η θρησκεία του μέλλοντος θα πρέπει να είναι οικουμενική (cosmic). Θα υπερβεί τον προσωπικό Θεό και θα αποφύγει δόγμα και θεολογία.
