Στο Σούμερ της Μεσοποταμίας, όπου η γραφή εμφανίστηκε στα τέλη της 4ης χιλιετίας (3100) ΠΚΕ, σχετικά νωρίς, πολύ πριν τις Αιγυπτιακές θρησκευτικές και φιλοσοφικές δηλώσεις στα Κείμενα των (μεταγενέστερων) Πυραμίδων και των Ιουδαϊκών κειμένων του Πεντάτευχου ή Τορά (τα πρώτα 5 βιβλία της χριστιανικής Παλαιάς Διαθήκης που είναι και τα παλαιότερα), γράφηκε το πλακίδιο της Nippur (στη Νινεβά) από το 2000 και άλλα ως το 1700 ΠΚΕ στη Βαβυλώνα.
Αυτό το αρχαίο κείμενο, περιέχει μια περιγραφή του κατακλυσμού που θεωρείται πλέον η πηγή για τον Κατακλυσμό του Νώε στην Παλαιά Διαθήκη (Γένεσις, κεφ. 7). Πρώτα, όμως, ας παρατηρήσω πως μια περιγραφή κατακλυσμού υπάρχει και σ’ ένα αρχαιότατο κείμενο της Βεδικής Παράδοσης (Śatapatha Brāhmaṇa 1.8.1.1-10 or Kāṇva 2.7.3.1-8) όπου, από τον κατακλυσμό, επιβιώνει ο σοφός Μάνου και στη συνέχεια σμίγει με την Iḷā, τη θεία ενσάρκωση της πεμπτουσίας της Θυσίας, κι έτσι γεννιούνται οι άνθρωποι εκ νέου.
Τα άλλα 7 πλακίδια των Βαβυλωνίων ασχολούνται με την Δημιουργία γενικά και περιέχουν μια εκτενή περιγραφή κοσμογονίας, θεογονίας και ανθρωπογονίας.
Πλακίδιο 1:
Όταν ο Ουρανός ψηλά δεν είχε ονομαστεί (= δεν υπήρχε),
Όταν η Γη από κάτω δεν είχε παρουσιαστεί,
Υπήρχε ο Apsu, ο πρώτος στη σειρά, ο γεννήτορας όλων,
και δημιουργός και η Τιαματ (= Χάος) που τα γέννησε όλα.
Έσμιξαν τα υγρά τους μαζί
προτού εδάφη υλοποιηθούν κι εμφανιστούν καλαμιώνες,
όταν δεν σχηματίστηκε κανένας από τους θεούς
και κανένας δεν υπήρχε, καθώς οι μοίρες δεν είχαν διακηρυχτεί,
Οι θεοί δημιουργήθηκαν μέσα τους
οι Λάχμου και Λάχαμου σχηματίστηκαν και παρουσιάστηκαν…
Πλακίδιο 6: Εδώ δημιουργούνται οι άνθρωποι, αφού οι θεοί κουράστηκαν να εργάζονται φροντίζοντας τις ζώνες της πλάσης, και εργάζονται στη θέση των θεών που τώρα γίνονται αφέντες!
Ο θεός Qingu προκάλεσε τον πόλεμο
κάνοντας την Τίαματ να εξεγερθεί σε μάχη.
Έτσι τον έδεσαν μπροστά στον Έα.
Τον καταδίκασαν για την ενοχή του κι έσπασαν τα αίματά του
και από αυτό το [θεϊκό] αίμα έφτιαξαν τους ανθρώπους.
Στη συνέχεια ο μεγάλος Μάρντουκ διορίζει 300 θεούς στον Ουρανό και 300 στη Γη να εποπτεύουν ό,τι γίνεται…
Σε διαφορετικά πλακίδια (από το 1700 ΚΠΕ) βρίσκουμε μια αρκετά διαφορετική περιγραφή της δημιουργίας των ανθρώπων. Η γενική βασική κατάσταση είναι ίδια. Η κατώτερη (ή νεότερη) γενιά θεών (οι Igigi/Igigu) εργάζονταν υπό την εποπτεία των ανώτερων Anunnaki στην κατώτερη ζώνη των ουράνιων σωμάτων ενώ οι ίδιοι ζούσαν στη μεσαία και οι Anunnaki στην ανώτερη του ουρανού.
Ένας θεός (ο Geshtu σε μια εκδοχή) θυσιάστηκε και η σάρκα και το αίμα του αναμίχθηκε με πηλό και από αυτό το μίγμα φτιάχτηκε ο άνθρωπος.
Ο Anu, ανώτατος θεός άφησε τον γιό του Enki και την κόρη του Ninki να δημιουργήσουν τους ανθρώπους. Μετά τους είπε-
Σκοτώσατε τον θεό και το πρόσωπό του – έτσι εγώ μετατόπισα τη βαριά εργασία και την επέβαλα στους ανθρώπους…
Στον πηλό, θεός και άνθρωπος δένονται μαζί σε μια ενότητα έτσι που στο τέλος των ημερών η σάρκα και το πνεύμα που μέσα σε θεό ωρίμασε- η ψυχή μένει δεμένη με το αίμα…
Αυτή η αντίληψη κυριάρχησε στους Σουμέριους, Ακκάδιους και Βαβυλώνιους – ότι οι άνθρωποι πρέπει να εργάζονται υπηρετώντας τους θεούς. Μα κάποια ώρα τεμπέλιασαν και απέφευγαν την εργασία και οι θεοί προκάλεσαν τον κατακλυσμό που τους έπνιξε.
Αυτός όμως είναι άλλος μύθος.
