1. Οι γλωσσολόγοι/φιλόλογοι και δη του συγκριτικού τύπου κι εξειδικευμένους στα Ινδο-Ευρωπαϊκά νιώθουν ιδιαίτερα περήφανοι που, αφού ανακάλυψαν τις σχετιζόμενες ΙΕ γλώσσες, τώρα νομίζουν πως «αποκατέστησαν» την Π(ρωτο)-Ι(νδο)-Ε(υρωπαϊκή) μητέρα γλώσσα.
Ο «άνδρας» στην ΠΙΕ δίνεται από τους φιλόλογους ως *ә2ner – όπου το | ә2 | ονομάζεται laryngeal ‘λαρυγγικό’. (Υπάρχουν και οι γνωστοί κανονικοί λαρυγγικοί φθόγγοι – κ, γκ, χ, ή ka, kha, ga, gha.)
Στην ΠΙΕ θεωρητικά υπάρχουν κατά τους ΙΕ φιλολόγους, εκτός από τους γνωστούς κανονικούς, 3 λαρυγγικοί φθόγγοι ә1 |ә2 |ә3 (ή h1,2,3) ενώ παλαιότερα υπήρχαν μέχρι και 10. Τέτοιου τύπου ήχος (εκτός από τους γνωστούς κανονικούς ka, ga) υπάρχει πρωτογενώς μόνο στη Xιττιτική γλώσσα, σε καμιά άλλη ΙΕ.
Οι Χετταίοι ζούσαν στη νοτιοανατολική Ανατολία (σημερινή Τουρκία) και στα μέσα της 2ης χιλιετίας ΠΚΧ (=π.Χ.) δημιούργησαν μια αυτοκρατορία, που όμως περιβαλλόταν από λαούς με γλώσσες που (κυρίως στον νότο) είχαν τους λαρυγγικούς φθόγγους. Οπότε η παρουσία τους στη Χιττιτική μπορεί να εξηγηθεί όχι ως κληρονομημένη από την ΠΙΕ αλλά ως αποκτημένη/δανεισμένη από γειτονικές γλώσσες, όπως πολλά άλλα στοιχεία της γλώσσας και της γενικότερης κουλτούρας των Χετταίων.
Η λέξη *ә2ner παρουσιάζεται σε σύγχρονες δημοσιεύσεις και ως *h2ner, καθώς ә1,2,3 = h1,2,3, μα για άγνωστους λόγους δεν συμφωνούν στο ένα σετ.
2. Τώρα, η λέξη *h2ner υπάρχει μόνο στη φαντασία και σύγχρονες δημοσιεύσεις των φιλόλογων που ασχολούνται με ΙΕ ζητήματα.
Η ΠΙΕ δεν υπάρχει πουθενά σε κείμενα σωζόμενα από την αρχαιότητα. Είναι καθαρά ένα κατασκεύασμα ανθρώπων του ύστερου 20ου αιώνα και υπάρχει μόνο στις δικές τους δημοσιεύσεις. Και οι λεγόμενες αποκαταστάσεις είναι παντελώς φανταστικές.
Οι ΙΕ φιλόλογοι ισχυρίζονται πως είναι «επιστήμονες» και πως ακολουθούν «επιστημονική» μέθοδο. Στην πραγματικότητα αρνούνται κι εξευτελίζουν την βασικότερη έννοια των θετικών επιστημών που απαιτεί ανεξάρτητο έλεγχο ή ανεξάρτητη επικύρωση και, φυσικά, ορθή πρόβλεψη.
Διότι εφόσον δεν υπάρχει κανένα κείμενο ΠΙΕ είναι αδύνατο να επικυρωθεί η ορθότητα της «αποκατάστασης» της λέξης h2ner για «άνθρωπος» – ή άλλων δήθεν αποκαταστάσεων.
3. Στην αρχαία Ελληνική υπάρχει ανηρ. Αφήνω έξω την ψιλή και τους τόνους για διευκόλυνση. Τη δασεία την κρατώ διότι αντιστοιχεί με τον συριστικό φθόγγο | s | ή | h | σε άλλες αρχαίες ΙΕ γλώσσες. Έτσι π.χ. ἁμα (=μαζί) είναι συγγενική με τη Σανσκριτική sama (και Αγγλική same) και ὁλο- με τη Σανσκριτική sarva (Αγγλική whole και Λατινική salvas και άλλες μορφές αλλού).
Εκτός όμως από ανηρ υπάρχει και το συγγενικό θέμα νωροψ και το ρήμα νωρεί = ενεργεί (στο Λεξικό του Ησύχιου) και το υποθετικό *νρ-ωψ (που παράγει τη λέξη άνθρωπος υποτίθεται).
Το θέμα nõr-, nor-, ner-, nir-, nar- παρουσιάζεται σχεδόν σε όλες τις ΙΕ γλώσσες: Σανσκριτική nṛ |narα|nār-, Ιρανική nā, Παλαιά Γερμανική, Κελτική, Βαλτική, Σλαβική και Λατινική. Στη Φρυγική παρουσιάζεται ως αναρ και στην Αρμενική ως air/arn (γενική)
Στη Χιττιτική δεν υπάρχει καθόλου αυτό το θέμα.
Αλλά επειδή στην Ελληνική, Φρυγική και Αρμενική παρουσιάζεται το αρχικό α-, οι ΙΕ φιλόλογοι εφηύραν το h2/ ә 2 για να το καλύψουν. Θα επανέλθω σε αυτό ειδικά το σημείο. Σήμερα τελειώνω με κάτι άλλο.
4. Πάρτε τις λέξεις γεράκι, γερός, γέρο-ς/-ντας, γιαλός. Πώς θα αποκατασταθούν αυτές στα Αρχαία; Θα είχαμε γελοιότητες, ιδίως με τις τρεις πρώτες. Αλλά επειδή έχουμε πλούσιες έγγραφες μαρτυρίες γνωρίζουμε πως οι αρχαίες λέξεις ήταν αντίστοιχα ἱ-εραξ, ὑγιη-ρός (χάθηκε το | υ | και η δασεία), γέρ-ων κι αι-γιαλος (χάθηκε το | αι |)!
Πάρτε τα ρήματα αδράχνω, δείχνω, διώχνω, ρίχνω, σπρώχνω. Τι αποκατάσταση μπορεί να γίνει με την κατάληξη | χν-ω |;… Πάλι όμως χάρη στις έγγραφες μαρτυρίες γνωρίζουμε πως τα αρχαία ήταν (α-)δρα-σσω/δρα-ττω, δει-κνύω, διώ-κω, ῥί-πτω και (εισ-)προω-θέω!
Χωρίς έγγραφες μαρτυρίες, τα φανταστικά κατασκευάσματα για την ΠΙΕ είναι πολύ ανόητες, ντροπιαστικές ματαιοπονίες. Θα επανέλθω.
