1. Είναι βαθειά η τομή ανάμεσα στην τωρινή γενιά και τους γονείς τους. Είναι μεγάλη η διαφορά ανάμεσα στα εισοδήματά τους.
Και δεν φαίνεται στον ορίζοντα κάτι που να λειτουργεί ως γέφυρα ούτως ώστε οι τωρινοί ταλαίπωροι νέοι να περάσουν στις παλιές συνθήκες.
Οι συνθήκες είναι πάντα μεταστρέψιμες αλλά τώρα θα πρέπει να βασίζονται σε σταθερό υπόβαθρο κτισμένο με ορθολογισμό και όχι κουτόχορτο, με πραγματικά κέρδη από ανταγωνιστική παραγωγή, όχι από δανεικά και κρατικές χορηγείες σε πελάτες και απατεώνες.
Η ερευνητική ικανότητα πολλών Ιδρυμάτων και φυσικά πτυχιούχων στη χώρα μας είναι διεθνώς αναγνωρισμένη. Αλλά τα πρακτικά αποτελέσματα είναι πενιχρά και πένθιμα καθώς καλύπτονται από τη γενική αναξιοπιστία που επέτεινε η κυβέρνηση των τσιπριστών.
Υπάρχουν πάμπολλοι νέοι με δημιουργική εργατικότητα και τις περγαμηνές τους που θέλουν να ανοίξουν τα φτερά τους μα είναι εγκλωβισμένοι ασφυκτικά από ανεργία, κλειστά επαγγέλματα, υπερφορολόγηση και μια μανιακή επίθεση κατά του ιδιωτικού τομέα από μια κουφιοκέφαλη, κυνική κυβέρνηση.
2. Οι τσιπριστές έχουν υποσχεθεί ανάμεσα σε πολλά άλλα αύξηση και του αφορολόγητου και του βασικού μισθού. Τους βλέπουμε και τους ακούμε σχεδόν καθημερινά στα ραδιοτηλεοπτικά κανάλια να υπεκφεύγουν και να αερολογούν (Τσίπρας, Παππάς, Σκουρλέτης, Κατρούγκαλος, Κουρουμπλής, Πολάκης κλπ) δίχως ίχνος ντροπής.
Δυστυχώς ο Ανδρέας Παπανδρέου με όλο τον κυνισμό που τον χαρακτήριζε έδωσε το 1982 αύξηση στον κατώτατο μισθό πάνω από 12%, μαζί με άλλα πελατεικά μέτρα ψηφοθηρίας, με συνακόλουθη αύξηση της ανεργίας και την ορατή πλέον απειλή χρεοκοπίας η οποία άρχισε να δυναμώνει το 1983 και 1985 για να ξεσπάσει σαρωτικά το 2010.
Ο Αλέξης Τσίπρας επιχειρεί το ίδιο. Ήδη ο κατώτατος μισθός είναι σχεδόν 1,5% πάνω από το επίπεδο αντοχής της οικονομίας, κι ας λένε ό,τι τους κατέβει τα πωρωμένα κομματικά στελέχη της κυβέρνησης στον ευρύτερο οικονομικό τομέα. Ο ίδιος ο Τσίπρας δεν ξέρει που πάνε τα τέσσερα στην οικονομία. Αμφιβάλλω αν ο Τσακαλώτος είναι πολύ καλύτερος. Ο μόνος αξιόπιστος φαίνεται να είναι ο Χουλιαράκης που πρόσφατα (Ιαν. 2018) προειδοποίησε για τυχόν παραβάσεις και σπατάλες προμνημονιακής εποχής.
3. Πραγματικά περιστατικά.
Κοπέλα 30 ετών αμοίβεται για 4 ώρες την ημέρα, 6 ημέρες την εβδομάδα για 250€ μηνιαίως.
Κυρία 50 ετών αμοίβεται για 8-10 ώρες την ημέρα σε εκδοτικό οίκο με 400€ μηνιαίως!
Νέος 30 ετών επίσης μερικής απασχόλησης σε πωλήσεις αμοίβεται με 300€ μηνιαίως.
Αυτοί είναι οι κανονικοί μισθοί γενικά – 400-600€ μηνιαίως. Και τα 600€ θεωρούνται μεγάλο ευτύχημα, πραγματικό προνόμιο!
Γνωστός μου αρνείται να πάρει μια κοπέλα επισήμως με 300€ 4 ώρες την ημέρα, διότι θα πρέπει να πληρώνει μια υπέρογκη εισφορά για ασφάλιστρα που υπονομεύει τη βιωσιμότητα της μικρής του επιχείρησης. Τη δουλειά την κάνει η γυναίκα του!
4. Οι περισσότεροι νέοι δύσκολα θα ξανοιχτούν για δική τους επιχείρηση και δική τους οικογένεια. Πάμπολλοι ζουν ακόμα και στα 30+ τους στο γονικό σπίτι από τα εισοδήματα προηγούμενων γενεών που έχουν ακόμα την εύνοια εκείνης της περιόδου (μισθό γονιών αν υπάρχει και συντάξεις γονιών ή παππούδων).
Υπάρχει και το ταμείο ανεργίας με τα ψίχουλα ελεημοσύνης και, βέβαια, τα φθηνά, εφήμερα εφάπαξ του φιλάνθρωπου τσιπρισμού.
Υπάρχει ως ελπιδοφόρος διέξοδος στον περίκλειστο οικονομικό χώρο της απόγνωσης, ανημποριάς και παραίτησης, η μετανάστευση στην οποία ήδη στράφηκαν περί το μισό εκατομμύριο νέων και βρίσκουν στον ήλιο μοίρα παραδόξως στις ομιχλώδεις χώρες του Βορρά!
