Το Ισλάμ από μια θρησκεία μερικών εκατοντάδων ατόμων στην κεντρική Αραβία, εξαπλώθηκε σε όλη την Αραβία δια πυρός και σιδήρου και, μετά, με απάνθρωπη βία επιβλήθηκε σταδιακά στη νοτιοανατολική και κεντρική Ασία, στη Μέση Ανατολή και στη βόρειο Αφρική ως και την Ισπανία.
Οι περισσότεροι ισλαμιστές (ή μουσουλμάνοι) θέλουν σίγουρα να ζουν ειρηνικά με τις οικογένειες και τους συμπολίτες τους όπως οι περισσότεροι άνθρωποι. Μα υπάρχουν οι φανατικοί – και είναι πολλοί – που συνεχίζουν την αλαζονική κι επιθετική συμπεριφορά τους, οι τρομοκρατικές οργανώσεις και τα θεοκρατικά καθεστώτα, όπως του Ιράν με τη βάναυση παρωχημένη sharia του. Υπάρχουν και οι απολογητές που ισχυρίζονται υποκριτικά πως το Ισλάμ είναι μια θρησκεία ειρήνης ενώ η βία είναι ξεκάθαρα διατυπωμένη στο Κοράνι (2.191-2, 8.39, 47,4 κ.λπ.).
Οι απολογητές, θρησκόληπτοι και φανατικοί πιστοί θίγονται και οργίζονται μόλις γίνει κάποιο σχόλιο μη εγκωμιαστικό για το Ισλάμ. Λένε «Δεν γνωρίζετε Αραβικά, οπότε δεν ξέρετε τίποτα» ή «Δεν είστε μουσουλμάνοι και δεν ξέρετε την κουλτούρα μας…» Έτσι, κανείς δεν πρέπει να σχολιάζει επικριτικά το Ισλάμ.
Τώρα, όλοι ξέρουμε πως υπήρξαν και υπάρχουν χιλιάδες θρησκείες. Χριστιανοί, Ιουδαίοι, Βουδιστές, Ινδουιστές, Ταοϊστές κ.λπ. που άνετα επικρίνουν και συζητούν τα δόγματα και τις πρακτικές τους. Όμως δεν επιτρέπεται από τους ισλαμιστές να σχολιάζουν το Ισλάμ, την «τέλεια θρησκεία» – και ας είναι οι λαοί που την έχουν οπισθοδρομικοί, δίχως ανάπτυξη κι ευημερία.
Οι μουσουλμάνοι, επιπλέον, ουδέποτε μελετούν τις άλλες θρησκείες, μα, παρά την άγνοια τους θεωρούν πως η δική τους είναι η τέλεια και αληθινή θρησκεία που πρέπει να επιβληθεί σε όλο τον κόσμο – έστω και δια της βίας.
Φεύγουν από τις βρόμικες, καταπιεστικές, φτωχές πατρίδες τους (εξαιρουμένων των πετρελαιοπαραγωγών όπως Αραβία κι Εμιράτα), βρίσκουν καταφύγιο στις αναπτυγμένες χώρες της Δύσης και αρχίζουν φασαρίες, ταραχές, δολοφονίες κ.λπ. ζητώντας να επιβληθεί η σαρία τους οικουμενικά και να πάψουν να ισχύουν οι παραδόσεις και νόμοι των χωρών αυτών!
Προσεύχονται μαζικά σε δρόμους και πλατείες αγνοώντας τους άλλους κατοίκους. Απαιτούν δικά τους σχολεία και τζαμιά (που γίνονται άντρα τρομοκρατών). Διαμαρτύρονται και διαδηλώνουν κατά του νόμιμου καθεστώτος και φυσικά προκαλούν ταραχές.
Αλλά κανείς δεν πρέπει να σχολιάσει δυσμενώς το Ισλάμ και τις οπισθοδρομικές, καταπιεστικές και συχνά απάνθρωπες πρακτικές του – όπως το τρομερό ντύσιμο των γυναικών, οι βάναυσες τιμωρίες μαστιγώματος, ακρωτηριασμών ή λιθοβολήματος, οι σκλάβοι, ο γάμος με μικρά κορίτσια, η τρομοκρατία, οι βιασμοί κ.λπ.
Σε ισλαμικές χώρες δεν μπορούν οι γυναίκες να έχουν δική τους γνώμη κι έκφραση. Και κανείς δεν μπορεί ν’ αποστατήσει φανερά από τη θρησκεία ή να την επικρίνει. Μα στις Δυτικές χώρες όλοι κι όλες κριτικάρουν το δημοκρατικό φιλελεύθερο καθεστώς που τους δέχτηκε και θέλουν να το αλλάξουν σε ισλαμικό!
Δύο μέτρα και δύο σταθμά. Διότι στην τυφλότητα του παραλογισμού και φανατισμού τους, τίποτα δεν συγκρίνεται με την (ανύπαρκτη) τελειότητα της δικής τους θρησκείας που είναι και πολιτικό καθεστώς. Και ας είναι αυτό ένα από τα χειρότερα, μισαλλόδοξα και οπισθοδρομικά του κόσμου!΅
Αμερικανοί, Αυστραλοί και άλλοι έχουν ζητήσει συγγνώμη για τις αδικίες που έκαναν στους γηγενείς πληθυσμούς.
Οι ισλαμιστές ποτέ, πουθενά, καθόλου!
