1. Ας συνοψίσουμε τις βασικές ιδέες που εξετάσαμε ως τώρα:
Στο διάγραμμα 1 έχουμε τους βασικούς παίκτες στο δράμα της ανθρώπινης ζωής. Το σκηνικό είναι το σύμπαν. Πρωταγωνιστές είναι ο Άνθρωπος, η περιβάλλουσα Φύση και οι συγκεκριμένες Συνθήκες, κλιματικές, κοινωνικές, πολιτισμικές κλπ, υπό τις οποίες ο Άνθρωπος συναντά και συνεργάζεται με τη Φύση.
Στο διάγραμμα 2 βλέπουμε κι άλλους ηθοποιούς στο μεγάλο σκηνικό. Όλη την ώρα οι άνθρωποι δέχονται τις επιδράσεις της Φύσης και ως δικές τους ιδιαίτερες ικανότητες και λειτουργίες και ως γενικές ενέργειες κι επιδράσεις όπως ηλιόφως, άνεμος, βροχή κλπ. Με την εργασία τους οι άνθρωποι συναντούν τη γη, δοσμένη από τη Φύση, σε ορισμένες συνθήκες κι έτσι παράγεται ο τεχνητός κόσμος των ανθρώπων, οι καλλιέργειες, βιομηχανίες, κοινωνίες και Πολιτείες.
Στο διάγραμμα 3 βλέπουμε πιο συγκεκριμένα την πιο κοντινή σκηνή όπου εμείς εργαζόμαστε πάνω στη γη υπό ορισμένες συνθήκες γεωφυσικές και κοινωνικές, μα και ψυχικές. Έτσι παράγεται ο πλούτος μας, δηλαδή τα αγαθά και οι υπηρεσίες που μας διατηρούν κι εμπλουτίζουν τη ζωή μας. Οι Συνθήκες αντιπροσωπεύουν ουσιαστικά τη συγκεκριμένη κοινωνία, το έθνος, ή την Πολιτεία.
2. Αφού αυτοί οι τρεις είναι οι πρωταρχικοί συντελεστές στην παραγωγή του πλούτου, ο πλούτος θα πρέπει φυσικά και δίκαια να μοιράζεται ανάμεσά τους. Ή, για να το πούμε αλλιώς, ο κάθε συντελεστής θα πρέπει να έχει την ορθή, φυσική, δίκαιη αμοιβή του.
Πώς τώρα ορίζουμε τη φυσική αμοιβή του κάθε συντελεστή;
Αμέσως βλέπουμε πως η Γη δεν χρειάζεται καμιά αμοιβή. Το μόνο που χρειάζεται είναι καλή χρήση και φροντίδα, ώστε να μη ρυπαίνεται από τοξικές ουσίες. Η αγροτοκτηνοτροφική γη θα πρέπει επίσης να μένει ακαλλιέργητη μετά από ορισμένα έτη, ανάλογα με τη φύση της παραγωγής της. Αυτό μόνο χρειάζεται η γη. Η άρδευση και λίπανση δεν είναι αμοιβή, αλλά βοηθήματα στην παραγωγική διαδικασία.
Ποια είναι η φυσική αμοιβή της Εργασίας και ποια των Συνθηκών;…
Έχω συχνά αναφέρει τη φυσική αμοιβή της εργασίας. Πώς καθορίζεται;
Οι Συνθήκες είπαμε είναι η Πολιτεία, η κοινωνία. Πώς καθορίζεται η δική της αμοιβή, που συνήθως είναι οι φόροι;
3. Ας ερευνήσουμε αυτόν τον τρίτο συντελεστή πρακτικά. Οι Συνθήκες έχουν δύο στοιχεία: Το γεωφυσικό και το κλιματικό από τη φύση, το κοινωνικό και πολιτισμικό από την ευρύτερη κοινωνία, την Πολιτεία και ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Το κέντρο βάρους όμως είναι το κοινωνικοπολιτικό και πολιτισμικό στοιχείο, δηλ. η Πολιτεία, και αυτό προσδίδει περισσότερη αξία στα εδάφη, όπως είδαμε στo Πολιτική Οικονομία 6: Αξία της γης, §4 και αλλού.
Με άλλα λόγια, πρώτιστα, η ύπαρξη της Ανθρωπότητας και της συγκεκριμένης κοινωνίας και μετά η έννοια της Φύσης, και όχι οποιοδήποτε άτομο με την εργασία του, δημιουργούν την αξία των εδαφών ή τοποθεσιών, που λέγεται και υπεραξία ή ‘πρόσοδος’.
Αυτές οι υπεραξίες ή πρόσοδοι, αφού παράγονται από την κοινωνία, είναι η φυσική αμοιβή των Συνθηκών, δηλαδή του τρίτου συντελεστή. Ούτως ή άλλως οι γεωφυσικές και κλιματικές συνθήκες δεν θέλουν αμοιβή.
Αυτές λοιπόν πρέπει να είναι τα έσοδα του κράτους, όπως περιγράψαμε και στο Πολιτική Οικονομία 1: Φορολογία νωρίτερα.
Πώς ακριβώς γίνεται η διαίρεση και η διανομή;… Θα εξετάσω το θέμα εκτενώς στο επόμενο άρθρο.
