1. Στο προηγούμενο είδαμε πως ο Νόμος του 7 διέπει τη διαδοχή γεγονότων όπου το ένα γεγονός παράγεται φυσικά (και αναπόφευκτα) από το προηγούμενο και η διαδικασία ολοκληρώνεται σε επτά στάδια. Για παραδείγματα πήραμε τη διατονική κλίμακα (ντο, ρε, μι, κλπ) και την ανάπτυξη ενός φυτού (σπόρος, φύτευση, ρίζωμα κλπ).
Η διαδικασία της δημιουργίας του κόσμου σε επτά ημέρες (6 μέρες ποίησης και 1 ανάπαυσης) εκδηλώνει τη λειτουργία αυτού του Νόμου (Γένεση, Παλαιά Διαθήκη).
Μερικοί βλέπουν κάπως αυθαίρετα στο 7 έναν συνδυασμό του 3 (δηλαδή τρία επίπεδα ουρανού και ψυχής) και του 4 (δηλαδή της γης και του υλικού σώματος).
Οι Πυθαγόρειοι γνώριζαν τη μουσική οκτάβα και μιλούσαν απλά για την ‘Επτάδα’.
2. Εξαιτίας ίσως αυτού του Νόμου οι άνθρωποι απέδωσαν στον αριθμό 7 θεϊκές ή μαγικές δυνάμεις.
Έτσι σε λαϊκές παραδόσεις υπάρχουν 7 ουρανοί, ήπειροι, βουνά, λόφοι, θάλασσες (ή ωκεανοί), ποτάμια, θαύματα, σοφοί κλπ.
Υπάρχουν όμως και ορισμένα φαινόμενα που καταδείχνουν μια κλίμακα και μεταφέρουν έναν απόηχο από, ή σχετίζονται με, τα 7 στάδια του Νόμου. Είναι φαινόμενο δράσης όπου μια διαδικασία ολοκληρώνεται, ή έχει ολοκληρωθεί, σε επτά στάδια.
Στην αρχαία κοσμολογία το γνωστό υλικό σύμπαν διαιρούνταν σε επτά σφαίρες (γης, σελήνης κλπ) και η κάθε σφαίρα γύρω από αυτήν της γης κινούνταν και εξέπεμπε τον ήχο μιας νότας. Έτσι εγειρόταν η μουσική των σφαιρών (και οι ουρανοί τραγουδούσαν τη δόξα του Κυρίου).
Στο Ισλάμ, η κοσμολογία είχε 7 επίπεδα ουρανού, 7 στρώματα γης κι 7 βαθμίδες κόλασης. Οι πιστοί που πηγαίνουν, στη Μέκκα κάνουν επτά περιφορές γύρω από την ιερή πέτρα Καάμπα.
Επτά περιφορές γύρω από την ιερή φωτιά κάνουν στον γάμο τους ο άνδρας και η γυναίκα στον Ινδουισμό. Μετά κάνουν 7 βήματα και δίνουν 7 υποσχέσεις πίστης και αφοσίωσης.
Οι Ιουδαίοι πάλι γιορτάζουν το Πάσχα τους σε επτά μέρες σε ανάμνηση της εξόδου τους από τη σκλαβιά της Αιγύπτου (Έξοδος 13. 2-10).
3. Η μουσική κλίμακα εκτός από τις επτά νότες έχει και δύο ημιτόνια: ένα ανάμεσα στο μι και στο φα κι ένα μετά το σι, πριν από το υψηλό ντο. Αυτά τα ημιτόνια λέγονται και διάκενα ή διαλείμματα.
Η διατονική κλίμακα είναι εκ φύσεως τέτοια που η οκτάβα συμπληρώνεται απλά με το παίξιμο των νοτών: τέτοια είναι η φυσική δομή της.
Στη ζωή όμως μια διαδοχή γεγονότων δεν ολοκληρώνεται πάντοτε. Συχνά μια διαδικασία (το κτίσιμο ενός κτιρίου, το στήσιμο μιας επιχείρησης, η ολοκλήρωση πανεπιστημιακών σπουδών κλπ) έχει ολοκλήρωση κι αίσιο τέλος. Κάποτε όμως δεν πετυχαίνει και μένει ανολοκλήρωτη, καθώς οι προσπάθειες των ανθρώπων στρέφονται, για διάφορους λόγους, σε άλλες κατευθύνσεις.
4. Ας ξανακοιτάξουμε το παράδειγμα μας τώρα, με το ημιτόνιο μι-φα.
Στη μουσική κλίμακα, είπαμε, η ενέργεια υπάρχει και η οκτάβα ανεβαίνει ομαλά. Σε άλλες οκτάβες του κόσμου και της ανθρώπινης ζωής η ενέργεια μπορεί κάλλιστα να εξαντληθεί ή να παρουσιαστούν κωλύματα στο στάδιο του ημιτονίου και η οκτάβα να μην προχωρήσει.
Στην περίπτωση του φυτού, μιας ντοματιάς ή αμυγδαλιάς, αν δεν υπάρχει αρκετός ήλιος ή αναγκαίο νερό, το φυτό μπορεί να μην φυτρώσει καθόλου.
Στην περίπτωση του κτιρίου, η στατική μελέτη μπορεί να έχει λάθη, τα υλικά να είναι παρακατιανά ή να μην επαρκούν τα χρήματα, οπότε ή δεν θα ολοκληρωθεί η οικοδομή ή θα καταρρεύσει καθώς κτίζεται.
Ένας νέος πάλι ξεκινά στο Πανεπιστήμιο για Ιατρική μα οι γονείς του φτωχαίνουν στο δεύτερο έτος, ο ίδιος δεν μπορεί να βρει υποτροφία και αναγκάζεται να πάει μισθωτός κάπου.
Στην περίπτωση μιας νέας φοιτήτριας Χημείας, η κοπέλα μπορεί να ερωτευτεί κάποιον, να κάνει παιδί και να πάρει άλλη κατεύθυνση ζωής ως σύζυγος, μητέρα, νοικοκυρά.
Ή, ένας νέος αρχιτέκτων εθίζεται στην μαριχουάνα και μετά στην ηρωίνη και η ζωή του κατρακυλά.
Στην πραγματικότητα τώρα ακολουθεί μια πορεία εντελώς αντίθετη από την αρχική του επιθυμία να ζήσει μια γόνιμη, πλούσια ζωή. Και πεθαίνει.
5. Ο Νόμος του Επτά λειτουργεί πάντα, μα σε κάθε νότα ή στάδιο κάθε γεγονός παράγεται από τον Νόμο του Τρία (Φιλοσοφία 67-68) ή τριών δυνάμεων.
Οι τρεις δυνάμεις (θετική, Αντιδραστική, ουδέτερη) είναι οι γκούνα: σάττβα ‘φως, νοημοσύνη, χαρά’, ράτζας ‘κινητικότητα, ορμή, πάθιασμα’ και τάμας ‘σκότος, παγίωση, διάλυση’.
Κάθε γεγονός σε μια συγκεκριμένη διαδοχή θα έχει μια ποιότητα και θα δώσει μια κατεύθυνση ανάλογα με τον γκούνα που υπερισχύει.
Το ποιος γκούνα υπερισχύει οφείλεται σε κάποιο βαθμό στα τάλαντα με τα οποία ένας άνθρωπος γεννιέται, μα εξίσου στις επιδράσεις που δέχεται, στην ανατροφή και στην εκπαίδευση του.
