1. Αρχικά, στη Χρυσή Εποχή της Γαίας, όταν οι άνθρωποι ζούσαν με την αγνή φύση τους, υπήρχε πανθεϊσμός, πολυθεϊσμός και ενοθεϊσμός. Διότι όλοι ένιωθαν την παρουσία του Απολύτου, που είναι η Πρωταιτία, Πρωταρχή και Πρωτουσία των πάντων, παντού σε όλα τα πλάσματα, πράγματα και φαινόμενα κι έτσι ήταν πανθεϊστές. Μα ακριβώς επειδή την ένιωθαν, όπως μερικοί την αισθάνονται και σήμερα, παντού στα πάντα, ήταν και πολυθεϊστές κι εξέφραζαν την ευχαρίστηση, ευγνωμοσύνη κι ευλάβειά τους, σε μια γάτα, ένα δέντρο, έναν βράχο ή την αστραπή και ό,τι άλλο. Ήταν κι ενοθεϊστές διότι μερικοί προτιμούσαν, ας πούμε την αστραπή, άλλοι τον ήλιο, άλλοι πάλι τον άνεμο και άλλοι κάτι άλλο. Μα δεν υπήρχε αντιζηλία ή αντιπαράθεση διότι όλοι ένιωθαν τη μια Παρουσία παντού και απλώς προτιμούσαν μια συγκεκριμένη υλική μορφή.
2. Θρησκευτικές διενέξεις και διώξεις “αιρετικών” και “απίστων” άρχισαν πολύ-πολύ αργότερα με τον άκαμπτο, στυγνό Μονοθεϊσμό (κυρίως των 3 αβρααμικών θρησκευμάτων) που διακήρυττε πως “Εγώ είμαι ο μόνος αληθινός Θεός και η μόνη αληθινή θρησκεία” και απέκλειε κάθε άλλη μορφή λατρείας ή φιλοσοφίας.
Αυτή η αλλαγή επήλθε λόγω των πιο ποταπών και πλανερών ελαττωμάτων στον ανθρώπινο ψυχισμό: άγνοια, αλαζονεία και απληστία που παράγουν ματαιοδοξία, μίσος, καταπίεση, ζηλοφθονία, βία και απάνθρωπη σκληρότητα.
Διότι κάποια ώρα με την πάροδο εκείνης της Χρυσής Εποχής, ήρθε η πτώση στην αρετή, δύναμη και νοημοσύνη της μάζας των ανθρώπων. Τότε κάποιοι πανούργοι και πονηροί εκμεταλλεύτηκαν την αφέλεια των άλλων, κι επέβαλαν συχνά δια της βίας, τη δική τους εξουσία υποδουλώνοντας τους άλλους και ιδιωτικοποιώντας τις γαίες για ίδιον όφελος.
Με τα ίδια κίνητρα κάποια ώρα της Ιστορίας, με τη γνωστή υστεροβουλία επέβαλαν τον Ένα δικό τους αποκλειστικό θεό.
3. Εκείνη η συγκεκριμένη ώρα της Ιστορίας δεν είναι άγνωστη. Ξεκίνησε με τους Ιουδαίους όταν ήταν αιχμάλωτοι (ή εξόριστοι) στη Βαβυλώνα, την πρωτεύουσα της Νέο-Βαβυλωνικής Αυτοκρατορίας στα τέλη του 7ου αιώνα πκε. Οι πρώτες μεταφορές Ιουδαίων έγιναν το 597 πκε. και αργότερα το 582.
Αργότερα, το 539 ο Πέρσης Κύρος ο Μέγας που κατέκτησε τη Βαβυλώνα επέτρεψε στους Εβραίους να επιστρέψουν στην πατρίδα τους – μα φυσικά πολλοί είχαν πλέον εγκατασταθεί στη Μεσοποταμία, ακόμα και στο σημερινό Ιράν ως και τη σημερινή Γεωργία!
Σε αυτή την περίοδο έγινε η μετάβαση και στο νεότερο εβραϊκό αλφάβητο μα και στον ιουδαϊκό μονοθεϊσμό. Τότε πήρε την τελική μορφή της η Παλαιά Διαθήκη (=Torah, στα Εβραϊκά ή “Πεντάτευχο”) – στην αιχμαλωσία κι εξορία.
Ένας λόγος για τη μετάβαση είναι καθαρά πονηρός με την ιδιοτέλεια που χαρακτηρίζει παντού το ιερατείο να θέλει να ελέγχει τις μάζες “πιστών”. Ο άλλος ήταν καθαρά (ή όχι και τόσο καθαρά) θρησκευτικός.
4. Το ιερατείο αποφάσισε πως ο λόγος της ήττας κι εξορίας τους οφειλόταν στην ειδωλολατρία και τον πολυθεϊσμό που ακολουθούσαν πολλοί Ισραηλίτες. Αποφάσισαν τότε πως μόνο ο Γιαχβέ (Ιεχωβάς) ήταν ο αληθινός Θεός και μόνο αυτόν θα λάτρευαν. Νόμιζαν πως έτσι θα επανακτούσαν την εύνοια του Μοναδικού Θεού. Μα αργότερα, ο Μεγαλέξανδρος τους κατέκτησε. Μετά πάλι, όταν ήρθαν οι Ρωμαίοι, που όχι μόνο τους καταπίεζαν σκληρά μα το 70 κε. κατέστρεψαν τον ναό τους και στη συνέχεια τους διασκόρπισαν σε όλες τις γύρω χώρες ως την Ισπανία, δεν απέδωσαν την κακοτυχία τους στον Γιαχβέ.
Συνεπώς, πρέπει να υποθέσουμε πως τότε, όπως και σήμερα, το ιερατείο ήθελε να έχει έλεγχο κι εξουσία έτσι που ο λαός να (νομίζει πως πρέπει να) εξαρτάται από αυτούς και τα δόγματά τους, ενώ αυτοί απολαμβάνουν και την αισθηματική ικανοποίηση που δίνει τέτοια εξουσία και τον υλικό πλούτο που αποφέρει.
Και βέβαια το ίδιο έγινε (και γίνεται) και με τις δυο επόμενες μονοθεϊστικές θρησκείες – με τον Χριστιανισμό και τον Μωαμεθανισμό/Ισλάμ.
5. Στην Παλαιά Διαθήκη σε πολλά κεφάλαια διαβάζουμε τις τρομερές διώξεις και σφαγές που έκαναν οι πιστοί στον Γιαχβέ Ιουδαίοι: κανονικές γενοκτονίες καθώς εξολόθρευαν ολόκληρες εθνότητες που απλώς πίστευαν και λάτρευαν άλλες θεότητες, όχι επειδή ήταν εγκληματίες! Συγχρόνως άρπαζαν τις γαίες και τα πλούτη τους! Βλέπετε Ιησούς Ναυή 6.12-24 π.χ. όπου η πόλη Ιεριχώ κατακάηκε, θανατώθηκαν οι κάτοικοι όλοι και λεηλατήθηκαν τα αγαθά “αργυρίου, χρυσού, χαλκού και σιδήρου”!
Δεν ήταν μεμονωμένο περιστατικό. Πολλά τέτοια επαναλήφθηκαν αργότερα. Βλέπετε Βασιλείων ή Σαμουήλ 1.15.7-33 όπου ο προφήτης Σαμουήλ δίνει εντολή από τον Γιαχβέ στον βασιλιά Σαούλ να σφάξει όλο το γένος των Αμαλέκ και, όταν ο Σαούλ εξαιρεί τον βασιλιά και την οικογένειά του, τότε ο ίδιος ο Σαμουήλ πήρε το ξίφος και τους αποκεφάλισε!
Τέτοιος ήταν ο ιουδαϊκός μονοθεϊσμός. Αλλά παρά τη νέα διασκευή του Πεντατεύχου έτσι που να τονίζεται ο Μόνος Θεός Γιαχβέ, υπάρχουν πολλά χωρία όπου φαίνεται ο αρχαιότερος πολυθεϊσμός. Πρώτο είναι ο πληθυντικός στη Γένεση Elohim (=πολλοί θεοί) και “Εμείς” όταν μιλάει για τον εαυτό του ο Θεός. Ή στον Ψαλμό 82 (ή 81) “εν συναγωγή θεών” λέει ο Ασάφ.
6. Μετά ήρθε ο Χριστιανισμός, μια μεταποίηση του Ιουδαϊσμού, τουλάχιστον έτσι όπως εδραιώθηκε η επίσημη θρησκεία από τους Πατέρες και ιδίως στο Πρώτο Οικουμενικό Συμβούλιο το 325 στη Νίκαια, υπό τον Κωνσταντίνο Α΄, όπου οργανώθηκαν τα δόγματα και πιστεύω της Εκκλησίας (κυρίως η Αγία Τριάδα).
Οι γενοκτονίες στη Μέση Ανατολή, Ευρώπη και Λατινική Αμερική καθώς και το άγριο κυνηγητό των “αιρετικών” κράτησαν ως και τον 17ο αιώνα – με υποδουλώσεις, λεηλασίες, βασανισμούς, βιασμούς κι εκτελέσεις (στραγγαλισμός, πυρ, αποκεφαλισμός).
Διότι, παρά την εντολή του Χριστού να αγαπούν οι Χριστιανοί και τους εχθρούς και να γυρίζουν και το άλλο μάγουλο με ταπεινότητα, οι ιεράρχες ήθελαν πλούτη, δύναμη κι έλεγχο. Και συνεχίζουν να θέλουν πλούτο, εξουσία κι έλεγχο.
Ακόμα χειρότεροι αποδείχθηκαν οι Μωαμεθανοί που έχουν εμφυτευμένη στο ιερό Κοράνι τους και σε πολλά μεταγενέστερα σχόλια (hadith) την εντολή να πολεμήσουν τους “απίστους” και να μην πάψουν ωσότου το Ισλάμ κυριαρχήσει.
Δύσκολο να υπολογιστούν τα εκατομμύρια “απίστων” που αναγκάστηκαν να αλλαξοπιστήσουν, ή που υποδουλώθηκαν ή θανατώθηκαν με μαρτυρικές εκτελέσεις και γενικές σφαγές
7. Πρώτα κυνηγήθηκαν από τους Χριστιανούς φανατικούς οι ίδιοι οι “αιρετικοί” Χριστιανοί και οι Γνωστικοί, παρότι μερικές οργανώσεις τους είχαν ίσως μια πιο γνήσια διδασκαλία του Χριστού, δίχως τον αποκαλυπτισμό και τα θαύματα ανάστασης τα οποία καμιά άλλη εξωχριστιανική πηγή δεν αναφέρει. Αργότερα ένας Πάπας ή Πατριάρχης μαχόταν άλλον για επικράτηση. Στον Μεσαίωνα ολόκληρες φυλές “ειδωλολατρών” σφαγιάστηκαν και οι λαοί πολλών βόρειων ευρωπαϊκών χωρών αναγκάστηκαν με βασανισμούς και βία να αλλαξοπιστήσουν επί Καρλομάγνου και άλλων ευσεβών αρχόντων.
Έτσι πρώτα ο Χριστιανισμός και μετά το Ισλάμ, η θρησκεία ενός πολυεύσπλαχνου δήθεν Αλλάχ, ειρήνης και αλληλεγγύης, απλώθηκαν κυριολεκτικά δια πυρός και σιδήρου σε πολλές περιοχές του πλανήτη – πάντα με θανατώσεις, υποδουλώσεις και λεηλασίες που έδιναν πλούτη και εξουσία στους κατακτητές. Και όλα αυτά εν ονόματι της “αληθινής πίστης” σε έναν Θεό ουράνιο που αγαπά και φροντίζει τους ανθρώπους, τα εκλεκτά πλάσματά του.
Μεγάλη ειρωνεία. Διότι οι “άπιστοι” και πεπλανημένοι ειδωλολάτρες ουδέποτε έκαναν πόλεμο εν ονόματι της δικής τους “πίστης”! Ακόμα και σήμερα ένα 45% του πληθυσμού της Γης παραμένει πολυθεϊστικό κι ένα μεγάλο άγνωστο ποσοστό των μονοθεϊστικών θρησκειών ανήκουν σε αυτές αλλά μόνο κατ’ όνομα: οι πιο πολλοί “πιστοί” είναι μάλλον άθεοι και υλιστές.
