1. Η Αυτογνωσία, ή λύτρωση στη συγχώνευση με την ουσία του Πατέρα στον ουρανό, συχνά, ακόμα και στα ΤΚΕ λέγεται ‘ανάσταση εκ νεκρών’. Υπάρχει αδιαμφισβήτητα η Ιουδαϊκή παράδοση του Αποκαλυπτισμού, όπως είδαμε στα άρθρα 24. Φιλοσοφία: Χριστιανισμός: Αποκαλυπτισμός και 26. Φιλοσοφία : Ο Σωτήρας και η Αγάπη πχ. στον Ψαλμό 87 ή 88, στον Ιεζικήλ 37.3-14, όπου τα οστά σαρκώνονται και τα πτώματα ζωντανεύουν και συχνά στα ΤΚΕ (Μθ 24, Μρ 13, Λκ 21, Παύλου 1, Θ σ4 κλπ.) με τη Συντέλεια του κόσμου και τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου.
Αλλά ο Ιησούς συχνά χρησιμοποιεί την εικόνα ή μεταφορά του νεκρού που ανασταίνεται (όπως του κοιμισμένου που ξυπνά), για να υποδείξει την ανύψωση στην Αυτογνωσία, που είναι, όπως λένε πολλοί μελετητές, μια ανώτερη κατάσταση οντότητας και νοημοσύνης.
Στο Γνωστικό Ευαγγέλιο του Φιλίππου, διαβάζουμε: ‘Αυτοί που λένε πως θα πεθάνουν πρώτα και μετά θα αναστηθούν, κάνουν λάθος. Εάν δεν επιτύχουν την ανάστασή τους όσο ζουν, όταν πεθάνουν δεν θα πάρουν τίποτα’ (73.2-3).
Η ίδια ιδέα υπάρχει και στα ΤΚΕ, συνήθως, μα όχι πάντα, συνδυασμένη με τον Αποκαλυπτισμό.
2. Στον Ματθαίο (23-27-28), οι Φαρισαίοι παρουσιάζονται από τον Ιησού με ‘τάφοις κεκονιαμένοις’ (ασβεστωμένοι τάφοι), που εξωτερικά φαίνονται καθαροί και ωραίοι, μα εσωτερικά είναι γεμάτοι ακαθαρσία – οστά και σάρκες που σαπίζουν και βρομάνε. Εδώ ο ‘τάφος’ είναι σχήμα λόγου για ζωντανό άνθρωπο, μα νεκρό πνευματικά.
Στον Ματθαίο πάλι, ένας μαθητής ζητάει άδεια για να πάει να θάψει τον νεκρό πατέρα του και ο Ιησούς λέει ‘Ακολούθα με και άσε τους νεκρούς να πάνε να θάψουν τους νεκρούς’ (Μθ 8.21-22 και Λκ 9.59-60), όπου πάλι έχουμε μεταφορά.
Ακόμα πιο ξεκάθαρο παράδειγμα μας δίνει η παραβολή του Άσωτου Υιού στον Λουκά, κεφ. 15. Ο νεότερος γιος παίρνει το μερίδιο της πατρικής περιουσίας, και το σπαταλά στα ξένα σε ασωτίες. Μετά ήρθε λοιμός, ο νέος πείνασε και αναγκάστηκε να δουλεύει ως χοιροβοσκός (μια πολύ ακάθαρτη για Εβραίους εργασία). Τότε θυμήθηκε πως οι εργάτες στον πατρικό οίκο περνούσαν καλύτερα και αναστάς ‘αφού αποφάσισε και σηκώθηκε’, γύρισε σπίτι. Ο πατέρας του τον υποδέχθηκε λέγοντας ‘αυτός ο γιος μου νεκρός ήταν και ανέζησε’ (15.24).
Εδώ είναι φανερό πως οι λέξεις ‘νεκρός’ και ‘ανάσταση’, χρησιμοποιούνται μεταφορικά για να καταδείξουν ξεπεσμό/παρακμή και μεταστροφή/ανύψωση.
3. Στα Γνωστικά κείμενα λείπει ο Αποκαλυπτισμός και όπως είδαμε πιο πάνω, η ανύψωση σε οντότητα και νοημοσύνη είναι φανερή.
Σε ορισμένα χωρία στα ΤΚΕ επίσης είναι φανερή η αναφορά σε ανύψωση εσωτερική καθόσον είναι ζωντανός ο άνθρωπος.
Καλό παράδειγμα είναι τα λόγια του Ιησού στον Ιωάννη (5.21): ‘ Όπως ο Πατέρας εγείρει τους νεκρούς και τους ζωοποιεί έτσι και ο Υιός ζωοποιεί όποιους θέλει’.
Λίγο αργότερα στο ίδιο σημείο στο Ιωάννη θα πει: ‘ Όποιος ακούει τα λόγια μου και πιστεύει σε εκείνον που με έχει στείλει, αυτός θα έχει αιώνια ζωή: αυτός δεν θα περάσει από [δίκη και] κρίση, αλλά έχει ήδη μεταβεί από τον θάνατο στην ζωή. Αμήν σας λέγω πως έρχεται η ώρα και είναι τώρα, οπότε οι νεκροί θα ακούσουν την φωνή του Υιού του Θεού, και όσοι την ακούσουν θα ζήσουν’(5.24-25).
Φορώντας τις παρωπίδες της Αποκαλυπτικής θεολογίας, οι πλείστοι λόγιοι, επιχειρούν να ερμηνεύσουν ακόμα και αυτά τα λόγια, παρά το εμφατικό ‘είναι τώρα’ (νυν εστίν), αυτή τη στιγμή δηλαδή, ως εμφατική αναφορά στην επερχόμενη συντέλεια και κρίση. Μα ο Ιησούς λέει ξεκάθαρα εδώ πως οι πιστοί δεν θα περάσουν από κρίση, μα έχουν ήδη μεταβεί από θάνατο σε ζωή!
4. Δυστυχώς, στον εξωτερικό κύκλο της σύγχυσης και ακατανοησίας, ακόμα και οι λογιότατοι, εξειδικευμένοι πανεπιστημιακοί που κάνουν κάποια καλή εργασία στον τομέα τους, πέφτουν εύκολα θύματα παραπλάνησης, με τις πολυποίκιλες θεωρίες που κυκλοφορούν, και γίνονται τρέχοντα επίσημα ακαδημαϊκά δόγματα. (Τα καλά και τα κακά διαφαίνονται καθαρά στα έργα του B.D. Ehrman κυρίως Lost Christianities 2003, Οξφόρδη και The Orthodox Corruption of Scripture, 1993 Οξφόρδη.)
Εξαίρεση αποτελεί ο Robin Amis που στη μελέτη του A Different Christianity 1995/2003, εξετάζει λεπτομερώς την ανάπτυξη της εσωτερικής μυστικιστικής άποψης του Χριστιανισμού τα τελευταία 1800 έτη.
Με αρκετές αρχαίες μαρτυρίες, (πχ. Μάρκος ο Ασκητής, Μακάριος ο Μέγας), ο Amis υποδείχνει πως η ιδέα της Ανάστασης επιδεχόταν τρεις ερμηνείες. Η μια είναι αυτή της Ανάστασης του Ιησού. Η δεύτερη αποτελεί μέρος της Αποκαλυπτικής και θα γίνει στο άγνωστο πλέον απώτερο μέλλον. Η τρίτη είναι η ‘εσωτερική’: ο αληθινός Χριστιανός δέχεται νέα κατανόηση και ανύψωση σε γνώση, με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος και με αυτήν την ενέργεια στην καρδιά του ζει στη Βασιλεία των Ουρανών, που είναι εντός του. Και εδώ (σελ 27), παραπέμπει στον Παύλο που γράφει (2 Κρ 13.5) ‘Δεν γνωρίζετε τον Εαυτό σας, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι μέσα σας;’
Δεν χρειάζεται να επαναλάβω την ανοησία που μας κοροϊδεύει με την ανάσταση πτωμάτων και μετά την εγκατάλειψή τους από τις ψυχές, που μόνες αυτές μπορούν να ανέλθουν στη Ουράνια Βασιλεία.
Αφού τα ξαναζωντανεμένα σαρκικά σώματα δεν μπορούν να ανέλθουν στον Ουρανό και πρέπει να εγκαταλειφθούν, τότε γιατί να ξανασυναρμολογηθούν και να εγερθούν; Η κρίση αφορά την ψυχή μόνο.
