1. Γράφω ξανά για τον “Αποκαλυπτισμό” διότι ακόμα και σήμερα η επιρροή του είναι πολύ μεγάλη στους σύγχρονους θεολόγους και ιστορικούς όσο ήταν και στους Χριστιανούς τους πρώτους αιώνες της Κοινής Χρονολογίας.
Η ιδέα της ανάστασης των νεκρών στην ημέρα της τελικής Κρίσεως ή (Δευτέρας) Παρουσίας του Κυρίου (Θεού ή Χριστού) είναι ιδέα που αναπτύχθηκε στα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης παράλληλα με την ιδέα πως οι ψυχές πάνε στον άδη sheol. Η λέξη sheol παρουσιάζεται στα βιβλία της Γένεσης (37. 36), του Ιώβ (11.8, 26.6) των Ψαλμών (9.17, 88.13) και σημαίνει ‘κατώτατος σκοτεινός χώρος, άδης’. Σταδιακά αποκτά την έννοια ‘τόπος τιμωρίας για αμαρτωλές ψυχές’ (Ησαΐας 14.15 και αλλού).
Συγχρόνως διαβάζουμε πως ο Ιώβ θα αναστηθεί μαζί με άλλους χάρη στη θέληση του Θεού (42.17). Στον Ησαΐα όσοι βρίσκονται σε μνήματα θα εγερθούν (26.19) και ο Ιεζεκιήλ περιγράφει την έγερση των σαρκικών σωμάτων μέσα από τους τάφους (37. 1-14)!
Κανείς όμως μέχρι τώρα δεν λέει πού πάνε οι αναστηθέντες. Μόνο ο Ιεζεκιήλ αναφέρει πως οι σαρκωμένοι σκελετοί που ανασταίνονται ως άνθρωποι έχοντας τώρα ‘το πνεύμα του Κυρίου’ θα εισέλθουν στη γη του Ισραήλ (37.12-24).
Ο Δανιήλ επιτέλους αναφέρει ξεκάθαρα την Ημέρα της Κρίσεως και τις δύο καταστάσεις που ακολουθούν (12.2-3): «Και οι σοφοί θα λάμπουν με τη λαμπρότητα του στερεώματος και μερικοί από τους πολλούς δίκαιους όπως οι αστέρες στην αιωνιότητα». Οι αμαρτωλοί πάνε στον άδη sheol. Αλλά, όπως φαίνεται κι εδώ, «πολλοί», όχι όλοι οι δίκαιοι ανασταίνονται (!) και μόνο «μερικοί» λάμπουν ως αστέρες (!).
Η κοινή αντίληψη της Κρίσης και Συντέλειας είναι στην Ιουδαϊκή παράδοση και αναπτύχθηκε πολύ πριν την έλευση του Ιησού.
2. Όπως είδαμε, ο Παύλος πίστευε ακράδαντα (και ανόητα) πως η Συντέλεια, η Κρίση ερχόταν σύντομα, ίσως και στις μέρες του. Τρεις ευαγγελιστές τουλάχιστον την περίμεναν επίσης στις μέρες τους. Και η 1η Επιστολή του Ιωάννη λέει «Έχει έρθει η έσχατη ώρα. Όπως ακούσατε, ο αντίχριστος έρχεται και τώρα πολλοί αντίχριστοι έχουν παρουσιαστεί. Έτσι γνωρίζουμε πως είναι η έσχατη ώρα [της Κρίσεως]» (2.18).
Η προσμονή και πλατιά και πυρετώδης ήταν. Στον 2ο αιώνα ο επίσκοπος Ιππόλυτος στα σχόλια του στον Δανιήλ αναφέρει περιστατικά στη Συρία όπου εκκλησιαστικοί καθοδηγητές είχαν εξαγγείλει τον ερχομό του Τέλους και άλλοι από τα ποίμνια τους πήραν τα βουνά για να συναπαντήσουν τον Κύριο και άλλοι πούλησαν τα υπάρχοντά τους κι επιδόθηκαν σε θρήνους και μετάνοιες. Αλλά, όπως εμείς ξέρουμε, τίποτα δεν συνέβη.
Η 2η Προς Θεσσαλονικείς Επιστολή του Παύλου θεωρείται πλέον κάλπικη. Ωστόσο εδώ ο Παύλος, στο 2ο κεφάλαιο, λέει πως ο Κύριος θα επανέλθει αργότερα και διορθώνει την πρώτη που μιλά για την επικείμενη έλευση του Κυρίου και της Κρίσης λέγοντας πως η 1η Θς είναι ψευδεπίγραφη! Ε, βέβαια, αφού τίποτα δεν είχε συμβεί κάπως έπρεπε να μπαλωθούν τα πράγματα.
Το μπάλωμα συνεχίζεται. Η 2η Γενική Επιστολή που αποδίδεται στον Πέτρο εξηγεί πως ο επανερχομός κλπ. δεν έγινε διότι (α) μια ημέρα του Κυρίου είναι 1.000 έτη δικά μας και (β) η καθυστέρηση δεν οφείλεται σε βραδύτητα (ή αμέλεια) του Κυρίου (δηλαδή ναι, υπάρχει καθυστέρηση!) αλλά στη μακροθυμία Του ώστε όλοι να προλάβουν να μετανοήσουν.
3. Το παραμύθι της Δευτέρας Παρουσίας με ό,τι συνεπάγεται συνεχίστηκε και στον Μεσαίωνα και στην εποχή μας. Έτσι σχηματίστηκε και η «αίρεση» των Χιλιαστών που πιστεύουν πως η μεγάλη μέρα θα έρθει σε 1.000 έτη! Οι σύγχρονοι θεολόγοι παραπέμπουν στο χωρίο Μάρκου 9.1 όπου, ισχυρίζονται, τα λόγια του Ιησού πως «αυτοί που στέκονται εδώ δεν θα γευτούν θάνατο ωσότου δουν τη Βασιλεία να έρχεται με δύναμη» αναφέρονται όχι στη Δευτέρα Παρουσία αλλά στη Μεταμόρφωση. Επίσης λένε πως η ΔΠ έγινε κατά την Επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος την Πεντηκοστή! Όταν οι θεολόγοι ψεύδονται ή διαστρεβλώνουν τα λόγια του Ιησού τόσο ξεδιάντροπα, καταλαβαίνουμε σε τι σκοταδισμό έχει ξεπέσει πια η Εκκλησία (Thiede C & Ancona M,1996 The Jesus Papyrus Λονδίνο Phoenix, σελ. 49 και 221.)
Υπάρχουν πολλές άλλες περιπτώσεις στρεβλώσεων και παρερμηνειών. Όλοι όμως οι λόγιοι αυτοί (θεολόγοι και ιστορικοί) θεληματικά αγνοούν και τα λόγια του Μάρκου πως η Δευτέρα Παρουσία θα γίνει προτού «παρέλθει η γενεά αυτή» και τις Επιστολές του Παύλου 1 Θς και 1 Κρ!
4. Δεν πιστεύω καθόλου πως ο ίδιος ο Ιησούς μίλησε με τέτοιο τρόπο για την Ημέρα της Κρίσεως ή «τα Έσχατα», όπως επίσης λέγεται αυτό το μελλούμενο. Οπωσδήποτε υπήρχε ισχυρή παράδοση στην Ιουδαία των Σαδδουκαίων και Φαρισαίων. Αλλά δεν νομίζω πως ο Ιησούς ανήκε στην παράδοση αυτή.
Πρώτον, η παράδοση έχει πολλά παράλογα ή κενά. Εφόσον το σαρκικό σώμα δεν θα ανέλθει στον ουρανό (Παύλος 1Κρ, 15-50), δεν συντρέχει κανένας λόγος για την ανάστασή του, ειδικά καθώς δισεκατομμύρια λειψάνων θα έχουν κονιορτοποιηθεί ή εξαϋλωθεί πλήρως!
Δεύτερον, μερικές μη-χριστιανικές πηγές γύρω στο 100 κΧ μιλούν για τον Ιησού ως σοφό άνδρα ή φιλόσοφο.
Τρίτον, υπάρχουν τα Γνωστικά Ευαγγέλια που παρουσιάζουν μια πολύ διαφορετική και πιο συνεκτική διδασκαλία.
Αυτά όλα θα τα κοιτάξουμε στο σύντομο μέλλον.
