Όσοι επιχειρούν να διορθώσουν την ουσιαστική φύση τους με τις εγκόσμιες μελέτες νομίζοντας πως θα ξανασυνδεθούν με την πρωταρχική τους κατάσταση και όσοι με επιτήδευση σμίγουν τις επιθυμίες τους με κοινωνικές τάσεις ελπίζοντας να φανούν ιδιοφυείς, αυτοί είναι μάλλον τιποτένιοι και ανόητοι.
Οι παλαιοί που καλλιεργούσαν την Οδό του Τάο παρήγαγαν γνώση από την ησυχία. Μα δεν χρησιμοποιούσαν αυτήν τη βαθύτερη γνώση για εγκόσμιες επιδιώξεις. Μάλλον μέσω αυτής καλλιεργούσαν ησυχία. Έτσι, παράγοντας η μια την άλλη, γνώση και ησυχία αναπτύσσονταν από την ίδια την εσώτερη φύση.
Η αρετή είναι αρμονία. Το Τάο δίνει ευταξία. Όταν η αρετή αγκαλιάζει όλα τα πράγματα έχουμε καλοσύνη. Όταν το Τάο αφήνεται να επιδρά στα πάντα έχουμε ευταξία. Από καλοσύνη κι ευταξία εγείρεται πιστή αφοσίωση. Όταν μέσα μας υπάρχει αγνότητα και γνησιότητα, τότε εκφράζεται η μουσική. Όταν η εμπιστοσύνη μένει με τα μοτίβα της ζωής και την κομψότητα, έχουμε τελετές και καθωσπρεπισμό. Κι αν η μουσική και οι τελετές δεν έχουν ρύθμιση, τότε η Πολιτεία βυθίζεται σε χάος. Όμως αν κάποιος επιχειρήσει να διορθώσει τα κακώς κείμενα ενώ η δική του αρετή είναι επικαλυμμένη, θα επιχειρεί κάτι για το οποίο η δύναμή του είναι ανεπαρκής και τα πράγματα θα χάσουν αναπόφευκτα τη φυσική τους ενουσία.
Σε παλαιότερες εποχές, οι άνθρωποι ζούσαν στην ίδια τραχύτητα και αβεβαιότητα της ζωής μα είχαν απλότητα και ηρεμία. Τότε το ζεύγος Γιν και Γιανγκ ήταν σε αρμονία ενώ πνεύματα και ξωτικά δεν ενοχλούσαν· οι τέσσερεις εποχές είχαν σωστή διάρκεια, τα πλάσματα δεν πάθαιναν κακό και όλα ζούσαν τη φυσική διάρκεια ζωής. Οι άνθρωποι είχαν τη γνώση μα καμιά ανάγκη να τη χρησιμοποιήσουν. Αυτή ήταν η αρμονική ενότητα. Εκείνη την εποχή κανείς δεν έκανε μηχανικές προσπάθειες και τα πάντα εκδηλώνονταν εκ φύσεως.
Μετά όμως ήρθε η εποχή που η αρετή μειώθηκε και οι Sui Jen και Fu Hsi ανέλαβαν τη διακυβέρνηση της Πολιτείας. [Ο πρώτος θεωρείται ο Προμηθέας της Κίνας που έφερε τη φωτιά. Ο δεύτερος επινόησε τη γραφή γύρω στο 2800 πκε και δίδαξε τη μαγειρική.] Ο λαός συμμορφωνόταν μα δεν υπήρχε πια ενότητα. Η αρετή μειώθηκε κι άλλο, οπότε ο Shen Nung [που έδωσε τη γεωργία] και ο Κίτρινος Αυτοκράτορας, Huang Di [γύρω στο 2700 πκε, έδωσε τον τροχό και θεωρείται από μερικούς ο πρώτος δάσκαλος του Τάο] κυβέρνησαν την Πολιτεία. Ακολούθησε ασφάλεια μα δεν υπήρχε πια συμμόρφωση.
Σε νέα προσπάθεια να επαναφέρουν την αρετή, οι βασιλείς Ya και Shun ανέλαβαν την κυβέρνηση και προσπάθησαν με νέα συστήματα διακυβέρνησης να σωφρονίσουν τον λαό: έτσι όμως διαλύθηκε η παλαιά ακεραιότητα και απλότητα. Η ιδέα της καλοσύνης τους χώρισε από το Τάο και η καλή συμπεριφορά τους στρέβλωσε την αρετή τους. Μετά, αγνόησαν τη φύση τους και ζούσαν με ενέργεια του μυαλού, η μια διάνοια με την άλλη. Υπήρχε κάποια γνώση μα όχι αρκετή να διορθώσει τα κακά του κόσμου. Έτσι πρόσθεσαν “κουλτούρα” κι ευρυμάθεια. Η κουλτούρα εξόντωσε την ιδιοσυγκρασία και η πολυμάθεια τη νόηση. Όλα βυθίστηκαν σε σύγχυση και α-ταξία. Δεν έβρισκαν τρόπο να επιστρέψουν στην αρχέγονη φύση τους και την πρωταρχή τους.
Υπάρχει συνέχεια!
