Το κείμενο είναι το απόσπασμα 6 από το Wen-Tju που είναι γνωστό ως Κατανόηση των Μυστηρίων. Αποδίδεται στον Λάου Τζου μα παρουσιάστηκε πολύ αργότερα στην παράδοση των Ταοϊστών. Αναφέρεται στον 2ο αιώνα πκε μα πρωτοπαρουσιάστηκε (έξι μόνο αποσπάσματα) στον 1ο αιώνα κε.
O Λάου Τζου είπε:
Όσοι υπηρετούν τη ζωή προσαρμόζονται στις αλλαγές καθώς δρουν. Οι αλλαγές έρχονται με τους καιρούς. Όσοι γνωρίζουν τους καιρούς δεν έχουν άκαμπτη συμπεριφορά. Γι αυτό λέω πως οι τρόποι είναι οδηγοί όχι όμως στερεωμένες κατευθύνσεις. Τα ονόματα κάνουν υποδείξεις μα δεν είναι αξεκόλλητες ετικέτες.
Τα γραπτά παράγονται από λέξεις και οι λέξεις προέρχονται από γνώση. Οι διανοούμενοι δεν γνωρίζουν πως οι λέξεις δεν έχουν στερεωμένες έννοιες. Όροι με στερεωμένες έννοιες δεν σχηματίζουν κείμενα που θα διαφυλαχθούν. Οι λόγιοι φθάνουν σε αδιέξοδα ξανά και ξανά διότι δεν μένουν σταθερά στο κέντρο στον εαυτό τους. Αν πάψει ο λογιοτατισμός θα πάψουν και οι μπελάδες. Αν πάψει η πολυμάθεια των πανεπιστημιακών, ο κόσμος θα ωφεληθεί πολλαπλά.
Οι άνθρωποι είναι γαλήνιοι από γεννησιμιού: είναι η ουράνια φύση τους. Δρουν καθώς αισθάνονται τα πράγματα: είναι η φυσική επιθυμία. Ανταποκρίνονται όταν τα πράγματα τους πλησιάζουν: είναι η δράση της γνώσης. Όταν η γνώση και τα πράγματα αλληλοεπιδρούν, τότε εγείρονται αρέσκειες και απαρέσκειες. Όταν σχηματίζονται οι αρέσκειες και απαρέσκειες, η γνώση στέφεται προς τα εξωτερικά πράγματα, δεν επιστρέφει στον εαυτό, την πηγή της. Έτσι όμως αλλοιώνεται ο ουράνιος σχεδιασμός, χάνεται.
Οι σοφοί δεν αντικαθιστούν το ουράνιο αγνό με το μιασμένο ανθρώπινο. Εξωτερικά φαίνονται να συντρέχουν με τα πράγματα που αλλάζουν μα εσωτερικά δεν χάνουν τη σταθερή, αληθινή φύση τους. Όσοι συνειδητοποιούν το Τάο επιστρέφουν στην αγνή γαλήνη [του βρέφους]. Όσοι έχουν κατανοήσει τη φύση και ροή των πραγμάτων καταλήγουν να μην έχουν καθόλου επιτήδευση. Τρέφουν τη νοημοσύνη τους με τη γαλήνη, ενοποιούν το πνεύμα με αφαιρέσεις και στρέφονται προς την πύλη του τίποτα.
Όσοι ακολουθούν την οδό του Ουρανού συνταξιδεύουν με το Τάο. Όσοι ακολουθούν τους δρόμους των ανθρώπων συγχρωτίζονται με τη βαρβαρότητα. Γι αυτό οι σοφοί δεν αφήνουν τα εγκόσμια να διαταράξουν τον δικό τους κόσμο, δεν αφήνουν τις επιθυμίες να θολώσουν το αίσθημά τους. Κάνουν το ορθό, το κατάλληλο, χωρίς να προμελετούν και είναι αξιόπιστοι χωρίς να μιλούν. Επιτυγχάνουν το έργο τους δίχως επιτήδευση και πραγματοποιούν χωρίς να πασχίζουν.
Όταν είναι ψηλά ως ανώτεροι, ο κόσμος δεν προσβάλλεται· και όταν είναι μπροστά ως καλύτεροι, οι άλλοι δεν τους επιτίθενται. Οι άνθρωποι όλοι καταφεύγουν σε αυτούς. Μόνο οι πονηροί τους φοβούνται. Επειδή δεν μαλώνουν με κανένα, κανένας δεν καυγαδίζει μαζί τους.
