Υπάρχουν πολλοί μύθοι στα κείμενα, παλαιά και νεότερα, της Βεδικής Παράδοσης. Όλοι, και μερικοί που εκ πρώτης όψεως φαίνονται αρκετά ανήθικοι, μπορούν να εξεταστούν ως σύμβολα και παραβολές εσωτερικής ψυχολογικής αλήθειας.
Σήμερα παίρνω μια κοινή αφήγηση που βρίσκει θέση σε πολλά ιστορικο-λογοτεχνικά κείμενα και πολλά ποιήματα.
Για τους περισσότερους Ινδούς, ακόμα και σήμερα, ο Kṛṣṇa, (=Krishna) είναι η πιο αξιολάτρευτη θεότητα.
Σε έναν μύθο λέγεται πως οι βοσκοπούλες (=gopi) είναι ξετρελαμένες μαζί του. Όλες τον ερωτεύονται. Σε μια εκδοχή του μύθου, ο γελαστός παιχνιδιάρης θεός με τη φλογέρα που μαγεύει, πάει στο ποτάμι όπου μερικές βοσκοπούλες κάνουν μπάνιο και κλέβει τα ρούχα τους. Μετά τις προσκαλεί να έρθουν σε εκείνον κι εκείνος θα τους δώσει τα ρούχα.
Οι βοσκοπούλες αρχικά νιώθουν ντροπή, φόβο, αντιπάθεια και παρόμοια, μα σύντομα ενδίδουν στη γλυκύτητα των λόγων και της φλογέρας του Κρίσνα και πάνε κοντά του όπου εκείνος τους δίνει τα ρούχα τους να ντυθούν.
Ο Κρίσνα συμβολίζει τον Ύψιστο Εαυτό και Θεό και οι βοσκοπούλες όλους τους ανθρώπους. Όλοι μας πρέπει να γδυθούμε και να καθαριστούμε στο ποτάμι της γνώσης κι έτσι να παρουσιαστούμε γυμνοί μα καθαροί για να συγχωνευτούμε με τον Ύψιστο!
Τρία εμπόδια αναφέρονται σε αυτή την παραβολή συνένωσης με τη Θεότητα: ντροπή (lajja), απέχθεια (ghrna) και φόβος (bhaya).
Αυτό το ξεγύμνωμα το συναντάμε ως σύμβολο συχνά σε πειθαρχίες εσωτερισμού. Σημαίνει την απενεργοποίηση της προσωπικότητας και των συνηθειών του ανθρώπου που δημιουργήθηκαν και δυνάμωσαν με προσκόλληση και ταύτιση.
Βλέπετε π.χ. το Κατά Θωμά Ευαγγέλιο των Γνωστικών όπου στα εδάφια 21, 28, 37 και 78 αναφέρεται το θέμα.
Το ξεγύμνωμα είναι η πλήρης απόσπαση από την προσωπικότητα και όλα τα επίκτητα που συνάθροισε ο άνθρωπος στον ψυχισμό του. Όταν όμως γνωρίσει τον αληθινό Εαυτό του, τον Ύψιστο, ως Εαυτό του, και είναι αυτός, τότε μπορεί να “ξαναφορέσει” τα επίκτητα ρούχα της προσωπικότητάς του. Τώρα δεν θα πέσει στην πλάνη να νομίζει πως αυτή η επίκτητη προσωπικότητα είναι ο Εαυτός του.
