Αυτό (= “Τυχαία συνάντηση”) είναι ακόμα ένα από τα πολλά κορεάτικα σήριαλ με 16 επεισόδια του 2018, με υψηλή ακροαματικότητα. (Φωτο: Η Song και η πεθερά Κιμ)
Πρόκειται για ένα ρομάντζο μεταξύ ενός νέου που δεν έχει αξιόλογο στάτους (γιος μανάβη, υπάλληλος στο πολυτελές Donghwa ξενοδοχείο) και μιας μεγαλύτερης χωρισμένης γυναίκας σε πλούσια οικογένεια (ιδιοκτήτρια του πολυτελούς ξενοδοχείου!). Συναντώνται τυχαία στην Κούβα όπου ο νεαρός Kim Jin-hyuk κάνει διακοπές και τραβά φωτογραφίες αβέρτα (μα δίχως πειστικό, πραγματικό σκοπό) ενώ εκείνη, Cha Soo-hyun, είναι με την γραμματέα της, Jang Mi-jin, σ’ επαγγελματικό ταξίδι για την ίδρυση ξενοδοχείου στη Χαβάνα, επέκταση της επιχείρησης. Η συνάντηση οφείλεται στη Μοίρα – μια συνηθέστατη συνθήκη σε κορεατικές ταινίες. Η φιλική τους σχέση γίνεται (πλατωνικός) έρωτας και η Τσα αλλάζει από σχεδόν άβουλο πλάσμα που, αφού πουλήθηκε από τη δική της οικογένεια (πατέρας πολιτικός, μητέρα ματαιόδοξα φιλόδοξη) σε μια πολύ ισχυρή μα καταπιεστική οικογένεια (την Jung/Kim) δια γάμου με τον γιο κληρονόμο, αποφασίζει να ανεξαρτητοποιηθεί και να ζήσει αμέριμνη ζωή με τον νεαρό Τζιν-χιουκ. Ακούμε για την καταπίεση και βλέπουμε τη Τσα κάπως μαζεμένη, μα δεν βλέπουμε το πώς και γιατί καταπιέστηκε – αλλά η πρώην πεθερά, Πρόεδρος Kim Hwa-jin (πολύ πειστικά παιγμένη από την Cha Hwa-yeon) είναι τρομερά αυταρχική χήρα.
Τελικά, μετά από χωρισμούς κι επανενώσεις, αντιμετωπίσεις των σκευωριών της Προέδρου Kim Hwa-jin που χειραγωγεί και τον διευθυντή του ξενοδοχείου Τσόι και του γιου της, πρώην άντρα της πρωταγωνίστριας, το ζευγάρι τα βρίσκει (η μοίρα τους!) και παντρεύονται και ζουν αυτοί καλά… Η γραμματέας της επίσης τα βρίσκει με τον εξαιρετικό φίλο του Τζιν-χιουκ, τον μικροεστιάτορα Lee Dae-chan σε μια παράλληλη, μα από μια ρεαλιστική άποψη, πολύ πιο πειστική κι ευχάριστη εξέλιξη. Πολύ καλοί ηθοποιοί και η Kwak Sun-young ως γραμματέας και ο Kim Joo-hun ως μικροεστιάτορας.
Άλλη παράλληλη πλοκή είναι η σταδιοδρομία του πατέρα της Τσα, ο πολιτικός Cha Jong-hyun, που με παράνομες χρηματοδοτήσεις από την Πρόεδρο Κιμ είχε ανέλθει πολιτικά και πηγαίνει τώρα για Πρόεδρος της χώρας. Μα τον πιάνουν τύψεις (ήταν έντιμος νωρίτερα με συνεργάτες κάποιον πεθαμένο και τον τωρινό οδηγό Nam Myeong-sik της ξενοδόχου Τσα), ομολογεί τις ατασθαλίες και προκαλεί τη σύλληψη της πρώην της συμπεθέρας Κιμ κι έτσι ελευθερώνεται πλήρως η κόρη του από τις εχθρικές πιέσεις.
O γιος της Προέδρου Κιμ, πρώην σύζυγος της Τσα, ο Jung Woo-seok, είναι ακόμα ερωτευμένος με την Τσα και την πολιορκεί ποικιλότροπα, παρά το διαζύγιο που εκείνος προώθησε και πήρε (δίνοντας ως αποζημίωση το ξενοδοχείο στην Τσα). Αρχικά λέει στη μητέρα του αποφασιστικά να αφήσει ήσυχη την Τσα και νομίζουμε πως είναι καλός κι έντιμος, μα αργότερα υποχωρεί σε όλα και η πλοκή θολώνει καθώς με μια μη-πειστική ανατροπή ακυρώνει τον επικείμενο γάμο του με μια άλλη κοπέλα. Παρουσιάζεται ως δειλός και ραδιούργος και αυτός. Μα τελικά δεν πετυχαίνει να (ξανά-)κερδίσει την Τσα.
Το σήριαλ το είδα πριν το Π266: Απόγονοι του ήλιου όπου πρωταγωνιστεί πάλι η έξοχη Song Hye-kyo. Παρότι φαίνεται πιο μεστό, δεν είναι τόσο συνεκτικό κι ευχάριστο. Έχει πολλές χοντρές ανακολουθίες.
Στο 2ο επεισόδιο κιόλας έχουμε το περιστατικό με το αποξηραμένο καλαμάρι μέσα στο αμάξι που οδηγεί η Τσα και ο Τζιν-χιουκ μεθυσμένος και γελοίος, προσπαθεί να την πείσει για τη θαυματουργή δύναμη του καλαμαριού. Αναμφίβολα πολλοί θα το βρουν ευχάριστο κωμικό, μα είναι βλακώδες. Στο τέλος βγαίνουν οι δυο για δείπνο και κάθονται, μεταμφιεσμένοι όσο μπορούν, στο μεγάλο παράθυρο του εστιατορίου! Εκεί βέβαια τους φωτογραφίζουν και γίνονται είδηση στις εφημερίδες – προκαλώντας την οργή της πρώην πεθεράς και του πρώην συζύγου. Προς τι η συγκαλυπτική αμφίεση;
Δυο τουλάχιστον είναι μεγάλα και αξεπέραστα προβλήματα.
Πρώτον, η κάκιστη ηθοποιία του νεαρού Park Bo-gum (ως Kιm Tζιν χιoυκ). Είναι από τους νεότερους ηθοποιούς που είχε καλή εκπαίδευση σε μουσική, τραγούδι και πιάνο μα κατέληξε στην ηθοποιία. Θεωρείται “ωραίος” και κέρδισε πολλά βραβεία. Με το χαμόγελό του προδίδει περισσότερο ηλιθιότητα παρά την εντιμότητα του καλού εργατικού γιου και την αμεριμνησία ενός ελεύθερου πνεύματος (το οποίο δεν παρουσιάζεται πειστικά πουθενά στα 16 επεισόδια). Η διαφορά φαίνεται στην πρώτη εκτός ξενοδοχείου συνάντησή του με την Τσα (αρχή του 2ου επεισοδίου) στο πάρκο Hongje Dong. Η συμπεριφορά του (καθώς αρπάζει το χέρι της Τσα, μεγαλύτερης και προϊσταμένης του, επομένως σεβαστής) είναι όχι ανέμελου μα κακοθρεμμένου νεαρού. Πόσο αντίθετη είναι η απλή εκφραστικότητα της Song Hye-kyo με μια παύση, ένα βλέμμα! Μετά, αυτός δεν ανοίγει την πόρτα του αμαξιού για την κυρία! Η συνεχής προσπάθειά του να εκφράσει ανεμελιά κι ελεύθερο πνεύμα έτσι που να ελκύσει σε λύτρωση την Τσα είναι πολύ χοντροκομμένη και κουραστική. Όταν στο επεισόδιο 4, τέλος, ο διευθυντής Τσόι, επιτίθεται υβριστικά μα πολύ πειστικά στην (προϊσταμένη του) Τσα, ενώπιον μεγάλου αριθμού υπαλλήλων, ενώ η Song με μια απλή περιστροφή του σώματος και την έκφραση προσώπου, εκδηλώνει και αμηχανία και αδιαφορία, ο Park Bo-gum σε μια επίδειξη προστασίας μιλάει και φαίνεται πομπώδης και ανόητος με κείνο το ηλίθιο χαμόγελο (και τα κάτασπρα δόντια) και τις δήθεν αποφασιστικές (εστίαση εδώ της κάμερας) δρασκελιές του. (Εδώ, η κάμερα μένει αδικαιολόγητα πολλή ώρα και αχρείαστα εστιασμένη στο όμορφο πρόσωπο της Song). Άλλο κοινό θέμα στα Κορεάτικα είναι η δήλωση του πρωταγωνιστή πως θα προστατεύει την αγαπημένη του. Εδώ είναι πολύ δύσκολο να αντιληφθούμε πώς ο νεαρός θα προστατεύσει την ωριμότερη κα Τσα!
Δεύτερον, η απόφαση της Τσα να χωρίσει με τον Τζιν-χιούκ στο 14. Ο σεναριογράφος (Yoo Yeong-ah, που έγραψε και την ταινία Miracle in Cell 7, 2013) προσπαθεί από νωρίς με διάφορους τρόπους να χωρίσει το ζευγάρι (σκάνδαλο, πρώην πεθερά και σύζυγος ξεχωριστά, φίλοι, ο πατέρας του Τζιν-χιούκ), μα το καταφέρνει στο 13 με τη μητέρα του πρωταγωνιστή που, βλακωδέστατα, δείχνει να επηρεάζεται από μια γειτόνισσα (που θέλει να διορίσει τον γιο της στο ξενοδοχείο) και συμβουλεύει όχι τον γιο της μα την Τσα πως είναι καλύτερα να χωρίσουν τώρα παρά αργότερα μιας και η σχέση τους δημιουργεί δυσκολίες και πόνο σε άλλους. Και Τσα αυτο-πείθεται βαθμιαία στο 14 πως προκαλεί δυστυχία καθώς νοιάζεται γι’ άλλους (κι έτσι δείχνει να μην έχει ξεπεράσει τη συνήθειά της να υποτάσσεται, για το καλό δήθεν των άλλων). Και αυτή η εξέλιξη/ανατροπή έρχεται ακριβώς στο στάδιο που όλα τα εξωτερικά εμπόδια ξεπεράστηκαν και ο ίδιος ο πατέρας της Τσα την εμπιστεύεται στον Τζιν-χιούκ σ’ εμπιστευτική τους συνομιλία! Μα έπρεπε να συμπληρωθούν 16 επεισόδια!
Κρίμα! Αν το σήριαλ τελείωνε στα 8 ή έστω 12 επεισόδια θα ήταν σχετικά αξιόλογο ακόμα και με τον Park Bo-gum. Έχω δει κι άλλες παραστάσεις του (σήριαλ 16 επεισοδίων Love in the Moonlight, 2013, και το Record of Youth 2020) μα τον βρήκα εξίσου νερόβραστο.
Εκτός από τον πρώην σύζυγο και τον αδελφό του, οι κύριοι άλλοι όλοι ηθοποιοί είναι αρκετά καλοί. Κυριαρχεί, φυσικά η Song με την εξαίσια ηθοποιία της, τη φυσική κομψότητα κι εκφραστικότητά της (πολύ διαφορετικός ρόλος από τη γιατρό στο Απόγονοι του Ήλιου). Παρότι υπάρχουν και άλλες καλές ηθοποιοί ( η Han Se-hee στο My Name, 2021, και τις 2 σεζόν του σήριαλ Gyeongseong Creature, 2023, ή η Kim Jin-won Descendants of the Sun, 2021 και Queen of Tears, 2024) η Song θεωρείται από τις κορυφαίες και από τις ομορφότερες στην Κορέα. Θα την δείτε σε πολύ διαφορετικό ρόλο στο μεταγενέστερο σήριαλ The Glory (2022) και στα προηγούμενα That Winter, the Wind Blows (2013) και Full House (2004).
Έχει πρωταγωνιστήσει και σε μερικές ταινίες κινέζικης παραγωγής (Crossing 1 και 2, 2014, 2015, The Queens, 2015) και άλλα.
