Μιχάλης Τσιντσίνης
Το πολιτικό μενού του Βασίλη Κεγκέρογλου έχει τη φυσική απλότητα του κρητικού brunch: ρακή με στραγάλια. Εχει την ωμότητα της παρόρμησης, στην οποία αποδίδεται και η επίθεση του γραμματέα της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΚΙΝΑΛ εναντίον της δημοσκόπησης που εμφάνιζε το 92% των ψηφοφόρων του κόμματος να έχει θετική γνώμη για τον Μητσοτάκη.
Η Χαριλάου Τρικούπη αποκήρυξε διά της σιωπής της την κατηγορία που εξαπέλυσε ο Κεγκέρογλου μέσω Twitter, ότι η μέτρηση ήταν «φανταστική». Η ελπίδα ήταν μάλλον να σβήσει γρήγορα ο απόηχος από τη βουλευτική εκπυρσοκρότηση. Δεν είναι και πολύ κολακευτικό για ένα κόμμα να ωρύεται ότι το υπονομεύουν οι δημοσκόποι. Είναι σαν να σου φταίει μονίμως η διαιτησία.
Η αλήθεια είναι ότι όποιος κι αν «διαιτητεύει» –όποια έρευνα κι αν δει κανείς μετά τις εκλογές του 2019–, οι ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ ανταγωνίζονται σταθερά τους ψηφοφόρους της Ν.Δ. σε ποσοστά αποδοχής του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης. Για να αρνηθεί κανείς αυτό το πάγιο εύρημα θα πρέπει να αρχίσει να πιστεύει σε αντιπασοκική δημοσκοπική παράγκα.
Ο άλλος δρόμος είναι να προσπαθήσει να εξηγήσει την τάση, αντί να την ξορκίζει με θεωρίες συνωμοσίας. Πώς εξηγείται η απήχηση Μητσοτάκη στη βάση του ΚΙΝΑΛ; Τους αρέσει, λένε, το πρόσωπο. Τους αρέσει γιατί δεν είναι τόσο δεξιός όσο το κόμμα του. Η αποδοχή, έτσι, αποπολιτικοποιείται. Είναι αποτέλεσμα μάλλον συμπάθειας παρά πολιτικής ταύτισης.
Oμως, εξίσου σταθερά, όποτε τίθενται ερωτήματα για τις πολιτικές της κυβέρνησης η πλειονότητα των ψηφοφόρων του ΚΙΝΑΛ δηλώνει ότι συμφωνεί. (Ενδεικτικά, στην ίδια μέτρηση, το 84% συμφωνεί με το κυβερνητικό σχέδιο για την αστυνόμευση στα πανεπιστήμια.) Η αποδοχή δεν είναι μόνο προσωποπαγής συμπάθεια για τον Μητσοτάκη. Είναι και πολιτική συμφωνία με την ατζέντα της κυβέρνησής του.
Θα πει κανείς ότι η τάση αυτή δεν έχει εκλογική σημασία. Η εκτίμηση που καταγράφεται δεν μεταφράζεται αυτομάτως σε κομματική προτίμηση. Ακόμη κι αν μεταφραζόταν, η δεξαμενή του ΚΙΝΑΛ είναι πολύ μικρή για να επηρεάσει τους συσχετισμούς.
Ωστόσο, το εύρημα για το ΚΙΝΑΛ είναι ενδεικτικό μιας μεγάλης μετατόπισης: το Κέντρο δεν είναι πια όπως το ξέραμε. Δεν ορίζεται από ιστορικές προκαταλήψεις και αντιδεξιούς αυτοματισμούς. Το συγκροτούν αιτήματα όπως λιγότεροι φόροι, περισσότερες επενδύσεις, περισσότερη ασφάλεια – αλλά και το αίτημα για ένα άλλο ύφος πολιτικής, αποτοξινωμένο από την εμφυλιακή πόλωση της μνημονιακής περιόδου.
Τον χώρο αυτόν δεν τον διάνοιξε μόνος ο Μητσοτάκης. Βοήθησε στη διάπλασή του και η τετραετία των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Η φορολογική αφαίμαξη της μεσαίας τάξης, τα Εξάρχεια, η συριζαϊκή απορρύθμιση στα πανεπιστήμια, ο πολακισμός: Ως δυσανεξία σε όλα αυτά σχηματίστηκε το νέο Κέντρο.
Πηγή: Καθημερινή
– – –
Όλα τα σχόλια των αναγνωστών είναι ευπρόσδεκτα, εφόσον δεν χρησιμοποιούν προσβλητικούς ή υβριστικούς χαρακτηρισμούς. Επίσης σχόλια στα οποία έχει επιλεγεί η “Υποβολή ως Ανώνυμος/η – Unknown” δεν θα δημοσιεύονται. Μπορείτε να επιλέξετε να υποβάλετε ένα σχόλιο είτε με το προφίλ σας στο Google (1η επιλογή), είτε το όνομά σας ή κάποιο ψευδώνυμο (2η επιλογή: “Όνομα/URL“), συμπληρώνοντας μόνο το πεδίο “Όνομα” (όνομα ή ψευδώνυμο της αρεσκείας σας). Όλα τα σχόλια πριν τη δημοσίευσή τους πρέπει να εγκριθούν από τον Διαχειριστή (comment moderation), γι αυτό πιθανόν να υπάρξει μια μικρή καθυστέρηση.
