Σάκης Μουμτζής
Τα όσα γίνονται στα ελληνικά πανεπιστήμια δείχνουν πως η κατάσταση σε αυτά είναι ανίατη. Δεν υπάρχει σωτηρία.
Δεν είναι μόνο η δράση των τραμπούκων την οποία αδυνατούν ή δε θέλουν να αντιμετωπίσουν οι πολιτικές ηγεσίες. Δεν είναι μόνον η τρισάθλια όψη των ελληνικών πανεπιστημίων, που χωρίς αμφιβολία πρέπει να είναι η χειρότερη σε όλον τον πλανήτη. Δεν είναι μόνον που αποτελούν τα μοναδικά πανεπιστήμια στον κόσμο που δε λειτουργούν τα πειθαρχικά συμβούλια.
Είναι κυρίως γιατί αυτό το καθεστώς το συντηρεί και το υποθάλπει ένας σημαντικός αριθμός πανεπιστημιακών, ενώ ένας άλλος σημαντικός αριθμός λουφάζει. Φοβάται να μιλήσει και να στηρίξει όσες προσπάθειες έχουν γίνει από φωτισμένους υπουργούς, που και αυτές οι προσπάθειες μετριούνται στα δάκτυλα ενός χεριού. Και πολλές είπα. Και η σημαντικότερη μεταρρύθμιση είναι καταδικασμένη σε αποτυχία αν δε βρει ισχυρή υποστήριξη από δυνάμεις του κοινωνικού χώρου που επιδιώκει να μεταρρυθμίσει.
Συνεπώς, όταν ένα καθεστώς δεν επιδέχεται καμιά βελτίωση γιατί οι κοινότητες του δε τη θέλουν, είναι καταδικασμένο σε έναν αργό θάνατο. Και αυτό ζούμε εδώ και πολλά χρόνια με τα ελληνικά ΑΕΙ.
Ακόμα και σήμερα, μετά από όλες αυτές τις πράξεις πρωτοφανούς βίας των οποίων γινόμαστε μάρτυρες, υπάρχουν πανεπιστημιακοί, και δεν είναι λίγοι, που αντιδρούν στην παρουσία της ΕΛΑΣ στα ΑΕΙ. Ακόμα και σήμερα υποστηρίζουν πως θα πρέπει να ακούσουμε τα «παιδιά» τι έχουν να πουν και να μιλήσουμε μαζί τους. Αυτοί οι άνθρωποι είτε είναι αφελείς είτε μας δουλεύουν. Επί 35 χρόνια προσπαθούν να συζητήσουν με τους μπαχαλάκηδες και επί 35 χρόνια δεν έχουν βρει μια άκρη. Και πώς να τη βρουν;
Πώς να συνεννοηθείς με οργανωμένες ομάδες που δε θέλουν να συζητήσουν, αλλά μόνο να καταστρέψουν; Τι να πεις με φοιτητές και εξωπανεπιστημιακούς που μισούν το διάλογο; Και πώς να αντιμετωπίσεις την ανίκητη βλακεία των καθοδηγητών τους;
Και επειδή η βία τελικά δεν πρόκειται να λύσει σήμερα κανένα πρόβλημα, ας αφήσουμε τα ΑΕΙ να λειτουργούν μέσα στην καθημερινή απαξίωση τους και στη μιζέρια τους και η πολιτεία ας φροντίσει, με την αναθεώρηση του Συντάγματος το 2025, να προχωρήσει στην ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων. Χωρίς τις γνωστές κουτοπονηριές οι εφαρμοστικοί νόμοι να καθιστούν ανέφικτη και ασύμφορη την ίδρυση τους. Κάτι σαν τις προτάσεις του ΠΑΣΟΚ στην αναθεώρηση του 2006-2008. (Για τις συγκεκριμένες ευθύνες του ΠΑΣΟΚ σε αυτή την αναθεώρηση θα τα πούμε λίαν προσεχώς.)*
Τότε, αναγκαστικά τα δημόσια ΑΕΙ για να επιβιώσουν στον ανταγωνισμό θα πρέπει να βελτιωθούν. Διαφορετικά τα πτυχία τους θα είναι β΄εθνικής κατηγορίας. Δυστυχώς είναι μια επώδυνη λύση, αλλά απολύτως αναγκαία. Άλλωστε θα κάνει καλό και σε όσους πανεπιστημιακούς δε βολεύονται στο δημοσιοϋπαλληλίκι. Θα διακριθούν στα μη κρατικά ΑΕΙ.
Η προσεχής αναθεώρηση του Συντάγματος καθιστά επιτακτικότερη την αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας, ώστε με την ισχυρή κοινοβουλευτική δύναμη της να δώσει τον τόνο για μια ουσιαστική αναθεώρηση.
*Ας ερωτηθεί ο Ν. Ανδρουλάκης αν είναι υπέρ των μη κρατικών πανεπιστημίων. Θα έχει ενδιαφέρον η θέση του.
Πηγή: Liberal.gr
