Πάσχος Μανδραβέλης
Σε κάθε γωνιά της Ελλάδος οι κάτοικοι αντιδρούν στην τοποθέτηση ανεμογεννητριών. Οι περισσότερες εκδοχές της τάχα μου «οικολογικής» Αριστεράς είναι κατά της απολιγνιτοποίησης. Ολοι μαζί γκρινιάζουμε για τους λογαριασμούς ρεύματος. Σε όλα αυτά η κυβέρνηση απαντά με παχιά λόγια περί «ενεργειακής μετάβασης», ενώ το κράτος δημιουργεί αντικίνητρα για ηλεκτροπαραγωγή από τον ήλιο και τον αέρα.
Σημειώναμε και παλιότερα ότι η αποκέντρωση της ηλεκτροπαραγωγής με φωτοβολταϊκά στις στέγες είναι ευεργετική για όλους διαδικασία. Ελαφρύνει τους λογαριασμούς των καταναλωτών· μειώνει τη ρύπανση· ευεργετεί το ισοζύγιο εξωτερικών συναλλαγών και εξασθενίζει την εξάρτηση της χώρας από τους παραγωγούς ορυκτών καυσίμων· ελαφρύνει τα δίκτυα μεταφοράς ρεύματος τις ώρες της αιχμής, δηλαδή τα μεσημέρια του καλοκαιριού που δουλεύουν τα κλιματιστικά· δεν δημιουργεί αισθητική όχληση όπως οι ανεμογεννήτριες.
Η τεχνολογία κάνει τη διαδικασία –ονομάζεται net metering– απλή. Το φωτοβολταϊκό σύστημα συνδέεται με το ρολόι του καταναλωτή, ο οποίος πληρώνει τη διαφορά μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης. Ομως, δουλειά του κράτους είναι να μπερδεύει όσα η τεχνολογία απλοποιεί. Ετσι, για ένα φωτοβολταϊκό ο ΔΕΔΔΗΕ αρχικώς ζητάει: 1. Τίτλο ιδιοκτησίας και πιστοποιητικό μεταγραφής του στο υποθηκοφυλακείο. 2. Πρόσφατο κτηματολογικό φύλλο καθώς και απόσπασμα κτηματολογικού διαγράμματος. 3. Οικοδομική άδεια 4. τοπογραφικό διάγραμμα σε κανονική διάσταση φέρον τη σφραγίδα του αρμόδιου μηχανικού. 5. Πρόσφατο λογαριασμό ΔΕΗ 6. Φωτοτυπία ταυτότητας 7. Υπεύθυνη δήλωση προς ΔΕΔΔΗΕ, με γνήσιο υπογραφής σε ΚΕΠ, και το εκπληκτικό περιεχόμενο ότι «όλα τα στοιχεία που υποβάλλω με την αίτησή μου είναι αληθή»! Η έκδοση των παραπάνω δικαιολογητικών κοστίζει (πέρα από τον κόπο και τον χρόνο) περί τα 300 ευρώ. Επιπλέον, υπάρχει επιβάρυνση 450 ευρώ, που αυθαιρέτως ο μονοπωλιακός ΔΕΔΔΗΕ ορίζει ως τέλος διασύνδεσης.
Δεν τελειώσαμε. Σε όλο τον κόσμο η αυτοκατανάλωση δεν βαρύνεται. Εδώ το κράτος βάζει τέλη και γι’ αυτή. Μόνο στην Ελλάδα ο καταναλωτής πρέπει να αγοράσει τηλεπικοινωνιακό εξοπλισμό (router) και να πληρώνει κάθε χρόνο συνδρομή κινητής τηλεφωνίας, ώστε να μπορεί το κράτος να ελέγχει το φορτίο αυτοκατανάλωσης για να το επιβαρύνει αναλόγως. Να σημειώσουμε ότι όσοι μειώνουν τους ρύπους βάζοντας φωτοβολταϊκά στη στέγη πρέπει επίσης να πληρώνουν το «ειδικό τέλος για τη μείωση εκπομπών αερίων ρύπων»!
Θα είχε άδικο, λοιπόν, ένας Ρέιγκαν που θα έλεγε ότι «το κράτος δεν είναι η λύση για την ενεργειακή μετάβαση, το κράτος είναι το πρόβλημα»;
Πηγή: Καθημερινή
