Παναγιώτης Λάμψιας
Από την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, ένα σημαντικό κομμάτι του εγχώριου πολιτικού συστήματος όχι απλώς ανέχθηκε αλλά και ευθέως υποστήριξε τους Ρώσους εισβολείς. Οι οπαδοί του Πούτιν άλλοτε με ευθείες αναφορές και άλλοτε με μισόλογα προσπάθησαν να αλιεύσουν στο ποίμνιο της φιλορωσικής προπαγάνδας που βρήκε απήχηση σε ένα σημαντικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Με την πάροδο του χρόνου και όσο αποκαλύπτονταν οι φρικαλεότητες του ρωσικού στρατού, η κοινωνία έγινε επιφυλακτική και τα ποσοστά των υποστηρικτών του αυταρχικού καθεστώτος της Μόσχας μειώθηκαν σημαντικά. Ωστόσο, στην Ελλάδα παραμένει ακόμη ένας σημαντικός αριθμός θαυμαστών του Ρώσου δυνάστη που δρα υπογείως, όπως και τα ιδιοτελή φερέφωνα που δεν το κρύβουν.
Σε αυτές τις συνθήκες, η αξιωματική αντιπολίτευση με τη μισή καταδίκη της εισβολής προσπαθεί από την αρχή του πολέμου να βρει λόγο διαφοροποίησης ώστε να ασκήσει αντιπολίτευση στην κυβέρνηση για τη στάση της στο θέμα. Δεν είναι εύκολο να εξηγήσει κανείς πού οφείλεται αυτή η πολιτικά αυτοκαταστροφική προσέγγιση, αλλά υπάρχουν κάποιες πιθανότητες για όλα. Για παράδειγμα, ένα θέμα είναι η συνειρμική σύνδεση ορισμένων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με τα απολιθώματα του σοβιετικού παρελθόντος που επηρεάζουν τη στάση τους. Μπορεί να φαίνεται αστείο αλλά συμβαίνει. Κατά τα λοιπά, η μηδενιστική τους στάση στην άσκηση αντιπολίτευσης τους οδηγεί σε αστείες προσεγγίσεις τις οποίες αναγκάζονται να καταπίνουν μέρα παρά μέρα. Στην αρχή του πολέμου ζητούσαν από την κυβέρνηση να στείλει σταφίδες και παξιμάδια αντί για όπλα που χρειαζόταν η μαρτυρική Ουκρανία. Στη συνέχεια, ούτε λίγο ούτε πολύ πρότειναν στον Κυριάκο Μητσοτάκη να ακολουθήσει το παράδειγμα του Ερντογάν! Πρόκειται για εξωφρενικές εισηγήσεις που ευτυχώς δεν τις λαμβάνει κανείς σοβαρά υπόψη του. Όταν ήρθε η στιγμή να δείξουν πώς εννοούν την υπεύθυνη στάση στα εθνικά θέματα, καταψήφισαν την αμυντική συμφωνία με τη Γαλλία και την αντίστοιχη με τις Ηνωμένες Πολιτείες, ασχέτως αν και στις δύο περιπτώσεις είχε ξεκινήσει η προεργασία επί της δικής τους διακυβέρνησης. Τώρα που αποκαλύφθηκε από τον Γερμανό καγκελάριο Όλαφ Σολτς η συμφωνία για την ανταλλαγή νέων αρμάτων μεταφοράς προσωπικού με την παράδοση των παλιών στην Ουκρανία, κάνουν θόρυβο νομίζοντας ότι έπιασαν την κυβέρνηση στα πράσα. Βεβαίως ουδείς μπορεί να δικαιολογήσει και τη φοβική στάση της κυβέρνησης που, ενώ εφαρμόζει τη σωστή πολιτική, κάποιες φορές θα προτιμούσε να μην το φωνάζει ή ακόμη και να το αποσιωπά, όπως ανοήτως έκανε για τα συγκεκριμένα άρματα. Η χώρα έχει υποχρεώσεις, ως μέλος του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, να συμμορφώνεται με τις αποφάσεις τους. Επιπροσθέτως έχει ηθική υποχρέωση να στηρίξει τη βαλλόμενη χώρα αλλά και συμφέρον, για ευνόητους λόγους, να σταθεί στον αμυνόμενο καταγγέλλοντας τη βαρβαρότητα του επιτιθέμενου. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να «συναντηθεί» ποτέ με τον ορθολογισμό απλώς διότι τα στελέχη του δεν μπορούν να καταλάβουν, και όσοι εξ αυτών καταλαβαίνουν φοβούνται τον εσωτερικό χλευασμό. Οι αστειότητες για δήθεν αφοπλισμό των νησιών που εκστόμισαν κάποια στελέχη του απλώς επιβεβαίωσαν για μια ακόμη φορά το εύρος της άγνοιάς τους.
Πηγή: Καθημερινή
