Άγγελος Στάγκος
Η σχεδόν διαχρονικά πλήρης αποτυχία του ελληνικού κράτους να διαχειριστεί αποτελεσματικά φορείς και εταιρείες που προσφέρουν υπηρεσίες και δημόσια αγαθά στους πολίτες, έχει οδηγήσει στην αποδοχή της ιδέας περί αποκρατικοποίησης των πάντων. Το προκάλεσαν ο προκλητικός κρατικοδίαιτος συντεχνιακός συνδικαλισμός και τα εξοργιστικά προνόμια των απασχολουμένων στις γνωστές ΔΕΚΟ, η κακή προσφορά υπηρεσιών στους πολίτες. Ευθύνη έχουν επίσης οι ανεπαρκείς διοικήσεις, η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού διεθνώς, η κυριαρχία της πελατειακής νοοτροπίας συνολικά στην ελληνική πολιτική τάξη και κοινωνία. Γι’ αυτό επικρατεί η άποψη ότι το ελληνικό κράτος είναι ανίκανο να λειτουργήσει και να διοικήσει ορθολογικά ως επιχειρηματίας, οπότε η βελτίωση μπορεί να επέλθει μόνο με την ιδιωτικοποίηση των πάντων.
Δεν είναι ακριβώς έτσι. Υπάρχουν παραδείγματα από άλλες χώρες, όπως των σιδηροδρόμων του Ηνωμένου Βασιλείου, όπου η ιδιωτικοποίηση δεν λειτούργησε βελτιωτικά ή προς το συμφέρον του κοινού. Υποτίθεται ότι το βασικό κίνητρο για ιδιωτικοποιήσεις είναι η προσφορά καλύτερων και φθηνότερων υπηρεσιών ή δημόσιων αγαθών. Ποιο το όφελος όμως για τον καταναλωτή πολίτη, αν δεν συμβαίνει ούτε το ένα ούτε το άλλο; Δεν πολυλέγεται, αλλά συχνά πίσω από την ιδεολογία των ιδιωτικοποιήσεων κρύβεται η επιθυμία της απαλλαγής του κράτους από κόστος, ευθύνες και υποχρεώσεις σε συνδυασμό με την εξυπηρέτηση ιδιωτικών συμφερόντων.
Ειδικά για την Ελλάδα, όλα τα παραπάνω υπέρ και κατά ισχύουν, συν μερικά ακόμη. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πολλές επιχειρηματικές δραστηριότητες του κράτους (και των δήμων) είναι αχρείαστες και αναποτελεσματικές, παράλληλα αποτελούν εστίες διαφθοράς. Από την άλλη πλευρά, η πείρα λέει ότι ο ελληνικός ιδιωτικός τομέας έχει πολλά αρνητικά χαρακτηριστικά. Δεν πείθει για την αποτελεσματικότητά του, πολύ συχνά οι υπηρεσίες που προσφέρει είναι εξαιρετικά χαμηλού επιπέδου και πολλές φορές η δραστηριότητα Ελλήνων επιχειρηματιών περιέχει έντονα πειρατικά στοιχεία. Σε αυτά να προστεθούν το μικρό μέγεθος της χώρας, που δεν επιτρέπει, ας πούμε, πολλές εταιρείες παραγωγής και εμπορίας ενέργειας, και βέβαια η ίδια η έννοια του δημόσιου αγαθού.
Ακούγεται αυτές τις μέρες ότι η κυβέρνηση έχει πρόθεση να ιδιωτικοποιήσει την ΕΥΔΑΠ. Γιατί, αν είναι αλήθεια. Το νερό είναι το απόλυτο δημόσιο αγαθό, η ποιότητα του πόσιμου στην Ελλάδα είναι πολύ καλή, αν υπάρχουν διοικητικά προβλήματα, ή θέματα με την απόδοση των εργαζομένων στην εταιρεία, ας βρει τρόπο και αποφασιστικότητα η κυβέρνηση να τα λύσει. Ακόμη και οπαδοί της ελεύθερης οικονομίας θεωρούν λανθασμένη την ευρωπαϊκή θέση περί διάσπασης της παραγωγής και εμπορίας της ηλεκτρικής ενέργειας ακόμη και σε μικρές χώρες όπως η Ελλάδα. Η ΔΕΗ έπρεπε να απαλλαγεί από συνδικαλιστικές αμαρτίες και να εκσυγχρονιστεί, όχι να διασπαστεί.
Καμία αντίρρηση να διοικούνται και να λειτουργούν με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια οι εταιρείες του Δημοσίου που χειρίζονται δημόσιο αγαθό, άλλο πράγμα όμως η ιδιοκτησία τους. Με αυτή την έννοια, η ΕΥΔΑΠ δεν πρέπει να μεταβληθεί ούτε σε ΔΕΗ ούτε σε ΟΤΕ…
Πηγή: Καθημερινή
– – –
Όλα τα σχόλια των αναγνωστών είναι ευπρόσδεκτα, εφόσον δεν χρησιμοποιούν προσβλητικούς ή υβριστικούς χαρακτηρισμούς. Επίσης σχόλια στα οποία έχει επιλεγεί η “Υποβολή ως Ανώνυμος/η – Unknown” δεν θα δημοσιεύονται. Μπορείτε να επιλέξετε να υποβάλετε ένα σχόλιο είτε με το προφίλ σας στο Google (1η επιλογή), είτε το όνομά σας ή κάποιο ψευδώνυμο (2η επιλογή: “Όνομα/URL“), συμπληρώνοντας μόνο το πεδίο “Όνομα” (όνομα ή ψευδώνυμο της αρεσκείας σας). Όλα τα σχόλια πριν τη δημοσίευσή τους πρέπει να εγκριθούν από τον Διαχειριστή (comment moderation), γι αυτό πιθανόν να υπάρξει μια μικρή καθυστέρηση.
