Δημήτρης Ρηγόπουλος
Από καθαρή σύμπτωση το βράδυ της Κυριακής η ΕΡΤ 3 μετέδιδε ένα από τα πρώτα επεισόδια μιας σπουδαίας γαλλικής σειράς ντοκιμαντέρ για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η επέλαση των ναζί, το έπος της Δουνκέρκης, η πτώση του Παρισιού και άλλα συνταρακτικά κεφάλαια της Ιστορίας του 20ού αιώνα, όλα τρομακτικά ζωντανά εξαιτίας του έγχρωμου φιλμ αλλά όχι μόνο.
Λίγες ώρες νωρίτερα είχαμε παρακολουθήσει το διάγγελμα του πρωθυπουργού, ο οποίος ενεργοποιούσε το δικό του τελευταίο «υπερόπλο» σε μια πολύ διαφορετική «μάχη».
Ογδόντα χρόνια μετά τον δεύτερο μεγάλο Πόλεμο της σύγχρονης Ιστορίας, η ανθρωπότητα (και μαζί της εμείς, οι ζωντανοί της μάρτυρες) καλείται να πάρει μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα πρωτοβουλίες άρσης βασικών παραμέτρων της κοινωνικής ζωής που έχει συσσωρεύσει η δημοκρατική εμπειρία αιώνων. Κάτι που ξεκίνησε με καλαμπούρια και κλιμακώθηκε σε παγκόσμιο ιατρικό θρίλερ, μας υποχρεώνει να δούμε με άλλα μάτια τον εαυτό μας, τους διπλανούς μας, τον κόσμο ολόκληρο.
Υπάρχουν πολλά για τα οποία αξίζει να λυπηθούμε. Δεν είναι όλα τόσο ασήμαντα και αμελητέα. Δεν χρειάζεται πάντα να αυτομαστιγωνόμαστε αντιπαραθέτοντας την «καλομαθημένη» γενιά μας με τις πιο σκληραγωγημένες γενιές των πατεράδων και των παππούδων μας. Αυτή είναι η φυσική ροή των πραγμάτων: ο κόσμος να γίνεται καλύτερος. Η προσωρινή ανατροπή που συμβαίνει σήμερα δεν είναι κάποια μεταφυσική τιμωρία που μας αξίζει. Ωστόσο, σε συνθήκες τόσο βίαιης αναπροσαρμογής της παγκόσμιας κανονικότητας, υπάρχουν ευκαιρίες για αναστοχασμό και εμβάθυνση.
Δεν γνωρίζουμε τι έχουμε μπροστά μας. Ομως, η έως τώρα εμπειρία της κρίσης του κορωνοϊού στην Ελλάδα επιτρέπει να ατενίζουμε το μέλλον με συγκρατημένη αισιοδοξία. Η ανταπόκριση της κυβέρνησης και εν γένει της κρατικής μηχανής έχει εκπλήξει πολλούς από εμάς που έχουμε «εκπαιδευθεί» σε μια ελάχιστα επαγγελματική κουλτούρα της βαθιάς, ελληνικής γραφειοκρατίας.
Για την ώρα, είμαστε τυχεροί και δεν χρειάστηκε να δοκιμαστεί το εθνικό σύστημα υγείας σε πιο απαιτητικά επίπεδα συναγερμού, πάντως οι χειρισμοί μέχρι σήμερα υπήρξαν σχεδόν υποδειγματικοί. Και οι πολίτες δεν τα πήγαμε άσχημα.
Ναι, υπήρξαν παρατράγουδα, όπως σε όλα τα σημεία του πλανήτη. Αλλά ο βασικός κορμός της κοινωνίας δείχνει πειθαρχημένος και ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις μιας πολύ σύνθετης και δύσκολης κατάστασης.
Τα έχουμε πάει καλά, λοιπόν. Δεν χρειάζεται να το φωνάζουμε. Είναι καλό όμως να το θυμόμαστε αυτές τις τόσο παράξενες ώρες.
Πηγή: Καθημερινή
