Βασίλης Νέδος
Η εξάπλωση της απειλητικής πανδημίας ανά την Ευρώπη έχει ήδη θορυβήσει τις γηρασμένες κοινωνίες μας. Ενα ποσοστό περίπου 20% του πληθυσμού της Ευρώπης έχει ηλικία άνω των 65 ετών (στοιχεία 2018, δεκαετής έρευνα Eurostat), κάτι που σημαίνει ότι σε επίπεδο Ε.Ε. περίπου 90 εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται ακριβώς στην ομάδα ανθρώπων που κινδυνεύουν άμεσα από τις δυσάρεστες επιπλοκές του κορωνοϊού. Αυτοί οι αριθμοί, ενδεικτικοί της ευρωπαϊκής δημογραφικής απίσχνανσης, αποκαλύπτουν και ένα ευρύτερο φαινόμενο: η Ευρώπη έχει πάψει προ πολλού να είναι μια περιοχή παραγωγής.
Με αφορμή τις πρόσφατες εξελίξεις έχει προκύψει ανησυχία για τη δυνατότητα της Ε.Ε. να μπορεί να καλύψει τις δικές της ανάγκες όχι μόνο ως προς τα υλικά και φάρμακα που απαιτούνται για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων του κορωνοϊού, αλλά και για τις υπόλοιπες κατηγορίες ασθενών. Απλά αντιβιοτικά και μάσκες οξυγόνου θα γίνουν σπάνια και η φαρμακευτική αγορά σύντομα θα παρουσιάσει σοβαρότατες ελλείψεις. Η συντριπτική πλειονότητα φαρμακευτικών προϊόντων και παρασκευασμάτων κατασκευάζονται, παρασκευάζονται και αρμολογούνται στην Κίνα, στην Ινδία και στην ανατολική Ασία γενικότερα. Ηδη σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες υφίσταται ανησυχία ότι σύντομα θα υπάρξει έλλειψη σε αναπνευστήρες, καθώς αυτοί δεν κατασκευάζονται εξ ολοκλήρου στην Ευρώπη.
Μάλιστα η Ινδία έχει θέσει σε προτεραιότητα τη χρήση όλων των υλικών που παρασκευάζονται εκεί για την τεράστια αγορά σχεδόν 1,4 δισ. ανθρώπων, ενώ είναι σαφές ότι η Ευρώπη θα χρειαστεί την πολύ στενή συνεργασία του Πεκίνου για να καταφέρει να αντιμετωπίσει την τέλεια καταιγίδα την οποία βιώνει αυτή τη στιγμή (μαζί, βεβαίως, με τον υπόλοιπο πλανήτη).
Αυτή η υγειονομική κρίση θα δοκιμάσει ακόμα περισσότερο τη συνοχή της Ε.Ε. Σε μια περίοδο κατά την οποία είναι ορατό από κάθε καλόπιστο παρατηρητή ότι απαιτείται περαιτέρω σύγκλιση και συνοχή, είναι απολύτως βέβαιο ότι θα ενταθούν και οι εσωτερικές πιέσεις στις χώρες της Ε.Ε. για περιχαράκωση και «αυτάρκεια». Και είναι απολύτως κατανοητό ότι η Ελλάδα θα πιεστεί. Σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι μια καλή ευκαιρία για αναστοχασμό. Μήπως οι κοινωνίες που έχουμε οικοδομήσει στέκονται σε πήλινα πόδια; Μήπως πρέπει να βρεθεί ξανά εκείνο το πρόσημο της κοινωνικής προόδου που έκανε ξεχωριστή την εξέλιξη της Ιστορίας σε αυτό το κομμάτι του πλανήτη;
Πηγή: Καθημερινή
