Τάκης Θοδωρόπουλος
Επειδή εδώ και μήνες έχω καταργήσει, μάλλον λόγω κορεσμού, τις εξόδους και το ξόδεμά τους, οικονομικό αλλά και ψυχολογικό, τα μέτρα μέχρι στιγμής δεν έχουν επηρεάσει την καθημερινότητά μου. Κάνω ό,τι έκανα και πριν. Διαβάζω, γράφω και βγαίνω μόνο για την καθημερινή μου άσκηση – ωριαίο κατ’ ελάχιστον περπάτημα. Φαίνεται πως είμαι φτιαγμένος για περιστάσεις που επιβάλλουν την απομόνωση. Αν και δεν είμαι αγοραφοβικός, απεχθάνομαι τα πλήθη και τις συγκεντρώσεις, ειδικά όταν φωνάζουν όλοι μαζί, είτε από ενθουσιασμό είτε από οργή. Ως εκ τούτου, επειδή η πανδημία του κορωνοϊού είναι η δεύτερη μεγάλη κρίση της συλλογικής μας ζωής –ο καθένας από μας μετράει τις δικές του προσωπικές– δικαιούμαι να εντοπίσω στοιχεία που με κάνουν να αισιοδοξώ.
Αισιοδοξώ επειδή η πανδημία δεν δίνει την ευκαιρία για τις πολιτικοϊδεολογικές μπούρδες που επέτρεψαν στην οικονομική κατάρρευση να μας βασανίζει για δέκα ολόκληρα χρόνια. Επειδή, δε, η πολιτικοϊδεολογική μπούρδα συνδυάζεται πάντα με την προσέλκυση μικρότερου ή μεγαλύτερου πλήθους, η απουσία της από τον δημόσιο λόγο οδηγεί στο δεύτερο σημείο αισιοδοξίας. Αν εξαιρέσω τους καρναβαλιστές της Πάτρας, μέχρι στιγμής δεν εμφανίστηκε καμιά διαδήλωση αγανακτισμένων κατά του κορωνοϊού. Σε κάτι τέτοιες στιγμές αντιλαμβάνεσαι πόσο άχρηστη είναι η ιδεολογία σου.
Περιμένουμε κάθε απόγευμα τις ανακοινώσεις του κ. Τσιόδρα και όχι τις αστρολογικές προβλέψεις των οικονομολόγων της κρίσης. Ούτε τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, που θα μας οδηγήσουν στη λύτρωση. Δεν μας υπόσχονται τη λύτρωση. Μας προετοιμάζουν για να αντιμετωπίσουμε την επέκταση της κρίσης. Τα δύο διαγγέλματα του Κ. Μητσοτάκη απέδειξαν ότι η χώρα διαθέτει πρωθυπουργό ο οποίος μπορεί να απευθυνθεί στον καθένα από εμάς. Ούτε αλαζονικός διδακτισμός ούτε ξεχαρβαλωμένη οικειότητα. Ο Μητσοτάκης μας είπε απλώς ότι και αυτός ακούει, όπως και εμείς, στις έξι το απόγευμα τον κ. Τσιόδρα και μας ζητάει να ακολουθήσουμε τις οδηγίες του, όπως ο ίδιος. Επιτέλους, μας έδειξε ότι οι ηγεσίες διαφέρουν όχι επειδή έχουν περισσότερα δικαιώματα, αλλά επειδή έχουν περισσότερες ευθύνες.
Είμαστε ακόμη στην αρχή. Ακόμη απολαμβάνουμε τη γοητεία ευγενών αισθημάτων, όπως η πειθαρχία. Εμείς, του κόσμου οι απειθάρχητοι, ανακαλύπτουμε τη γοητεία ενός αισθήματος που μας φαίνεται εξωτικό. Είναι σαν τις πρώτες μέρες που ο καπνιστής κόβει το τσιγάρο και αισθάνεται τη δύναμη των πνευμόνων του. Τα δύσκολα θα έρθουν μετά. Οταν η πειθαρχία θα έχει αρχίσει να μας κουράζει, τα νεύρα μας θα τεντώνονται με το παραμικρό και θα έχουμε συνηθίσει στην παρουσία του βρωμοϊού.
Πηγή: Καθημερινή
