Πάσχος Μανδραβέλης
Θα ήταν κατάκτηση για την ελληνική κοινωνία αν –όπως έγραψε ο τέως υπουργός Δικαιοσύνης Μιχάλης Καλογήρου– είχαμε «ξεσπάσματα κινημάτων υπέρ της εφαρμογής των νόμων» («”Βιαστής είναι”: Οι φωνές για το κράτος δικαίου», «Καθημερινή» 24.7.2022). Όμως θα ήταν θετικό να είχαμε ξεσπάσματα υπέρ της εφαρμογής όλων των νόμων. Όχι μόνο αυτών που αφορούν τον βιασμό και όχι μόνον όταν αφορά έναν συγκεκριμένο πολίτη, η καταδίκη του οποίου βοηθά τις μικροπολιτικές επιδιώξεις της αντιπολίτευσης.
Φευ! Η εφαρμογή των νόμων περί καταλήψεων χαρακτηρίζεται «καταστολή». Ειδικώς στην κατάληψη του Βιολογικού στο ΑΠΘ η Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωνε ότι ο νόμος «δεν θα τους περάσει», ενώ ο λυρικός κ. Νίκος Φίλης είδε στην εφαρμογή του νόμου «εικόνες στα όρια του βασανισμού νέων παιδιών κατακλύζουν το Διαδίκτυο και δημιουργούν συνειρμούς με την Τουρκία του Ερντογάν και τη Ρωσία του Πούτιν»! (10.5.2022).
Από την άλλη μεριά δεν είδαμε κανένα «λαϊκό κίνημα» όταν ένας άλλος καλλιτέχνης –ντράμερ αυτός– είχε καταδικασθεί πρωτοδίκως σε κάθειρξη 12 ετών για ασέλγεια εις βάρος εξάχρονης. Όπως έγινε και στην υπόθεση Λιγνάδη το δικαστήριο δεν του αναγνώρισε κανένα ελαφρυντικό, αλλά του χορήγησε αναστολή με περιοριστικούς όρους μέχρι την έφεση. Δεν είδαμε πανό «Βιαστής είναι» σε συναυλίες. Συνεπώς, ναι μεν οι δικαστικές αποφάσεις πρέπει να κρίνονται, ακόμη και με συνθήματα στα θέατρα, αλλά πρέπει να κρίνονται με την ίδια ευαισθησία, τα ίδια μέτρα και σταθμά.
Τα παραπάνω δεν λένε τίποτε περί αθωότητας ή ενοχής του κ. Δημήτρη Λιγνάδη, ούτε για το δικαστικό παράδοξο να προφυλακίζεται κάποιος ως κατηγορούμενος και να αφήνεται ελεύθερος με περιοριστικούς όρους μέχρι τον δεύτερο βαθμό· αλλά πάλι από ένα κράτος με χιλιάδες, πολλάκις αντικρουόμενους νόμους, όλα πρέπει να τα περιμένουμε. Πρέπει όμως να υπογραμμίσουμε την πολιτική σπέκουλα που γίνεται για μια τόσο σοβαρή δικαστική υπόθεση, η οποία στο τέλος θα αφήσει μόνο ζημιές. Όχι μόνο στη Δικαιοσύνη, αλλά και σε όσους πραγματικά πιστεύουν ότι «οι βιαστές πρέπει να είναι στη φυλακή». Οποιαδήποτε αρνητική εξέλιξη για τον κ. Λιγνάδη θα θεωρηθεί από κάποιους ότι είναι αποτέλεσμα της «λαϊκής δικαιοσύνης». Ο δικηγόρος του σίγουρα αυτό θα πει…
Τώρα φτάσαμε σε σημείο να βάλλεται (και μάλιστα από τα Δεξιά!) μια άξια δικαστικός και νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας διότι εκστόμισε το δημοκρατικώς αυτονόητο ότι «η δικαιοσύνη δεν απονέμεται με βάση το κοινό περί δικαίου αίσθημα, αλλά σύμφωνα με το Σύνταγμα και τους νόμους». Ο λαϊκισμός –δικαστικός ή άλλος– δεν έχει πολιτικά σύνορα, αλλά δεν έχει και έρμα…
Πηγή: Καθημερινή
