Γιάννης Μαρίνος
Κατά καιρούς μού γεννώνται κάποιες σημαντικές απορίες, οι οποίες δεν φαίνεται να γίνονται από άλλους αντιληπτές. Παραθέτω μερικές αναζητώντας εξήγηση:
Η κυβέρνηση Σαράζ της Λιβύης αναγνωρίζεται από τον ΟΗΕ και (όλες;) τις κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής, μολονότι δεν χαίρει της εμπιστοσύνης του λιβυκού κοινοβουλίου. Το τελευταίο αναγνωρίζει ως νόμιμη την κυβέρνηση υπό τον στρατάρχη Χαφτάρ. Αλλά δημοκρατική νομιμότητα, ως γνωστόν, διαθέτουν μόνον όσες στηρίζονται στην εμπιστοσύνη των κοινοβουλίων τους. Απορία: Οι δημοκρατικές κυβερνήσεις των χωρών του ΟΗΕ αναγνωρίζουν ως νόμιμη μία κυβέρνηση που δεν έχει δημοκρατική νομιμοποίηση και όχι αυτήν που χαίρει της εμπιστοσύνης του κοινοβουλίου;
Κάθε τόσο οι αρχές ασφαλείας γνωστοποιούν την εξάρθρωση συμμοριών, που διακινούν ναρκωτικά και οι νομοταγείς πολίτες αισθανόμαστε ιδιαίτερη ικανοποίηση για αυτό. Εντελώς πρόσφατα μάλιστα ανακοινώθηκε ότι μετά από διεθνή συνεργασία, συνελήφθη ομάδα διακινητών ναρκωτικών με κατάσχεση ενός τόνου κοκαΐνης αξίας πολλών εκατομμυρίων δολαρίων. Η απορία μου, που ακούω ότι τη συμμερίζονται και άλλοι: Ποια είναι η τύχη των κατασχομένων; Παλαιότερα οι επίσημες αρχές ανακοίνωναν ενίοτε την εξαφάνισή τους με καύση στις υψικαμίνους της Χαλυβουργικής. Τα τελευταία χρόνια καμία σχετική πληροφορία δεν παρέχεται αρμοδίως και οι νωθροί αστυνομικοί ρεπόρτερ δεν ενδιαφέρονται. Καταστρέφονται; Εμπλουτίζουν τα νόμιμα αποθέματα για ιατρική χρήση; Ας δοθεί μία επίσημη ενημέρωση γιατί κάποιοι κακόβουλοι υπαινίσσονται ιδιοτελή αξιοποίησή τους από τους διώκτες των ναρκωτικών.
Από την εποχή που ξέσπασε το σκάνδαλο Novartis σειρά μαρτύρων, ανάμεσα στους οποίους και τρεις εν ενεργεία εισαγγελείς, καταλογίζουν στη διεξάγουσα την ανάκριση εισαγγελέα Τουλουπάκη ότι ενεργούσε παρανόμως με υποδείξεις ή εντολές του πρώην υπουργού κ. Παπαγγελόπουλου προκειμένου να ενοχοποιήσει πολιτικά πρόσωπα, χωρίς να υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία σε βάρος κανενός. Διερωτώμαι: όταν αμφισβητείται η αξιοπιστία ενός δικαστού και μάλιστα από ιεραρχικά ανωτέρους συναδέλφους του, πώς είναι δυνατόν να αφήνεται από την ηγεσία του Αρείου Πάγου να παρανομεί, ως καταγγέλλεται, και δεν ανατίθεται σε άλλον μη εμπλεκόμενο εισαγγελέα η συνέχιση της έρευνας; Δεν θα έπρεπε να εξαιρείται;
Κατά την αστυνομική επιχείρηση εκκένωσης του κατειλημμένου από αναρχικούς ακινήτου της οδού Ματρώζου στο Κουκάκι παρίστατο ως γνωστόν και εισαγγελέας. Ομως κατά την προσαγωγή στο αυτόφωρο των ενεχομένων για βομβαρδισμό των αστυνομικών με τσιμεντολίθους με καταφανώς ανθρωποκτόνο πρόθεση ο εισαγγελέας της έδρας χαρακτήρισε την πράξη αυτή πλημμέλημα ελλείψει στοιχείων για παραπομπή για κακούργημα.
Διερωτώμαι: Ο αυτόπτης εισαγγελέας δεν προέβη σε σχετική κατάθεση; Και αν όχι, γιατί δεν εκλήθη για αυτό; Επίσης, πότε οι κ.κ. δικαστές θα ανταποκρίνονται με σοβαρότητα στα καθήκοντά τους και δεν θα χορηγούν αλλεπάλληλες αναβολές με διάφορα προσχήματα με αποτέλεσμα η εκδίκαση του αυτοφώρου της Ματρώζου να έχει αναβληθεί επ’ αόριστον; Τι είδους κράτος δικαίου είμαστε που χαϊδεύει τόσο προκλητικά τους εγκληματίες;
Αλλά και πώς μπορεί να θεωρηθεί σοβαρό το κράτος μας και πόση αξιοπιστία απηχεί η τεράστια ταμπέλα του υπουργείου Οικονομικών και Ανάπτυξης στην πλατεία Συντάγματος, η οποία πληροφορεί τους έλληνες και ξένους θεατές της ότι είναι και υπουργείο Ναυτιλίας; (Ηταν πριν 10 χρόνια! Εκτοτε εδρεύει στο λιμάνι του Πειραιά.)
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
