Ξένια Κουναλάκη
Αυτονομημένη από τους κανόνες της ρεαλπολιτίκ, η πρόεδρος της αμερικανικής Βουλής Νάνσι Πελόζι, σε μια απόφαση που χαρακτηρίστηκε στην καλύτερη περίπτωση ριψοκίνδυνη και στη χειρότερη προκλητική, πήγε στην Ταϊβάν. Μόλις προσγειώθηκε, δε, το αεροπλάνο της στην Ταϊπέι, δημοσιοποίησε άρθρο της στην «Ουάσιγκτον Ποστ» με τίτλο «Γιατί ηγούμαι αποστολής του Κογκρέσου στην Ταϊβάν». Θα περίμενε κανείς από την έμπειρη πολιτικό να επιχειρήσει να κατευνάσει τον εκνευρισμό του Πεκίνου. Άλλωστε ο ίδιος ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν είχε διαμηνύσει στην πρόεδρο της Βουλής ότι έχει σοβαρές επιφυλάξεις για το ταξίδι της στην τρέχουσα συγκυρία. Kαι όμως, το άρθρο της αντί να απευθύνεται στο κινεζικό ακροατήριο, μάλλον είχε στόχο το αμερικανικό. Επρόκειτο για έναν κόλαφο με αναφορές σε όλα τα ευαίσθητα ζητήματα: από τις κινεζικές επιδόσεις στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και το Θιβέτ μέχρι τις ανησυχίες του Πενταγώνου για βίαιη προσάρτηση της Ταϊβάν. Άλλοι εξήραν το θάρρος της, άλλοι τη συνέπειά της, καθώς εδώ και 30 χρόνια αντιτίθεται σθεναρά στον αυταρχισμό του Πεκίνου μετά την καταστολή της εξέγερσης στην Τιενανμέν, και οι περισσότεροι εμφανίστηκαν ανακουφισμένοι για την αυτοσυγκράτηση της Κίνας.
Μια άλλη γυναίκα, η υπουργός Εξωτερικών της Γερμανίας Αναλένα Μπέρμποκ παρέδωσε εξίσου ενδιαφέροντα μαθήματα άσκησης μιας διπλωματίας ευρωπαϊκών αξιών. Αφότου πέρασε από την Αθήνα, όπου διεμήνυσε εμμέσως τη δυσαρέσκειά της για τους χειρισμούς του Λιμενικού στο θέμα των παράνομων «pushbacks», συγκρούστηκε ανοιχτά με τον Τούρκο υπουργό Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου στην Άγκυρα. Καλώντας την Τουρκία να σεβαστεί τις αποφάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης για τον επιχειρηματία-ακτιβιστή Οσμάν Καβαλά και αποδοκιμάζοντας τα σχέδια για νέα τουρκική εισβολή στη Συρία, η Αναλένα Μπέρμποκ πέτυχε να εξοργίσει τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ο οποίος την κατηγόρησε εξάλλου ότι αναπαράγει την ελληνική και κυπριακή προπαγάνδα.
Μπαίνουμε σταδιακά σε μια νέα περίοδο, κατά την οποία η διπλωματία θα βασίζεται στα ανθρώπινα δικαιώματα και όχι σε γεωπολιτικές σκοπιμότητες; Ίσως είναι νωρίς να το προεξοφλήσουμε. Πάντως, η εποχή κατά την οποία η Δύση ανεχόταν καθεστώτα όπως η Ρωσία, η Κίνα και η Τουρκία στο όνομα ενεργειακών και εμπορικών ισορροπιών είναι πλέον παρωχημένη. Ο πόλεμος στην Ουκρανία έφερε στο προσκήνιο την ανάγκη για μια «ηθικότερη» εξωτερική πολιτική.
Πηγή: Καθημερινή
