Αγγελος Κωβαίος
Δεν έχουν συνειδητοποιήσει πολλοί, σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση, ότι έχουν στα χέρια τους κάποια «όπλα». Ότι με λίγη, ελάχιστη τόλμη και φαντασία, μπορούν να κάνουν την έκπληξη.
Μπορούν να αιφνιδιάσουν και να διαμορφώσουν μία άλλη ατμόσφαιρα και ένα διαφορετικό πολιτικό κλίμα στην χώρα.
Αντί να εμφανίζονται υπουργοί και στελέχη της κυβέρνησης στις τηλεοράσεις και να μιλούν στα ραδιόφωνα για κάθε τι, να περιορίζονταν στα πεδία των αρμοδιοτήτων τους. Να μην μιλάει δηλαδή για παράδειγμα ο υπουργός Ανάπτυξης για τα ελληνοτουρκικά ή για το μεταναστευτικό. Τυχαία η αναφορά… Ή να μην απαντά ο καθένας υπουργός, υφυπουργός, βουλευτής και στέλεχος για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, εφόσον δεν ξέρει ποιος θα είναι. Και αν ερωτώνται, είναι πολύ ωραία και ειλικρινής απάντηση το «δεν γνωρίζω».
Αν συνέβαιναν αυτά – ή κάποια από αυτά – και μία εντύπωση καλύτερη θα διαμορφωνόταν και την δουλειά τους θα έκαναν όλοι καλύτερα.
Την ίδια στιγμή η αντιπολίτευση έχει μία δυνατότητα να κάνει υπερβάσεις, τις οποίες άλλωστε υποτίθεται ότι μία μεγάλη μερίδα πολιτών αναμένει και αξιώνει από εκείνη. Ο Αλέξης Τσίπρας είχε ανακοινώσει πομποδώς αμέσως μετά την ήττα του στις εκλογές του καλοκαιριού ότι δεν σκόπευε να κάνει φτηνή και λαϊκιστική αντιπολίτευση.
Εως σήμερα, δεν υπάρχει ούτε ένα πεδίο στο οποίο να μην έχει δείξει τον χειρότερο εαυτό του. Στα εθνικά θέματα, στα ενεργειακά, στην διπλωματία, στην ασφάλεια, στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί μια πολιτική και μία ρητορική ακραία, αλλοπρόσαλλη και έξαλλη. Τώρα διατείνεται και ότι ετοιμάζεται να κατέβει στους δρόμους…
Εχει ευκαιρίες να κάνει την έκπληξη. Με λίγη φαντασία θα μπορούσε φερ’ ειπείν να καταδικάσει χωρίς περιστροφές την ρίψη τσιμεντόλιθων στα κεφάλια αστυνομικών στο Κουκάκι. Θα μπορούσε να μην βγάζει πολεμικές ανακοινώσεις έπειτα από την συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον Πρωθυπουργό. Θα μπορούσε να υποστηρίζει τις επιλογές του ως κυβέρνησης και όχι να αυτοακυρώνεται λέγοντας ακριβώς τα αντίθετα τώρα ως αντιπολίτευση.
Θα πει κάποιος, με την υπόθεση εργασίας ότι οι ηγεσίες των δύο κομμάτων έχουν διαθέσεις να διαχειριστούν με πυγμή τα εσωκομματικά τους, ότι το έργο είναι δύσκολο. Είτε στην μία, είτε στην άλλη περίπτωση η ύπαρξη και η δράση ομάδων, υποομάδων φραξιών και μεμονωμένων προσώπων είναι μία πραγματικότητα την οποία δύσκολα μπορεί να υπερβεί κανείς.
Πέραν όλων των άλλων όμως, οφείλουν όλοι να αντιληφθούν ότι το κλίμα έχει αλλάξει. Η πολιτική και ιδίως για όσους την βλέπουν ως πεδίο τυφλής σύγκρουσης, τείνει να ασκείται πλέον ερήμην των πολιτών και να απευθύνεται μόνο σε επαγγελματίες.
Όσοι θεωρούν ότι η πολιτική εξακολουθεί να παράγεται στους δρόμους και τα πεζοδρόμια, με ασυναρτησίες και πολεμικές διακηρύξεις, απλώς εξοργίζουν την πλειονότητα των πολιτών.
Και όσοι από την άλλη, θεωρούν ότι η εξουσία τους είναι παντοτινή, κάνουν ένα λάθος το οποίο πάντοτε και από όλους ανεξαιρέτως πληρώνεται…
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
