Νότης Παπαδόπουλος
Με… αέρα κοπανιστό αυγά δεν βάφονται, λέει –όχι με τόσο ευγενικό τρόπο– ο λαός. Η λαϊκή αυτή παροιμία μου ήρθε στο μυαλό όταν άκουσα το νέο πιλοτικό πρόγραμμα του υπουργείου Εργασίας, το οποίο προβλέπει μηχανισμό επιδότησης μισθού για τον επαναπατρισμό εργαζομένων με υψηλού επιπέδου σπουδές, οι οποίοι έφυγαν από την Ελλάδα και δουλεύουν στο εξωτερικό.
Το πρόγραμμα, λέει, απευθύνεται σε πρώτη φάση σε 500 εργαζομένους με μεταπτυχιακό που απασχολούνται για τουλάχιστον ένα χρόνο στο εξωτερικό, και προσφέρει ως κίνητρο επαναπατρισμού αμοιβή 3.000 ευρώ μεικτά τον μήνα, η οποία θα επιχορηγείται από το κράτος για ένα χρόνο στο 70%. Δηλαδή για κάθε έναν τέτοιο επαναπατρισθέντα το κράτος θα πληρώνει στην επιχείρηση που θα τον προσλάβει περίπου 2.000 ευρώ τον μήνα για 12 μήνες και τα υπόλοιπα 1.000 ευρώ θα τα πληρώνει η ίδια η επιχείρηση.
Ωστόσο, η οδυνηρή πραγματικότητα είναι ότι την ίδια στιγμή που το κράτος θα επιχορηγεί τις ελληνικές επιχειρήσεις για να προσλαμβάνουν μερικές εκατοντάδες Ελληνες της αλλοδαπής, χιλιάδες άλλοι Ελληνες της ημεδαπής με μεταπτυχιακά και διδακτορικά θα φεύγουν στο εξωτερικό για την αναζήτηση μιας δουλειάς της προκοπής, που να τους αφήνει μερικά χρήματα στην άκρη. Για να πάψουν, δηλαδή, να είναι συνεταίροι της εφορίας και των Ταμείων.
Για να γίνει περισσότερο κατανοητή αυτή η… ληστρική σχέση του κράτους με την εργασία, αξίζει να ρίξει κανείς μια ματιά στα στοιχεία του ΣΕΒ, σύμφωνα με τα οποία η Ελλάδα παραμένει η χώρα που φορολογεί την εργασία πιο επιθετικά από τις περισσότερες χώρες της Ευρώπης.
Είναι ενδεικτικό ότι σε ετήσιες καθαρές αποδοχές ενός μισθωτού ύψους 20.000 ευρώ, το μερίδιο του κράτους το οποίο πληρώνει ο εργοδότης είναι 44% στην Ελλάδα και μόλις 16% στην Κύπρο, 20% στην Ιρλανδία και 22% στη Βρετανία και στην Ολλανδία. Αν μάλιστα οι ετήσιες καθαρές αποδοχές ενός μισθωτού είναι 40.000 ευρώ, το μερίδιο του κράτους το οποίο πληρώνει ο εργοδότης φτάνει το 60% στην Ελλάδα, όταν είναι 20% στη Βουλγαρία, 28% στην Κύπρο και 33% στη Βρετανία.
Ο μόνος τρόπος, λοιπόν, για να περιοριστεί το brain drain επιστημόνων και να αρχίσουν συγχρόνως να επιστρέφουν μαζικά οι Ελληνες μετανάστες υψηλών προσόντων στη χώρα τους, είναι, πρώτον, να μειωθούν οι εισφορές και οι φόροι στην εργασία και, δεύτερον, να γυρίσει επιτέλους με δυναμισμό ο τροχός της ανάπτυξης. Ολα τα άλλα είναι αέρας κοπανιστός.
Πηγή: Καθημερινή
