Πετρούλα Καραγιάννη
Δουλεύω στην ΑΣΟΕΕ 7,5 χρόνια (2012-2019). Σπούδασα εκεί άλλα 5 (2000-2005). Είναι ένα Πανεπιστήμιο, το οποίο αγαπώ, σέβομαι τους συναδέλφους που προσπαθούν για το καλύτερο, είμαι περήφανη για ό,τι έχει προσφέρει μέχρι σήμερα και εμπνέομαι καθημερινά από τους φοιτητές που είναι πραγματικά αξιόλογοι. Οι πρόσφατες όμως αναρτήσεις στον Τύπο με στεναχωρούν, για αυτό και θα ήθελα να μοιραστώ την εμπειρία μου με την ελπίδα εσείς οι φίλοι μου που αυτές τις ημέρες ενημερώνεστε από τα ΜΜΕ, να ακούσετε και μια άλλη πλευρά:
– Όταν ήμουν φοιτήτρια, ως εθελόντρια στην AIESEC, ζούσαμε σε μια κατάσταση συνεχούς εκφοβισμού από “τα παιδιά” που είχαν την “έδρα” τους στο Υπόγειο. Ξύλο, καταστροφές του προωθητικού υλικού και άλλα πολλά ήταν καθημερινότητα. Ως φοιτήτρια, 1-2 φορές που πήγα σε ΓΣ του Φοιτητικού Συλλόγου έφυγα γιατί αφενός η συζήτηση ήταν επιπέδου ορκς στη Μόρντορ και αφετέρου οποιαδήποτε αντίθετη γνώμη αντιμετωπιζόταν το ελάχιστον με βρισίδι και στιγματισμό.
– Από το 2017 που ασχολούμαι με το Πρόγραμμα Εθελοντισμού στην ΑΣΟΕΕ και διοργανώνουμε έναν αγώνα δρόμου στο Πεδίο του Άρεως έχουμε (τόσο εγώ όσο και οι εθελοντές φοιτητές) στοχοποιηθεί και έχουμε γίνει αποδέκτες εκφοβισμού, απειλών κλπ από πολλά από τα “παιδιά”. Γιατί; Γιατί πειράζει τα “παιδιά” να υπάρχουν ενεργοί και υπεύθυνοι πολίτες, οι οποίοι “διαδηλώνουν” με έναν άλλον τρόπο;
– Τόσο εγώ όσο και συνάδελφοι έχουμε πέσει θύματα εκφοβισμού ή και σωματικής βίας όταν πχ ζητάμε από κάποιον ΠΟΛΥ ΕΥΓΕΝΙΚΑ να μην κάνει γκράφιτι στο ΟΠΑ, να μην μπει βιαίως στην αίθουσα που γίνεται μια συνεδρίαση κλπ κλπ
– Κάθε μέρα μέχρι το καλοκαίρι για να πάω στη δουλειά μου έπρεπε να περάσω από μία πιάτσα ναρκωμανών ή από ένα πεζοδρόμιο γεμάτο με παράνομους μικροπωλητές που πωλούσαν από τσόντες μέχρι τσάντες, από μαχαίρια μέχρι μπαταρίες και οι οποίοι σε κάθε έφοδο της αστυνομίας έμπαιναν με το παράνομο εμπόρευμα στο Πανεπιστημιο
Τις προηγούμενες εβδομάδες είδα: κουκουλοφόρους να κυκλοφορούν στο κτήριο, με ροπαλα, κράνη, άτομα να ρίχνουν μπογιές στο κτήριο, να απειλούν όποιον κατέγραφε οτιδήποτε με το κινητό, εισέπνευσα δακρυγόνα, προσπάθησα να δουλέψω με τη μουσική στη διαπασών, είδα φοιτητές να πιάνονται στα χέρια με τα “παιδιά” και πολλά πολλά άλλα.
Είναι η πρώτη φορά στα χρόνια που γνωρίζω που η Πολιτεία άκουσε το “αίτημα” των πολλών από εμάς που ζούμε αυτή την καθημερινότητα (έδιωξε τους καταληψίες από το κτήριο Βανκούβερ, το οποίο άνηκε στο Πανεπιστήμιο και το οποίο θα διέθετε για τους φοιτητές του, έδιωξε τους παράνομους μικροπωλητές, έκανε προσπάθειες να σπάσει και την πιάτσα των ναρκομανών, σφράγισε το “στέκι των παιδιών στο υπόγειο”) ΚΑΙ χθες προσπάθησε να σταματήσει τα “παιδιά” να καταλάβουν έναν δημόσιο χώρο στο οποίο εργάζονται 1000 άτομα και σπουδάζουν γύρω στις 10.000.
Δεν λέω ότι το ξύλο είναι η λύση και φυσικά είμαι υπερ της ακαδημαϊκής ελευθερίας. Αλλά σας ρωτάω.
Όλοι εσείς που δικαιολογείτε “τα παιδιά” – τα οποία παρεμπιπτόντως τα περισσότερα δεν είναι φοιτητές – και τάσεστε τόσο εύκολα κατά της αστυνομίας και της Συγκλήτου που αποφάσισε, κατά την άποψή μου για ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΟΥΣ λόγους ΑΥΤΗ την εβδομάδα, να μην επιτρέψει 10.000 φοιτητές να είναι σε έναν χώρο που “έβραζε” τις τελευταίες ημέρες, θα στέλνατε τα παιδιά σας να σπουδάσουν σε ένα τέτοιο Πανεπιστήμιο; Θα δουλεύατε σε ένα τέτοιο περιβάλλον;
Και πώς βγαίνετε τόσο εύκολα και μας λέτε ότι τα “παιδιά” αυτά εκφράζουν τη Δημοκρατία;
______
Διευκρινίσεις 13/11:
– Η σχέση εργασίας μου με την ΑΣΟΕΕ/ΟΠΑ: εργάζομαι στο πανεπιστήμιο ως εξωτερικός συνεργάτης με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Είμαι δηλαδή ελεύθερος επαγγελματίας και όχι δημόσιος υπάλληλος.
– Σε κάποιες απαντήσεις ανέφερα ότι η εικόνα αυτή δεν είναι κάτι που δεν έχει γίνει γνωστό ήδη, καθώς την έχει επικοινωνήσει το Πανεπιστήμιο πιο πριν – με άλλη γλώσσα – μέσω ανακοινώσεων.
Πηγή: Facebook
