Μαρία Κατσουνάκη
Τρεις παρεμβάσεις τα τελευταία 24ωρα συνθέτουν πολιτικό στίγμα, ορθώνουν κάποια αναχώματα στην αυθαιρεσία, δηλώνουν πρόθεση για κανονικότητα. Η πρώτη, από τη βουλευτή της Ν.Δ. Ντόρα Μπακογιάννη, για την πολιτική αντιπαράθεση που προέκυψε εξαιτίας πρωτοβουλίας οργάνωσης για «μπάρμπεκιου» έξω από προσφυγική δομή στα Διαβατά. «Η ανθρωπιά, η λεβεντιά, η αλληλεγγύη και ο σεβασμός στον αδύναμο δεν νομοθετούνται», είπε η κ. Μπακογιάννη. «Δεν υπάρχει νόμος που να σε κάνει άνθρωπο. Με ενόχλησε αυτό το θέμα, όχι γιατί υπάρχει περίπτωση να πει κάποιος ότι δεν θα τρώμε χοιρινό ή δεν θα πίνουμε αλκοόλ, αλλά επειδή προκαλείς τον εξαθλιωμένο άνθρωπο και τον πατάς στο θρησκευτικό του συναίσθημα. Αυτό δεν υπάρχουν λόγια να το περιγράψεις».
Η δεύτερη, από την υπουργό Παιδείας Νίκη Κεραμέως, η οποία ανακοίνωσε την αναστολή λειτουργίας 38 πανεπιστημιακών τμημάτων που δημιουργήθηκαν προεκλογικά, από την προηγούμενη κυβέρνηση, χωρίς σχεδιασμό και τεκμηρίωση, για ψηφοθηρικούς λόγους.
Η τρίτη αφορά θεσμική λειτουργία του κράτους: κλιμάκια ελεγκτών της Επιτροπής Ανταγωνισμού έκαναν έφοδο στα κεντρικά γραφεία τραπεζών και στα γραφεία της Ελληνικής Ενωσης Τραπεζών, ύστερα από καταγγελίες για χρεώσεις που έχουν επιβληθεί σε σειρά απλών εργασιών.
Τρεις κινήσεις οι οποίες, ανεξάρτητα από την απήχηση, τις αντιδράσεις ή τα αποτελέσματα που θα έχουν, δηλώνουν ανάλογες στάσεις: προσωπική, ιδεολογική, θεσμική. Τις έχουμε ανάγκη συνολικά, ως κοινωνία, και, επιμέρους, ως άτομα. Λειτουργούν αθροιστικά, ανακουφιστικά, έστω και αν δεν αφορούν συγγενή θέματα. Ζώντας για χρόνια στην επικράτεια του λαϊκισμού, δεξιού και αριστερού, η αυθαιρεσία λόγων και έργων εξελίχθηκε σε δεύτερη φύση. Παράλληλα, αναπτύχθηκε ένας επιθετικός και επικίνδυνος κυνισμός. Κι αυτός χωρίς δεξιό ή αριστερό πρόσημο. Μπερδεύτηκαν προθέσεις και αντιλήψεις, οι κατηγορίες εκστομίζονταν εκατέρωθεν χωρίς έρμα, είτε το θέμα αφορούσε το μεταναστευτικό, είτε την Παιδεία, είτε τη λειτουργία των τραπεζών. Αυθαιρεσία και κυνισμός συνυπάρχουν, αλληλοτροφοδοτούμενα, ως δίδυμη ηγεμονία. Το ξερίζωμά τους θέλει γενναιότητα, που μόνον αν επιδείξουν άνθρωποι από θέσεις εξουσίας μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα τόσο στη μικροκλίμακα της καθημερινότητας όσο και στη σφαίρα του δημοσίου συμφέροντος. Οι θεσμοί παραμένουν το μόνο ανάχωμα όταν η κοινή λογική δοκιμάζεται από τον πολιτικό οπορτουνισμό και ο σεβασμός στον άλλον εκλαμβάνεται ως αδυναμία.
Πηγή: Καθημερινή
