Αντώνης Τριφύλλης
Πριν από πολλά χρόνια, μια νεαρή μητέρα απευθύνθηκε έντρομη στον ψυχίατρο-ψυχαναλυτή της. Του διηγήθηκε τον διάλογο με το μικρό παιδάκι της.
«Μαμά, θέλω να σε κόψω κομματάκια, να σε τηγανίσω και να σε φάω» είπε στη μαμά ο γλυκούλης μπόμπιρας.
Ο ειδικός καθησύχασε τη μητέρα.
«Πράγματι, αυτό σκέφτεται το παιδί, αλλά μη φοβάστε. Αυτό που δεν γνωρίζει είναι οι διαδικασίες που πρέπει να ακολουθήσει για να πραγματώσει τις φαντασιώσεις του».
Αυτή την ιστορία τη θυμήθηκα όταν, κουβεντιάζοντας σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις στη Μ. Βρετανία, στάθηκα στην πολιτική και νομική διαμάχη σχετικά με τη συνταγματικότητα της κίνησης του κ. Τζόνσον να κλείσει το Κοινοβούλιο για πέντε εβδομάδες. Οι απόψεις διχάζονται από το γεγονός ότι δεν υπάρχει γραπτό Σύνταγμα στη χώρα. Σε αντίθεση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Απλά δεν υπάρχουν διαδικασίες σαφείς που να καθορίζουν τη νομική αντιμετώπιση του προβλήματος.
Στη Γερμανία, στη Γαλλία κ.λπ. λειτουργεί το Σύνταγμα στο οποίο καθορίζονται με ακρίβεια οι διαδικασίες για κάθε βασική λειτουργία του κράτους και έτσι αν κάποιοι αμφισβητήσουν τη συνταγματικότητα κάποιου κρατικού νομοθετήματος, μπορούν να προσφύγουν στο Ανώτατο Δικαστήριο που θα κρίνει τελικά.
Για παράδειγμα, στη Γερμανία είχαν προσφύγει κατά καιρούς πολλοί εραστές του μάρκου αμφισβητώντας τη συνταγματική νομιμότητα της υιοθέτησης του ευρώ, την ισχύ του ευρωπαϊκού κεκτημένου κ.ο.κ. Το Ανώτατο Δικαστήριο αποφαίνεται και τελειώνει η υπόθεση.
Στη Μ. Βρετανία του Τζόνσον και της παρέας των σχολών της ελίτ – Οξφόρδης και Ιτον -, αφού κέρδισαν το δημοψήφισμα με μεθόδους διερευνώμενες ακόμη και σήμερα από τη Δικαιοσύνη (Cambridge Analytica) και κατέλαβαν πρόσφατα τον πρωθυπουργικό θώκο με τον εκπρόσωπό τους, είναι πανέτοιμοι σε λίγες εβδομάδες να «τεμαχίσουν τη Μ. Βρετανία, να ψήσουν και να φάνε επιχειρήσεις και εργαζομενους». Βλέπετε, διαδικασίες συνταγματικές δεν προβλέπονται, η δε βασίλισσα, και να ήθελε, δεν θα μπορούσε να βάλει βέτο στους «πονηρούς ανηλίκους στο δωμάτιο».
Είναι όμως «ανήλικοι» οι εκπρόσωποι των funds; Οι ίδιοι που κόπτονται για τους κοινωνικά αποκλεισμένους, που οι λαϊκιστές και αμοράλ σύμβουλοι τύπου Κάμινγκς και Μπάνον υποτίθεται ότι εκπροσωπούν προπαγανδίζοντας τη διάλυση της Ενωσης; Φυσικά όχι. Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους. Και η δουλειά τους είναι να κυριαρχήσουν πολιτικά οι αριστοκράτες και μη δισεκατομμυριούχοι σε βάρος όχι μόνο των πτωχών, αλλά και της παραγωγικής οικονομίας. Το πραγματικό λεφτόδεντρο.
Ο ΣΕΒ Αγγλίας σε πρόσφατο άρθρο του καταδίκασε απερίφραστα κάθε ιδέα για έξοδο χωρίς συμφωνία, τα δε συνδικάτα, που είναι οι κύριοι χρηματοδότες των Εργατικών, υποχρέωσαν τον κ. Κόρμπιν να μειώσει ή να κρύψει το αντιευρωπαϊκό αριστερίστικο παρελθόν του.
Βέβαια και η ΕΕ δεν έχει Σύνταγμα. Η προσπάθεια για να αποκτήσει απορρίφθηκε από την ίδια τη Γαλλία, της οποίας ο τότε πρόεδρος Ζισκάρ ήταν ο πρωτεργάτης.
Ωστόσο έχει «Σύνταγμα» – κανόνες και διαδικασίες για τον πυρήνα και την ουσία της, που δεν είναι άλλη από την πιο επιτυχημένη πολιτική της. Την εσωτερική αγορά. Και είναι αυτοί οι κανόνες και οι διαδικασίες που αμφισβητούνται από αδαείς ή πονηρούς λαϊκιστές και εθνικιστές. Αυτές οι διαδικασίες έχουν προβλεφθεί τόσο για την τελωνειακή ένωση όσο και για την ενιαία αγορά. Ας τους θυμηθούμε περιληπτικά:
1. Καταργούνται οι φόροι και οι δασμοί μεταξύ κρατών-μελών. Η διακίνηση κεφαλαίων, αγαθών, προϊόντων και προσώπων είναι ελεύθερη.
2. Για να εισαχθεί ένα προϊόν από τρίτη χώρα απαιτείται να γίνει έλεγχος από οποιαδήποτε. Εάν πληροί τα πρότυπα ασφάλειας και υγιεινής της Ενωσης – που είναι τα αυστηρότερα στον κόσμο – τότε μπορεί να κυκλοφορήσει ελεύθερα και στις υπόλοιπες χώρες.
3. Σε περίπτωση αντιδικίας κατά τις εμπορικές συναλλαγές, αρμόδιο για την επίλυσή τους είναι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
4. Τις διαπραγματεύσεις και την ορθή εφαρμογή της τήρησης των συμφωνιών (50 μέχρι σήμερα) ασκεί εκ μέρους των 28 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Το «Σύνταγμά» μας λοιπόν έχει και κανόνες και διαδικασίες. Αυτά είναι που αμφισβητούν ή δεν καταλαβαίνουν οι αντίπαλοι της Ενωσης. Αυτές οι διαδικασίες δημιουργούν εκατομμύρια θέσεις εργασίας και στηρίζουν χιλιάδες επιχειρήσεις στην ανάπτυξή τους, ενώ για τους καταναλωτές προσφέρουν φτηνότερα προϊόντα.
Μπορεί να πει κανείς, μα καλά, διαδικασίες διάσωσης της φιλτάτης δεν υπήρχαν στο σύμφωνο του Μάαστριχτ. Αντιθέτως απαγορευόταν η διάσωση πτωχευμένης χώρας της Ενωσης με τη γνωστή «no bail out close». Στην περίπτωση αυτή – και αργότερα σε άλλες περιπτώσεις – βρέθηκε τρόπος αποφυγής της στάσης πληρωμών. Η Ενωση, προκειμένου να μη βρεθεί σε χάος που θα απειλούσε το ενιαίο νόμισμα και τη συνοχή της, δεν εργάστηκε με τον γνωστό κοινοτικό τρόπο. Η διάσωση δεν πραγματοποιήθηκε με κοινοτικά χρήματα. Δηλαδή από τον κοινοτικό προϋπολογισμό που περιορίζεται στο 1% του ΑΕΠ της ΕΕ, αλλά με χρήματα από τον εθνικό προϋπολογισμό κάθε κράτους-μέλους. Η Αγγλία δεν συμμετείχε. Συνεπώς δεν είχαμε παραβίαση συνθηκών για να καλύψουμε την έκλαμψη Βαρουφάκη – Τσακαλώτου – Τσίπρα – Καμμένου. Οπότε υιοθετήθηκαν άλλες διαδικασίες που κατέληξαν σε γραπτό συμβόλαιο – μνημόνιο – διασφάλισης της επιστροφής των κρατικών χρημάτων.
Ανεξάρτητα από το πώς θα καταλήξει το Brexit, οι λαϊκιστές ανορθολογικοί έχουν το ψέμα ως όπλο και τον διχασμό και την παραπλάνηση ως εργαλεία. Το ζήσαμε στο πετσί μας, το ζουν τρία χρόνια τώρα οι Βρετανοί. Ολοι αυτοί όμως έχουν ως κύριο εχθρό τους την ίδια τους την οίηση. Αργά ή γρήγορα αποκαλύπτονται. Και κάποια στιγμή, μέχρι σήμερα, κάνουν το μοιραίο για τις επιδιώξεις τους λάθος. Σαλβίνι, Λεπέν, AfD κ.λπ. και τώρα και ο BoJo με το κλείσιμο της Βουλής για πέντε εβδομάδες εν μέσω εθνικής κρίσης.
Ο κ. Αντώνης Τριφύλλης είναι μέλος του Εποπτικού Συμβουλίου της διαΝΕΟσις, πρώην στέλεχος της ΕΕ.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
