Μιχάλης Τσιντσίνης
Αν άκουσε κανείς χθες τον Κυριάκο Μητσοτάκη να μιλάει για την ασφάλεια, θα διαπίστωσε ότι ο πρόεδρος της Ν.Δ. έχει κάνει ένα βήμα πίσω. Αναγνώρισε ότι τα Εξάρχεια δεν μπορούν να καθαρίσουν σε ένα μήνα. Αναγνώρισε έτσι ότι η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί δεν απαιτεί μόνο πολιτική βούληση. Εχει γίνει πολύ πιο σύνθετη.
Οι δυνάμεις που δρουν εκεί έχουν αποκτήσει βάσεις – όχι μόνο με τη μεταφορική έννοια. Μια κατασταλτική παρόρμηση, μόνο με τη λογική της ισχύος, θα μπορούσε να φέρει τα αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.
Δεν χρειάζεται πολλή φαντασία για να προβλέψει κανείς πώς θα προσαρμοστούν οι ομάδες των Εξαρχείων σε περίπτωση κυβερνητικής αλλαγής – πώς θα αλλάξoυν η ένταση και το είδος της δράσης τους, από τη στιγμή που θα βρεθούν αντιμέτωπες με μιαν άλλη κυβέρνηση, με μιαν άλλη πολιτική ασφάλειας.
Ολα αυτά φαίνεται να τα έχει αφομοιώσει ο προγραμματισμός της Ν.Δ. Χρειάζεται έξυπνη αστυνομία. Αλλά η αστυνομία δεν αρκεί. Τα τελευταία εικοσιτετράωρα έχουν αποδείξει γιατί. Οι ομάδες που λατρεύουν κατά συρροή δολοφόνους και προσπαθούν, με όλα τα μέσα, να τους μιμηθούν, δεν εμφανίστηκαν με τον ΣΥΡΙΖΑ. Υπήρχαν και πριν. Η διαφορά σήμερα είναι ότι δρουν σε ένα περιβάλλον που τους επιτρέπει να αφήνουν άνετα το αποτύπωμά τους στον δημόσιο χώρο. Δεν έχουν πληθύνει οι ίδιες. Εχουν μεγαλώσει τα περιθώρια της δράσης τους.
Η αντίδραση της υπουργού Προστασίας του Πολίτη στη Βουλή ήταν η στερεοτυπική αντίδραση της κυβέρνησης κάθε φορά που έρχεται αντιμέτωπη με το πρόβλημα: Αρνηση. Υποβάθμιση. Και καταγγελία της αντιπολίτευσης για «ακροδεξιές» υπερβολές. Αν πιστέψει κάποιος τη Γεροβασίλη, το πρόβλημα «Εξάρχεια» το κατασκεύασαν οι συνδικαλιστές της ΕΛ.ΑΣ.
Αυτή η ρουτίνα της συριζαϊκής υπεκφυγής δεν θα ήταν πια άξια λόγου. Πόσο μπορεί να επιδεινωθεί η κατάσταση μέσα σε πέντε μήνες; Η ρουτίνα όμως παύει να είναι ρουτίνα, επειδή η αναζωπύρωση των Εξαρχείων συμπίπτει με την προεκλογική περίοδο.
Δεν έχει νόημα να σταθμίσει κανείς ποιος θα είχε να ωφεληθεί εκλογικά από τυχόν παρόξυνση του κύματος βίας που εκδηλώνεται τα τελευταία εικοσιτετράωρα. Το καταθλιπτικό συμπέρασμα είναι ότι το Περιθώριο (με πι κεφαλαίο) μοιάζει ικανό να επηρεάσει την κανονική πολιτική –και προεκλογική– ζωή. Μοιάζει ικανό να εκβιάσει πάλι την Πολιτεία.
Οχι, το πρόβλημα δεν είναι μόνο αστυνομικό. Δεν είναι μόνο οι αστυνομικοί που μένουν ακάλυπτοι. Η αναβάθμιση του προβλήματος φαίνεται από το γεγονός ότι, πλέον, έχουν λόγους να αισθάνονται ακάλυπτοι ακόμη και οι δικαστικοί λειτουργοί, που έκαναν τη δουλειά τους αψηφώντας τις ωμές απειλές.
Η ρουτίνα της υπεκφυγής υποκρύπτει την κουλτούρα της ανοχής. Εχουμε περάσει προ πολλού το σημείο όπου η ανοχή ισοδυναμεί με υπόθαλψη.
Πηγή: Καθημερινή
