Τάκης Θεοδωρόπουλος
Περίεργα πράγματα συμβαίνουν στον πλανήτη. Όταν έχασε ο Τραμπ τις εκλογές, οπαδοί του εισέβαλαν στο Καπιτώλιο. Πολλοί απ’ αυτούς ήσαν ντυμένοι με παραδοσιακές στολές της αμερικανικής ιστορίας. Απείλησαν, βανδάλισαν και τελικά τους μάζεψαν. Αδιανόητες καταστάσεις είπαν οι ειδήμονες. Δεν σεβάστηκαν το αποτέλεσμα των εκλογών. Τις προάλλες, είχαμε τα ίδια στη Βραζιλία από οπαδούς του ηττημένου στις εκλογές Μπολσονάρο, ο οποίος είχε ήδη διαφύγει από τη χώρα. Ούτε αυτοί σεβάστηκαν τη νίκη του Λούλα, κοινώς το αποτέλεσμα των εκλογών, ήτοι τη δημοκρατία, που αν μπορούσαν θα την είχαν πετάξει στα σκουπίδια. Εκεί παρενέβη ο στρατός. Φαντασθείτε μόνο τι θα είχε γίνει παρ’ ημίν εάν σε αντίστοιχη περίπτωση είχε παρέμβει ο στρατός. Εννοείται ότι τα περίεργα αυτά πράγματα δεν άφησαν ασυγκίνητες τις ευαίσθητες ψυχές των Ελλήνων προοδευτικών. Καταδίκασαν άνευ όρων τη δράση των ακροδεξιών και λοιπών μιασμάτων της δημοκρατίας. Δεν ξέρω αν ανάμεσά τους βρίσκονται όσοι Αγανακτισμένοι μούντζωναν το πολιορκημένο Κοινοβούλιο και όσοι διέλυσαν την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου στη Θεσσαλονίκη, αναγκάζοντας τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να αποχωρήσει κακήν κακώς. Αν δεν με απατά η μνήμη μου, ένα βράδυ οι βουλευτές του ελληνικού –όχι του βραζιλιάνικου– Κοινοβουλίου φυγαδεύθηκαν από την έξοδο του Βασιλικού Κήπου για να μην πέσουν στα χέρια του εξαγριωμένου πλήθους. Ο Κωστής Χατζηδάκης κάτι ξέρει.
Θα µου πείτε, σε αντίθεση με τη Βραζιλία και την Ουάσιγκτον, οι δικοί μας Αγανακτισμένοι δεν ήσαν ακροδεξιοί. Αν εξαιρέσουμε τους χρυσαυγίτες και τους Καμμένους, που όμως κανείς δεν θέλει να θυμάται. Οι περισσότεροι ήσαν «προοδευτικοί» πολίτες, που άκουγαν τον Γιάνη Βαρουφάκη ανεβασμένο στο καφάσι του να αγορεύει σαν φαλακρός Δαντών. Hταν και τα μνημόνια, η ναζί Μέρκελ και οι Ελληνες γερμανοτσολιάδες. Θα μου πείτε επίσης ότι δεν μπήκαν στο Κοινοβούλιο για να φερθούν στα έπιπλα όπως τους άξιζαν. Εκαναν υπομονή έως την ημέρα που έγιναν δεκτοί με όλες τις τιμές που αξίζουν στους Ρουβίκωνες από την κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου. Είχε προηγηθεί το δημοψήφισμα όπου ψήφισαν «Οχι» στην Ευρώπη, κοινώς «Οχι» στη δημοκρατία. Το δημοψήφισμα ήταν το αγχολυτικό που πρόσφερε ο Τσίπρας στους Αγανακτισμένους. Κόστισε ένα ακόμη μνημόνιο, το πιο ακριβό, όμως η δημοκρατία τη γλίτωσε.
Ερώτηση κρίσεως: Ποια είναι η διαφορά του «Οχι στη δημοκρατία» αν αυτό προέρχεται από οπαδούς του Τραμπ, του Μπολσονάρο ή του Τσίπρα, του Καμμένου και του Κασιδιάρη; Γι’ αυτό ας μην πέφτουν απ’ τα σύννεφα οι ευαίσθητες ψυχές που σκανδαλίζονται με τα περίεργα της αμερικανικής ηπείρου. Ας θυμηθούν ποια ήταν η κατάστασή τους όταν μούντζωναν το Κοινοβούλιο το άγριο εκείνο καλοκαίρι του 2011.
Πηγή: Καθημερινή
