Στέφανος Κασιμάτης
Τώρα που έθαψαν τον αδικοχαμένο Κατσίφα (με προσωπικά έξοδα του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου, για όποιον ενδιαφέρεται…) και τα πνεύματα κάπως καταλάγιασαν, ας μου επιτραπεί, με όλο τον δέοντα σεβασμό, να εκφράσω μια απορία μου σχετική με το θέμα. Γιατί να θαυμάζουμε τον Κωνσταντίνο Κατσίφα;
Χρησιμοποιώ σκοπίμως τον πληθυντικό, επειδή αναφέρομαι σε μία δήλωση του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, η οποία μου έκανε μεγάλη εντύπωση. Hταν η επόμενη ημέρα της «ιστορικής συμφωνίας», που τελικά υποβαθμίστηκε σε «πρόθεση για να συμφωνήσουμε» (ιστορική έστω…), ο Αρχιεπίσκοπος είχε αιφνιδιάσει τους πάντες με τους καρπούς της μυστικής διπλωματίας του και ήθελε, φαίνεται, να κολακεύσει το ευρύ κοινό. Είπε λοιπόν, κατά τη διάρκεια συνεδρίασης της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, η οποία μάλιστα έγινε για να τους εξηγήσει όσα είχαν ακούσει το προηγούμενο βράδυ από την τηλεόραση, το εξής απίθανο, που πέρασε σχεδόν απαρατήρητο: «Ο Κωνσταντίνος Κατσίφας ήταν Eλληνας στη Βόρεια Ηπειρο και τον θαυμάζουμε γι’ αυτό που έγινε».
Να τον λυπόμαστε, το καταλαβαίνω, διότι έχασε τη ζωή του άδικα στα 35 χρόνια του – και τούτο ανεξαρτήτως του αν ήταν Eλληνας στη Βόρεια Hπειρο, Πορτογάλος στη Σιλεσία ή Πομερανός στη Γαλικία. Γιατί, όμως, να τον θαυμάζουμε; Για να είναι δημιουργικό το αίσθημα του θαυμασμού, πρέπει να βασίζεται στη λογική. Θαυμάζουμε κάποιον για ένα συγκεκριμένο επίτευγμα, που είναι αντιληπτό με τους όρους της λογικής και της αντικειμενικότητας. Αυτό είναι το νόημα του θαυμασμού, ιδίως όταν εκφράζεται από ένα δημόσιο πρόσωπο του κύρους και της επιρροής του Αρχιεπισκόπου και μάλιστα ως παραίνεση προς το ευρύτερο ακροατήριο.
Τι είχε στο μυαλό του ο μακαρίτης την ώρα που πήρε το πολεμικό όπλο και άρχισε να ρίχνει, δυστυχώς, δεν θα το μάθουμε ποτέ. Eνα, όμως, είναι βέβαιο για τις συνθήκες υπό τις οποίες ο Κατσίφας έχασε τη ζωή του: ότι πρώτος εκείνος έβγαλε όπλο (ένα πράγμα σαν καλάσνικοφ με διόπτρα) και άρχισε να πυροβολεί. Αν είχε ξεσπάσει με άλλον τρόπο, τώρα δεν θα ήταν κάτω από δύο μέτρα χώμα. Μπορεί, επίσης, οι Αλβανοί αστυνομικοί να τον σκότωσαν εκδικητικά, ενώ ο ίδιος είχε πια πετάξει το όπλο του, πάντως η υπόθεση δεν θα είχε το ίδιο μοιραίο τέλος αν ο Κατσίφας δεν είχε χρησιμοποιήσει όπλο. Συνεπώς, γιατί ο Αρχιεπίσκοπος συνιστά να τον θαυμάζουμε;
Οπωσδήποτε θα τον ευγνωμονούν, επειδή προσέφερε τη ζωή του στους σκοπούς τους, όσοι επιδιώκουν να ανοίξουν το μειονοτικό στη Βόρειο Hπειρο, αλλά και αυτοί δεν νομίζω στο βάθος να τον θαυμάζουν…
Πηγή: Καθημερινή
