ΔΗΜΗΤΡΗΣ Χ. ΠΑΞΙΝΟΣ*
Λεωφορεία. Σπρώχνουµε να μπούμε. Κι όταν μπούμε κάνουμε τείχος να μην μπουν άλλοι. Το ίδιο συμβαίνει γύρω μας. Το θέμα είναι να μπούμε. Μετά ξεχνάμε το πώς μπήκαμε. Επαναπαυόμαστε. Η νωχέλεια είναι επακόλουθο της βαριεστημάρας. Δεν αργεί να ‘ρθει.
Αξιολόγηση; Αποκλείεται! Θα γυρίσουμε στην εποχή των επιθεωρητών; Των διευθυντών; Και να οι απεργίες. Για να μην περάσουν τα αυταρχικά μέτρα της κυβέρνησης. Τόσο απλά. Τόσο δυσνόητα. Μην απορούμε, λοιπόν, για την κατάντια του δημοσίου τομέα. Του εκπαιδευτικού συστήματος. Της ισοπέδωσης της κοινωνίας.
Χωρίς αξιολόγηση, πώς θα προωθηθούν οι καλύτεροι; Πώς θα ασκηθεί η διοίκηση; Πάντως όχι με την επετηρίδα. Όχι με την εύνοια την κομματική. Γιατί η άρνηση αυτή, εκεί μας οδηγεί. Σε στρατιές συμβούλων που θα ασκούν διοίκηση. Κομματοκρατία.
Πάνε πολλά χρόνια που καταργήθηκε η ιεραρχία στο Δημόσιο. Η αξιοκρατία. Με τους γενικούς διευθυντές να διοικούν οργανισμούς μεγάλους. Γιατί διέθεταν τη γνώση του αντικειμένου τους. Ήξεραν τα συν και πλην του υπουργείου και συμβούλευαν, αναλόγως, τους πολιτικούς προϊσταμένους τους. Τους προστάτευαν. Πάσχιζαν να αποδείξουν την επάρκεια και ικανότητά τους. Κι όλοι είχαν τη φιλοδοξία να ανέλθουν ιεραρχικά. Γόνιμος ανταγωνισμός.
Τα πράγματα πήραν την κατηφόρα, όταν αντικαταστάθηκαν από κάθε είδους μετακλητούς και τους παραχώρησαν τα προνόμια των μονίμων υπαλλήλων. Η κατάργηση της αξιολόγησης έφερε τον ξεπεσμό της δημόσιας διοίκησης. Την ανυποληψία. Οι αντικαταστάτες, άνθρωποι του κομματικού σωλήνα, ενδιαφέρθηκαν για το κόμμα. Προκάλεσαν αντιδράσεις. Προσωρινά. Αποδέχθηκαν, όμως, το γεγονός. Φρόντισαν κι οι ίδιοι να βαδίσουν στα χνάρια τους. Να πολιτευθούν αναλόγως. Και να είναι χαλαροί. Αλλοι πολύ, άλλοι λίγο.
Η κατάργηση της ιεραρχίας έφερε τα αποτελέσματά της. Ολοι τα βλέπουμε, αλλά δεν τ’ αγγίζουμε. Και, μεθ’ εαυτής, έφερε και διαφθορά. Κι όσοι προσπάθησαν να σπάσουν το απόστημα έσπασαν τα μούτρα τους. Εντός των τειχών επιβλήθηκε σιωπή. Κι όσοι βρέθηκαν σε προσοδοφόρες θέσεις, όπως εφορίες, πολεοδομίες ανταμείφθηκαν πλούσια. Χωρίς αιδώ. Χωρίς τιμωρία.
Κι έτσι γέμισε η Ελλάδα στρατηγούς και ναυάρχους. Χωρίς στράτευμα. Χωρίς στρατιώτες. Διευθυντές και προέδρους. Χωρίς καμία αξιολόγηση. Κι αυτό ευνοεί πολιτικαντισμούς και πολιτικάντηδες. Ακροβατισμούς. Κι όμως η αξιολόγηση αποτρέπει φαινόμενα παραλυτικά του δημόσιου βίου. Αποτρέπει την ισοπέδωση και την ευνοιοκρατία. Επιτρέπει την ύπαρξη ασφαλών κριτηρίων για την επιβράβευση και προώθηση των ικανών. Επιστρέφει στην ιεραρχία βάσει κανόνων, προσόντων και βαθμών. Είναι μια ουσιαστική εξέλιξη και αναβάθμιση, στην οποία όλα τα κόμματα θα ‘πρεπε να συνταυτισθούν. Για την εύρυθμη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης!
* Ο κ. Δημήτρης χ. Παξινός είναι πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών.
Πηγή: Καθημερινή
