Σωκράτης Τσιχλιάς
Ο δημοσιογράφος του Alpha, προσπαθώντας να δημιουργήσει αυτή τη γνωστή τηλεοπτική οικειότητα, να δώσει και ανθρώπινο, καθημερινό χαρακτήρα στη συνέντευξη με μια πολιτικό, τη ρωτά εμφατικά αν ποτέ είχε φανταστεί ότι θα κρατούσε το χαρτοφυλάκιο του υπουργείου Εργασίας, ότι θα εξαρτώντο από τις αποφάσεις της χιλιάδες εργαζόμενοι. Ανασύρει η νεαρά υπουργός Εφη Αχτσιόγλου από τη φαρέτρα του λεξιλογίου της μια λέξη, αλλά δεν ήταν η τυχερή της ημέρα. Προσπάθησε προφανώς να πρωτοτυπήσει, να εντυπωσιάσει, να καταδείξει πόσο απροσδόκητη ήταν η πρόταση υπουργοποίησής της. Οι αυτόματοι μηχανισμοί μπλόκαραν, ο εγκέφαλος βρήκε διαθέσιμο ένα ρήμα προφανώς ακατάλληλο για την περίσταση.
Η σχεδόν ανατριχιαστική φράση «δεν μου είχε διασχίσει ποτέ το μυαλό» έγινε αμέσως πηγή καλαμπουριού, καθώς το σχετικό βίντεο αναπαράγεται στον άκαρδο κόσμο του Διαδικτύου και σε ραδιοφωνικά σποτάκια χωρίς εισαγωγές, διευκρινίσεις και ελαφρυντικά. Αντί του «δεν το είχα φανταστεί», «δεν το σκέφτηκα ποτέ», «δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου», η υπουργός χρησιμοποίησε το «διασχίζω», που σημαίνει «περνώ διά μέσου, από τη μια άκρη ως την άλλη», ρήμα εντελώς ακατάλληλο να χρησιμοποιηθεί μεταφορικά για τις σκέψεις που βασανίζουν το μυαλό των ανθρώπων.
Σιγά το θέμα, θα μου πείτε. Και λοιπόν; Τι έγινε που η υπουργός είχε μια άτυχη στιγμή, ένα τεχνικό πρόβλημα έκφρασης, μια νοηματική σύγχυση ελαφράς μορφής; Τι να σημαίνει για μια κάτοχο διδακτορικού διπλώματος, αν δεν κάνω λάθος, ότι δεν έχει συνδέσει το ρήμα «διασχίζω» με δρόμους, ωκεανούς και ποτάμια, όπως συνήθως κάνουν οι κοινοί θνητοί;
Τίποτα δεν σημαίνει – και τα πάντα. Σημασία δεν έχει τόσο το ίδιο το λάθος, όσο η αναγνώρισή του. Το θέμα με την υπουργό είναι ότι θα συνεχίσει, αγέρωχη και άτρωτη, να παίζει τον ρόλο τού αύριο της πολιτικής με τη φόρα που της δίνουν η ηλικία, η ομορφιά και ο κομματικός αέρας που φυσάει στα πανιά της. Και οι γύρω της, στενοί συνεργάτες, φίλοι και οπαδοί, θα συνεχίσουν να τη θεωρούν αστέρι, απάντηση της Αριστεράς στα γερασμένα στελέχη του παλαιού πολιτικού κόσμου.
Ούτε η ίδια, ούτε κανείς άλλος ανώτερος ή κατώτερος θα προβληματιστεί μήπως σημαίνει κάτι αυτή η αδυναμία της. Μήπως κάτι πρέπει να διορθώσει, μήπως κάτι της λείπει. Ειδικά η νεότερη γενιά συριζαίων ούτε διανοείται ότι η γλώσσα δεν είναι αξεσουάρ, ζήτημα στυλ, που ο καθένας έχει το δικό του, αλλά το μόνο εργαλείο μας για τη διατύπωση σκέψεων, την κατανόηση και διάδοση εννοιών και την επικοινωνία. Πολυτιμότατο για κάθε υπουργό, κάθε παράταξης, κάθε ηλικίας.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
