Νότης Παπαδόπουλος
Οι άνθρωποι που μας κυβερνούν δυστυχώς δείχνουν συχνά να μην αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα των καταστάσεων και συμπεριφέρονται με μια επικίνδυνη αμεριμνησία και προχειρότητα, συνήθως στο όνομα των εντυπώσεων αλλά και λόγω άγνοιας κινδύνου.
Χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα, η δημοσιοποίηση της κυβερνητικής πρόθεσης να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα από τα 6 στα 12 μίλια στο Ιόνιο. Η ενεργοποίηση, δηλαδή, ενός δικαιώματος της χώρας που παραμένει ανενεργό εδώ και δεκαετίες, γιατί μπορεί να οδηγήσει σε ελληνοτουρκικό πόλεμο, ανακοινώθηκε μεταξύ τυρού και αχλαδιού κατά την τελετή αντικατάστασης του παραιτηθέντος κ. Κοτζιά από τον κ. Τσίπρα!
Φυσικά, κανένα από τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν είχε ιδέα για την κίνηση Τσίπρα αλλά και το σκεπτικό της. Πόσο μάλλον όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός αναγκάστηκε να κάνει πίσω μετά τις αντιδράσεις της αντιπολίτευσης, την άρνηση της Προεδρίας να υπογράψει τα Προεδρικά Διατάγματα και την ανανέωση του «casus belli» από την τουρκική πλευρά. Φώναξε η Αγκυρα, υποχώρησε η Αθήνα, θριαμβολόγησε ο τουρκικός Τύπος παρουσιάζοντας την Ελλάδα ως ψευτόμαγκα.
Με την ίδια αβάσταχτη ελαφρότητα (πέραν της πολιτικής σκοπιμότητας να δημιουργήσει εσωτερικά προβλήματα στη Ν.Δ.) ο κ. Τσίπρας προχώρησε με συνοπτικές διαδικασίες και τη συμφωνία των Πρεσπών. Τα κόμματα έμαθαν για το περιεχόμενό της αφού είχαν δώσει τα χέρια οι δύο υπουργοί Εξωτερικών και ετοιμαζόταν η συνάντηση Τσίπρα – Ζάεφ. Πώς είναι δυνατόν, όμως, ένα θέμα που ταλανίζει τη χώρα για 25 χρόνια να επιλύεται κρυφά και άρον άρον, λόγω αμερικανικών πιέσεων, και η ελληνική κοινή γνώμη να το μαθαίνει εκ των υστέρων;
Τα ίδια έκαναν και με την επίσκεψη Ερντογάν. Χωρίς καμία προετοιμασία και ασφαλώς χωρίς οποιαδήποτε διαβούλευση με τα κόμματα της αντιπολίτευσης, η κυβέρνηση αποφάσισε να καλέσει τον Τούρκο πρόεδρο στην Αθήνα. Για να βρεθεί, χωρίς να καταλάβει πώς, αντιμέτωπη με τον υπερόπτη «σουλτάνο» ο οποίος στρογγυλοκάθισε στο διπλωματικό σαλόνι και αράδιασε δημοσίως μια μια τις διεκδικήσεις της Αγκυρας στο Αιγαίο και στη Θράκη, μπροστά στους έκπληκτους υψηλούς οικοδεσπότες του. Οχι και τόσο «Γκουντ Ντιπλόμασι», ε;
Ωστόσο το άκρον άωτον της προχειρότητας (αλλά και πολιτικής ασυνέπειας) αποτελούν –χωρίς αμφιβολία– οι προτάσεις της κυβέρνησης για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Προσέξτε υποκρισία: ο άνθρωπος που έστησε στο χείλος του Grexit, τον Ιούλιο του 2015, ένα αχρείαστο δημοψήφισμα, ζητώντας την ετυμηγορία του λαού για την Ευρώπη και εν συνεχεία μετέτρεψε το «Οχι» σε «Ναι», εμφανίζεται τώρα υπέρμαχος της άμεσης συμμετοχής του λαού στη λήψη σημαντικών αποφάσεων μέσω δημοψηφισμάτων! Και να ήταν μόνο αυτό; Ο άνθρωπος που έριξε την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου το 2015 –τη στιγμή που η χώρα βρισκόταν σε ανάπτυξη, είχε πρωτογενές πλεόνασμα κι ήταν έτοιμη να βγει από τα μνημόνια–, επειδή διψούσε για εξουσία, εμφανίζεται μέσω των προτάσεων αναθεώρησης του Συντάγματος πολέμιος της προσφυγής στις κάλπες εάν μια υποψηφιότητα για την Προεδρία της Δημοκρατίας δεν μπορεί να συγκεντρώσει 180 βουλευτές. Προτείνει μάλιστα ακόμη και την άμεση εκλογή Προέδρου από τον λαό ως έσχατη λύση ώστε να μην πέφτει η εκάστοτε κυβέρνηση λόγω αδυναμίας εξεύρεσης ευρείας πλειοψηφίας στη Βουλή!
Το καταπληκτικότερο όλων είναι, ασφαλώς, η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ να υπάρξει στο Σύνταγμα πρόνοια που να απαγορεύει την ιδιωτικοποίηση του νερού και του ηλεκτρικού, όταν ο κ. Τσίπρας υπέγραψε την παραχώρηση ολόκληρης της δημόσιας περιουσίας για 99 χρόνια σε ένα υπερταμείο! Πόσα θέλουν να μας τρελάνουν;
Πηγή: Καθημερινή
