Σήφης Πολυμίλης
Τα μνημόνια, υποτίθεται, φεύγουν, η ανάπτυξη έρχεται, αλλά αντί για φως στο τούνελ ένα σκηνικό καταχνιάς απλώνεται πάνω από την οικονομία, με αιχμή τις τράπεζες. Αγορές και κερδοσκόποι δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται την τεράστια αλλαγή που έχει συμβεί στη χώρα και ακόμα χειρότερα δεν εκτίμησαν, όπως θα όφειλαν, τη μεγάλη αλλαγή που τόλμησε ο κ. Τσίπρας αναθέτοντας την εποπτεία του τραπεζικού συστήματος στον διαπρεπή ρέκτη της οικονομικής – και όχι μόνο – επιστήμης κ. Φλαμπουράρη.
Ευτυχώς η έγκυρη «Αυγή» ανακάλυψε εγκαίρως τις αιτίες και τους υπαιτίους αυτής της ανακολουθίας. Για την κατάρρευση των μετοχών των τραπεζών φταίει το «μεγάλο σορτάρισμα της ΝΔ». Τόμπολα που θα έλεγε και ο κ. Φλαμπουράρης.
Φευ, αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν οι φωστήρες της κυβέρνησης είναι ότι αγορές και χρηματιστήρια, κερδοσκόποι και επενδυτές αποτιμούν με τις πράξεις τους τις προσδοκίες για την οικονομία και τις συγκεκριμένες επιχειρήσεις. Δεν είναι άγιοι φυσικά, λεφτά θέλουν να βγάζουν, μπορεί να πέφτουν έξω πολλές φορές. Αλλά δεν λειτουργούν εν κενώ, βλέπουν, παρακολουθύν, καταγράφουν συγκεκριμένα στοιχεία και δεν περιμένουν τα εκάστοτε κυβερνητικά ευχολόγια για να επενδύσουν ή όχι.
Απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας για πρωτοετείς φοιτητές που δεν ασπάζονται ακόμα ως ευαγγέλιο τα πάλαι ποτέ σοβιετικά οικονομικά εγχειρίδια. Δεν υπάρχει λογική τη μία μέρα να μιλάς για κερδοσκόπους και πολιτικά παιχνίδια της αντιπολίτευσης και την επομένη για… επενδυτές που βλέπουν μπροστά. Πέρα από τα δεδομένα οικονομικά προβλήματα των τραπεζών με τα «κόκκινα» δάνεια, υπάρχει πρόβλημα εμπιστοσύνης για τη χώρα συνολικά. Και αυτό αποτυπώνεται και στο χρηματιστήριο και στις αγορές ομολόγων.
Να μην ξεχνάμε επίσης ότι και η κυβέρνηση και οι δανειστές μας επέλεξαν να κουκουλώσουν προσωρινά το πρόβλημα των τραπεζών. Μετά το φιάσκο Βαρουφάκη και τα capital controls, μετά τη φυγή 20 και πλέον δισ. ευρώ καταθέσεων, η ανακεφαλαίωση που έγινε τότε ήταν συμφωνημένα λειψή. Αν και υπήρχε πρόβλεψη ανακεφαλαιοποίησης μέχρι και 25 δισ. ευρώ, επελέγη να γίνει με 5,4 δισ. ευρώ, με την προσδοκία ότι στο μέλλον θα κάλυπταν το όποιο κενό ιδιώτες. Που μετά τις αλλεπάλληλες χασούρες εξαφανίστηκαν βέβαια. Ας μην ξεχνάμε ότι μέχρι πρόσφατα επίσης το ΔΝΤ μιλούσε για «μαξιλάρι» 10 δισ. ευρώ για τις τράπεζες.
Μπορεί πράγματι να μη χειροτέρεψε ξαφνικά η κατάσταση των τραπεζών. Ηξεραν όλοι για το τεράστιο βαρίδι των «κόκκινων» δανείων. Χειροτέρεψαν όμως, παρά το κλίμα ευφορίας που διαχέει η κυβέρνηση, οι γενικότερες προοπτικές της χώρας. Με τον εκλογικό κύκλο μπροστά μας, με δεδομένο τον λαϊκισμό που εξακολουθεί να κυριαρχεί, με παλινωδίες τύπου Φλαμπουράρη, οι προσδοκίες για ομαλότητα και ανάπτυξη είναι εξαιρετικά αμφίβολες. Αυτό πληρώνουν σήμερα οι τράπεζες και φυσικά συνολικά η οικονομία… «It’s the economy, stupid!» που είχε πει πριν από κάμποσα χρόνια ο Κλίντον.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
