Νίκος Κωνσταντάρας
Οποτε κι αν γίνουν οι επόμενες βουλευτικές εκλογές, η χώρα έχει ήδη εισέλθει σε προεκλογική περίοδο. Αυτή η αναμέτρηση θα είναι διαφορετική από αυτές του 2015, επειδή θα είναι οι πρώτες εκλογές που διεξάγονται με τον ΣΥΡΙΖΑ και στην κυβέρνηση και στην εξουσία. Σήμερα δεν ακούγεται το παράπονο ότι ενώ το κόμμα κέρδισε τις εκλογές δεν κατέκτησε την εξουσία. Αντιθέτως, τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ καθορίζει και την εκλογική διαδικασία και έχει στη διάθεσή του ολόκληρη τη φαρέτρα της εξουσίας – από την επιλογή του χρόνου των εκλογών και τον έλεγχο των κρατικών μηχανισμών έως τις παροχές, που στη χώρα μας παραδοσιακά αντικαθιστούσαν την πολιτική.
Οι εκλογές δεν είναι μόνο η στιγμή της κρίσης των πολιτών, η επιλογή εκπροσώπων και κυβερνήσεων είναι και το πεδίο στο οποίο κρίνονται συμπεριφορές και προγράμματα. Κυβερνήσεις και κόμματα της αντιπολίτευσης αναμετρούνται με τις ανάγκες του τόπου και της εποχής, θέτουν στην κρίση των πολιτών τις προτάσεις τους για την εξασφάλιση της σταθερότητας και της ευημερίας – στη θεωρία, τουλάχιστον. Σήμερα που η Ελλάδα χρειάζεται συνεννόηση και σύνεση, ώστε να εξασφαλίσει τις συνθήκες που θα επιτρέψουν στους Ελληνες και στους ξένους να επενδύσουν χρήμα και χρόνο εδώ, που θα προσφέρουν προοπτικές στους νέους, πρέπει με αυτά τα κριτήρια να αξιολογήσουμε τους πρωταγωνιστές της πολιτικής μας ζωής.
Εάν κόμματα και υποψήφιοι δεν πείθουν ότι στόχος τους είναι η υπηρεσία των πολιτών, είναι σαφές ότι μοναδική τους επιδίωξη είναι η εκλογή ή η επανεκλογή τους. Αυτό ενισχύει και ενθαρρύνει τον κυνισμό των πολιτών, που θα επιλέγουν αυτούς που τους τάζουν τα περισσότερα, που τους παραμυθιάζουν καλύτερα, είτε τους πιστεύουν είτε όχι. Αυτή η συμπεριφορά είναι τόσο εμπεδωμένη, πλέον, που όσοι θέλουν να πουν την αλήθεια δεν γίνονται πιστευτοί. Μέσα από σχεδόν δύο αιώνες ανεξαρτησίας, η σχέση πολιτικού – ψηφοφόρου διαμορφώθηκε ως παζάρι μεταξύ εξουσίας και παροχών, όχι ως θεσμός για τη διαχείριση της πραγματικότητας και την κατάκτηση ενός καλύτερου μέλλοντος.
Επειτα από οκτώ χρόνια κρίσης, θα ήταν ευτύχημα εάν τα παραμύθια είχαν τελειώσει και οι πολίτες είχαν μπροστά τους καθαρή εικόνα της κατάστασης και της πορείας που προτείνουν τα κόμματα. Εως τώρα, όμως, βλέπουμε ότι η κυβέρνηση ωραιοποιεί τα πράγματα, ετοιμάζεται να εξαγοράσει ψήφους και επενδύει σε διχαστικές τακτικές. Η αντιπολίτευση σήκωσε το γάντι και ανεβάζει και αυτή τους τόνους. παρουσιάζει, όμως, περισσότερες ιδέες για ανάπτυξη, όχι την αφαίμαξη των φορολογουμένων για να μοιράζονται επιδόματα. Οσο πλησιάζουν οι εκλογές, ας ελπίσουμε ότι θα ξεκαθαρίσει ποια κόμματα ακουμπούν στο παρελθόν και ποια επιχειρούν να δείξουν το μέλλον, ποια προβάλλουν ιδέες, ποια τολμούν να διαχειριστούν την εξουσία ως σύνεση, ευθύνη και συνεργασία, όχι ως προνόμιο.
Πηγή: Καθημερινή
