Μιχάλης Τσιντσίνης
Στο εξώφυλλο ο συγγραφέας αυτοσυστήνεται με μια φωτογραφία του. Περπατάει κυρτός από το βάρος των στοχασμών του πάνω στο Σινικό Τείχος. Είχε ταξιδέψει στην Κίνα ως υπουργός Πολιτισμού. Γι’ αυτό η φωτογραφία του εξωφύλλου μπορεί να εκληφθεί και ως εκδήλωση νοσταλγίας για τον καιρό της υπουργίας του.
Δεν είναι, όμως, σωστό να κρίνεις τα βιβλία από το εξώφυλλό τους. Ούτε από τον τίτλο τους. Το βιβλίο του Αριστείδη Μπαλτά έχει τίτλο «Ονόματα του Κομμουνισμού» και θα ήταν, ίσως, πιο πρόσφορο να το κρίνει κανείς από την (αυτο)παρουσίασή του. Από την πανηγυρική παρουσίασή του στο Μέγαρο Μουσικής, όπου χοροστάτησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Και από τη γραπτή του παρουσίαση στον πρόλογο του πονήματος από τον ίδιο τον κυβερνητικό φιλόσοφο.
Οχι, προλέγει ο Μπαλτάς. Μην περιμένετε κρίσεις για τον ΣΥΡΙΖΑ και το «πείραμά» του. Το πείραμα συνεχίζεται και δεν έχει ακόμη συναντήσει «ένα σημείο ιστορικής στίξης». Γι’ αυτό και όλα τα κείμενα που συνθέτουν τον ογκώδη τόμο είναι της εποχής που ο πρωτόπλαστος ΣΥΡΙΖΑ κυκλοφορούσε ακόμη γυμνός στον κήπο με τις αυταπάτες.
Ο Μπαλτάς, όμως, περιμένει το σκάνδαλο και ομολογεί ότι θέλει να το προκαλέσει: Υπάρχει, γράφει, σχέση «όσων εκθέτει με όσα παραλείπει»· και «αναμένει αναγνώσεις (…) που θα εκλάβουν το περιεχόμενο του βιβλίου ως κάτι σαν αθεράπευτη ιδεοληψία». Ξέρει, με άλλα λόγια, ότι πολλοί είναι έτοιμοι να σκανδαλιστούν που ένας πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ βγάζει ένα βιβλίο που φέρει στον τίτλο του τη λέξη «κομμουνισμός».
Για να βρει τον κομμουνισμό, ο Μπαλτάς χρειάζεται να δραπετεύσει από την πραγματικότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο κομμουνισμός του είναι «ανθρωπολογική» και «ιστορική σταθερά» και ζωογονείται από κάτι που ονομάζεται «πνεύμα της επανάστασης». Αυτό το «ακατάλυτο» και «αθάνατο» πνεύμα οπλίζει τον αγωνιστή ώστε να «μπορεί να αντιμετωπίσει όποια τύχη του επιφυλάσσει ο αγώνας γιατί ο ίδιος είναι φορέας της ιστορικής συνέχειας».
Μετάφραση: Μη βλέπετε τι κάνει ο παρών ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα κριθεί στην αιωνιότητα. Οπως ο αληθινός κομμουνισμός δεν είχε σχέση με τα γκουλάγκ, έτσι και ο αληθινός, υπερούσιος ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σχέση με τον Καμμένο. Δεν έχει σχέση με την πολιτική που «η τύχη τού επιφύλαξε» να εφαρμόζει.
Δεν πρέπει καν να έχει σχέση με την αποτυχία του ίδιου του Μπαλτά σε δύο υπουργεία μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια.
Επέκεινα του παρόντος κόσμου, κάπου στο τέλος της Ιστορίας, καιροφυλακτεί ένας ιδεατός ΣΥΡΙΖΑ. Τον υπαρκτό ΣΥΡΙΖΑ ήδη κανείς δεν θέλει να τον ξέρει.
Πηγή: Καθημερινή
