Γιάννης Σιδέρης
Κάτι άσχημο γεννιέται σταδιακά στην Ελλάδα, αλλά η χαρωπή κυβέρνηση του ανεύθυνου διεθνιστικού ωχαδερφισμού, μακαρίως αρμενίζει. Το ίδιο φυσικά και το κόμμα της, που προσέτρεξε να καταγγείλει ακροδεξιούς για τα γεγονότα στη Λέσβο, περιφρονώντας τους κατοίκους του νησιού, που τόσα υποφέρουν εξαιτίας της δικής τους ανικανότητας και ιδεοληψίας.
Μπορεί ο δήμαρχος Λέσβου κ. Γαληνός να συνιστά στους αρμοδίους να μην κάνουν το λάθος να θεωρήσουν ότι το αίτημα της απελευθέρωσης της πλατείας Σαπφούς προερχόταν από ακραία στοιχεία, αλλά σύνολη η ειδησεογραφία κινήθηκε σε αυτό το κλίμα, αφού έτσι είχε μεταδώσει την είδηση το Κρατικό Πρακτορείο Ειδήσεων. Ήταν μια είδηση εμποτισμένη στην αντίληψη που έχει ο ΣΥΡΙΖΑ για το μεταναστευτικό. Δεν υπήρχε πρόβλημα, έφταιγαν οι ακροδεξιοί.
Στη βάση αυτής της μονομερούς είδησης διεξήχθη και ο «πόλεμος» στα social media, με κονταρομαχίες ανάμεσα σε υπέρ δεξιούς και «αλληλέγγυους», με το μέσο νουνεχή πολίτη να απέχει, αφού ο ιντερνετικός εριστικός και συνθηματολογικός λόγος εξοστρακίζει την κοινή λογική.
Ο Δήμαρχος στην επιστολή προς τους επαΐοντες αναφέρει ότι οι πολίτες της Λέσβου «νιώθουν απροστάτευτοι μπροστά στην κατάληψη δημοσίων χώρων, τις καθημερινές κλοπές και τις συχνές συγκρούσεις, τόσο στις περιοχές γύρω από το ΚΥΤ Μόριας όσο και στην πόλη της Μυτιλήνης».
Προφανώς όλων αυτών των κατοίκων τους «την έδωσε» στα καλά καθούμενα και έγιναν ρατσιστές. Είναι ο ίδιοι που είχαν προταθεί για Νόμπελ λόγω της φιλανθρωπίας και φιλαλληλίας που επέδειξαν κατά τη άφιξη των μεταναστών και προσφύγων. Σαφώς βέβαια στα προχθεσινά γεγονότα θα υπήρχαν και ακροδεξιοί και φασίστες. Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται και το «κάψτε τους ζωντανούς» μια τέτοια παρουσία υποδηλώνει.
Η κυβέρνηση του εύκολου ανθρωπισμού που άνοιξε διάπλατα τις πύλες, αφού «η θάλασσα δεν έχει σύνορα», δεν κατανοεί τα στοιχειώδη: Είναι ανθρωπιστική μας υποχρέωση να υποδεχθούμε και να περιθάλψουμε τους πρόσφυγες πολέμου. Και αυτή τη στιγμή οι μόνοι που ορίζονται ως τέτοιοι είναι οι ερχόμενοι από την Συρία – αν και υπάρχει η άποψη ότι και αυτοί ήταν πρόσφυγες πολέμου όταν βρέθηκαν στην Τουρκία. Περνώντας στην Ελλάδα μεταβλήθηκαν σε οικονομικούς μετανάστες.
Στο Αφγανιστάν πλέον, στο Πακιστάν, στο Μαρόκο, στην Αίγυπτο και σε άλλες 140 χώρες από τις οποίες έχουν καταφτάσει μετανάστες, δεν μαίνεται κάποιος πόλεμος. Δε αντιλέγει κανείς βέβαια ότι είναι φτωχοί άνθρωποι, ενίοτε και εξαθλιωμένοι, στις πατρίδες τους. Είναι κατανοητό ότι τους ξεσήκωσε το όνειρο μιας καλύτερης ζωής. Οι οθόνες των τηλεοράσεων, που υπάρχουν πλέον ακόμη και στις καλύβες της Κεντρικής Αφρικής και των Παπούα στην Ινδονησία (τις οποίες και έχει δει ο γράφων) τους δίνουν την ψευδαίσθηση ότι αν έρθουν στη Δύση θα ζήσουν μια ζωή πασπαλισμένη με τη χαρά του εύκολου καταναλωτισμού. Δίνουν ό,τι έχουν και δεν έχουν, ξεπουλιούνται κανονικά, και ξεκινούν το μακρινό και επικίνδυνο ταξίδι προς την καταναλωτική ευημερία, παίζοντας τη ζωή τους κορώνα γράμματα.
Οι κοντραμπατζήδες ανθρώπινων υπάρξεων που τους καθοδηγούν και τους εκμεταλλεύονται, τους τάζουν έναν «ροζ» κόσμο από όπου… απέδρα πάσα οδύνη, λύπη και στεναγμός!
Βέβαια ο κόσμος όντως γίνεται «ροζ», αλλά για κάποιους άλλους, γι’ αυτούς που τους εκμεταλλεύονται. Πρόσφατο σκληρό ρεπορτάζ του αμερικανικού τηλεοπτικού δικτύου NBC κατέγραψε την ωμή πραγματικότητα που βιώνουν νεαροί πρόσφυγες ή μετανάστες στο κέντρο της Αθήνας, οι οποίοι αναγκάζονται να κάνουν «Survival sex», δηλαδή να πουλήσουν ερωτικές υπηρεσίες, για πέντε ευρώ!
Οι μετανάστες αποτελούν πλέον το 80% των ροών. Το να σχεδιαστεί μία πολιτική αποτροπής σαν αυτή που υπήρχε επί Σαμαρά, δεν είναι δυνατό λόγω ασύγγνωστης ανωριμότητας της κυβέρνησης. Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ είχε στήσει βιοτεχνία, και παρήγαγε – προς ίδιον πολιτικό όφελος – υπεραξία ανθρωπισμού. Το λιμενικό επί Σαμαρά, κατόπιν εντολών του – σύμφωνα πάντα με τον ΣΥΡΙΖΑ – έπνιγε τους μετανάστες. Μετά οι λιμενικοί έγιναν ήρωες που σώζουν ζωές στο Αιγαίο, κατά τον κ. Τσίπρα. Το να ψωνίζονται για πέντε ευρώ δεν ταράζει τον ανθρωπισμό τους. Το να τους αποτρέψουν να έρθουν τους τον ταράζει γιατί θα θαμπώσει το ανθρωπιστικό φωτοστέφανο με το οποίο έχουν αυτοστεφθεί.
Κοντολογίς, οι άνθρωποι έρχονται εδώ φτωχοί αλλά γίνονται δυστυχισμένοι. Μια χώρα 11 εκατομμυρίων που έχει ένα διαχρονικώς διαλυμένο κρατικό οργανισμό, δεν μπορεί να τους συνδράμει. Καθυστερούν έως και 4 χρόνια να βγάλουν μια απλή σύνταξη στους δικαιούχους – πόσο μάλλον να διευκολύνουν τους μετανάστες. Και δεν καθυστερούν μόνο από σκοπιμότητα, προκειμένου να αυξήσουν το πλεόνασμα, αλλά γιατί ο διοικητικός μηχανισμός είναι σμπαράλια – και σε αυτό δεν φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ, πάντα έτσι ήταν. Ο ΣΥΡΙΖΑ φταίει μόνο γιατί δεν έκανε καμιά προσπάθεια να τον βελτιώσει…
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Τα γεγονότα της Μυτιλήνης είναι γεγονότα που έρχονται από το εγγύς μέλλον. Το ελληνικό κράτος δεν πρόκειται να δημιουργήσει εκείνες τις υποδομές που θα θάλπουν τους ξεριζωμένους ώστε να μην αναγκάζονται να στασιάζουν, και αυτό με την σειρά του να μην τροφοδοτεί τη μήνιν των Ελλήνων. Όσο έρχονται τόσο θα γεμίζουν οι πλατείες της ενδοχώρας και θα αυξάνεται η δυσανεξία των γηγενών.
Και φυσικά οι μετανάστες ποτέ δεν θα πάψουν να έρχονται. Ζούμε μια νέα μετανάστευση των λαών. Είναι σαν το νερό. Κλείνεις την πόρτα αλλά αυτό μπαίνει από τις χαραμάδες. Άλλο όμως είναι η ροή από τη χαραμάδα και άλλο το τσουνάμι από τις μπουκαπόρτες που άνοιξε τη Τασία.
Πηγή: Liberal.gr
