Απόστολος Λακασάς
Είναι πολιτικά φαρισαϊκό και αποπροσανατολιστικό στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να επικρίνουν μητροπολίτες για σκοταδισμό και ακραία μισαλλοδοξία –π.χ. πρόσφατα το έπραξαν ένας αναπληρωτής υπουργός και ένας ευρωβουλευτής με αφορμή δηλώσεις του μητροπολίτη Κηφισιάς Κύριλλου κατά του άθεου Στίβεν Χόκινγκ– την ίδια στιγμή που έχει εγγραφεί στην κυβερνητική τριετία η αποπομπή υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων λόγω των αντιδράσεων της Εκκλησίας.
Και όχι μόνον, καθώς, ευρύτερα, η Εκκλησία της Ελλάδος τα τελευταία χρόνια, με την ανοχή της κυβέρνησης, έχει αναλάβει ρόλο ύψιστου πολιτικού κριτή, ενώ σε μείζονα θέματα του σύγχρονου ανθρώπου διατυπώνει θέσεις ευθέως αντικρουόμενες από τις επιστημονικές παραδοχές αλλά και τον πολιτικό προσανατολισμό μιας φιλελεύθερης κοινωνίας.
Ενδεικτικά, ιεράρχες έχουν, κατά καιρούς, επικρίνει δημοσίως τους ομοφυλόφιλους, καθώς για την Εκκλησία η ομοφυλοφιλία είναι αμάρτημα. Μάλιστα, ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος την είχε χαρακτηρίσει «κράζουσα αμαρτία» και «κουσούρι». Για την καύση νεκρών, η Εκκλησία αποφάσισε να μην τελείται νεκρώσιμος ακολουθία και μνημόσυνο σε όσους έχουν δηλώσει την επιθυμία για καύση, ενώ είχε ασκήσει «βέτο» στη δημιουργία αποτεφρωτηρίων τόσο εντός των κοιμητηρίων όσο και σε άλλες περιοχές. Τα ίδια και με την κατασκευή τζαμιού στην Αθήνα. Για το θέμα των αμβλώσεων, η Εκκλησία έχει παρουσιαστεί ιδιαίτερα αυστηρή, ακόμη και στην περίπτωση που λόγοι υγείας (της μητέρας ή του εμβρύου) επιβάλλουν την άμβλωση.
Σάλος είχε ξεσπάσει προ εξαετίας όταν μητρόπολη της Νοτίου Ελλάδος αρνήθηκε την τελετή κηδείας σε κάποιον που είχε τελέσει πολιτικό γάμο. Οσο για τα Θρησκευτικά, η άποψη της Εκκλησίας είναι γνωστή ως προς τον ρόλο που διεκδικεί στη διδασκαλία του μαθήματος.
Η Εκκλησία εμφανίζει το συντηρητικό της πρόσωπο (είναι άλλωστε ένας συντηρητικός θεσμός, ας μην το αγνοούμε) αλλά και αποδεικνύει ότι τη χωρίζει μεγάλη απόσταση από την κοινωνία καθώς και τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας. Αρα, το ζητούμενο είναι οι ηγεσίες –του κράτους αλλά και της Εκκλησίας– να λειτουργούν με όρους (και) πολιτικής σοβαρότητας και όχι λαϊκισμού.
Πηγή: Καθημερινή
