Μιχάλης Τσιντσίνης
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έχει μια μικρή τύχη και μια μεγάλη ατυχία. Η τύχη του είναι ότι η κυβέρνηση έχει ανοίξει τόσα μέτωπα που, για πρώτη φορά τα τελευταία οκτώ χρόνια, ο δικός του τομέας ευθύνης έχει περάσει σε δεύτερο πλάνο. Η ατυχία είναι ότι, ακόμη και απρόσβλητο από το βλέμμα των media, το πλάνο Τσακαλώτου δεν βγαίνει. Ή μάλλον βγαίνει, έρποντας, μέχρι τις εκλογές.
Για λόγους αμιγώς ελληνικούς, άσχετους με τη διεθνή συγκυρία, οι αγορές δεν δείχνουν διατεθειμένες να γεμίσουν τη μαξιλαροθήκη που τους κρατάει ανοιχτή ο Τσακαλώτος. Η προσπάθεια που φαίνεται ότι βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη είναι να στηριχθεί το εγχείρημα της εξόδου –πώς αλλιώς;– με ένταση του βραχυπρόθεσμου εσωτερικού δανεισμού. (Τα στοιχεία που παρουσίασε σε πρόσφατη εκδήλωση του ekyklos ο Γιώργος Προκοπάκης δείχνουν αύξηση των repos στα 20 δισ. τον Ιανουάριο του 2018.)
Το συμπέρασμα είναι ότι οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ φεύγουν όπως ήρθαν. Οπως το πρώτο εξάμηνο του 2015 στραγγάλισαν την οικονομία κυνηγώντας την αντιμνημονιακή αυταπάτη, έτσι και τώρα στεγνώνουν τους φορείς του Δημοσίου –και συσσωρεύουν απλήρωτες οφειλές προς τους ιδιώτες– για να πιάσουν τη φάτα μοργκάνα της καθαρής εξόδου. Η διαφορά είναι ότι τώρα δεν υπάρχει το ελαφρυντικό της πλάνης. Τώρα η επιχείρηση είναι συνειδητή: Προεκλογική καμπάνια με τα καμένα λάδια της οικονομίας. Εξοδος χωρίς –βιώσιμη– έξοδο στις αγορές.
Μα, οι δανειστές τι κάνουν; Δεν βλέπουν ότι το μαξιλάρι γεμίζει με αέρα; Δεν είναι η πρώτη φορά που οι δανειστές επιτρέπουν στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να πάνε κόντρα στην οικονομική λογική, προκειμένου να υπηρετηθεί ένας κοινός προπαγανδιστικός στόχος.
Δεν χρειάζεται φαντασία για να δει κανείς πόσο αποτρόπαιο θα είναι το τρόπαιο του νικητή των επόμενων εκλογών: Με τα ταμεία άδεια. Τις αγορές εχθρικές. Και τον βρόχο της απλής αναλογικής στον λαιμό.
Πηγή: Καθημερινή
