Γιάννης Μανιάτης
Γ. ΤΟ ΝΕΟ ΔΟΓΜΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
Αυτά τα γεγονότα ανέδειξαν την ανάγκη η ΕΕ να διαμορφώσει ένα νέο, σύγχρονο Δόγμα Ενεργειακής Ασφάλειας για τον σημερινό κόσμο, ο οποίος είναι πολύ διαφορετικός από τον κόσμο της δεκαετίας του 2000. Με λίγα λόγια, η ενεργειακή μετάβαση από μόνη της δεν αρκεί ως ενεργειακή στρατηγική.
Η πράσινη ενέργεια δημιουργεί νέες γεωπολιτικές προκλήσεις. Η αναζήτηση για την ασφάλεια του εφοδιασμού ορυκτών πρώτων υλών και σπάνιων γαιών είναι ένα πεδίο όπου η παγκόσμια οικονομία θα χρειαστεί 7 φορές περισσότερα κρίσιμα ορυκτά, όπως λίθιο, γραφίτη, χαλκό, κοβάλτιο, νικέλιο, κ.λπ., αλλά με περίπου το 70% της εξαγωγής και επεξεργασίας τους να εξαρτάται από την Κίνα.
Οι παγκόσμιες ετήσιες επενδύσεις σε καθαρή ενέργεια είναι σήμερα $1 τρισ., ενώ το 2030 πρέπει να εκτοξευτούν στα $4 τρισ. Για την αξιοποίησή τους οι κυβερνήσεις οφείλουν να δημιουργήσουν ένα Κοινό Ενεργειακό Ερευνητικό Κέντρο, κατά το ανάλογο του CERN, που να συγκεντρώνει επενδύσεις για κορυφαίες τεχνολογικές καινοτομίες σε «δύσκολους» τομείς, όπως ναυτιλία, αεροπλοΐα, χάλυβας, τσιμέντο.
Στον πανικό της κρίσης οι κυβερνήσεις προτείνουν αποσπασματικές λύσεις, ενώ η Επιτροπή αρκείται στο να καταγράφει απλά σε μια «Εργαλειοθήκη» τα μέτρα που ήδη έχουν πάρει οι κυβερνήσεις. Σε μια αντίστοιχη περίπτωση, στη διάρκεια της ρωσο-ουκρανικής κρίσης φυσικού αερίου, το α’ εξάμηνο 2014, όταν ως προεδρεύουσα χώρα της ΕΕ είχαμε την προεδρία του Συμβουλίου Υπουργών Ενέργειας, είχα προτείνει στην Επιτροπή την άμεση συγκρότηση ενός Ταμείου Εξισορρόπησης Τιμών Αερίου, που θα ενισχύει κάθε χώρα, για κάθε φορτίο spot LNG που θα διεκδικεί, συμπληρώνοντας την υπερβάλλουσα τιμή ώστε τα φορτία να μη φεύγουν για Κίνα, Ιαπωνία, Κορέα, δεδομένου ότι οι πολλές μεμονωμένες μικρές ευρωπαϊκές οικονομίες (πλην Γερμανίας) είναι αδύνατο να ανταγωνιστούν τις προσφορές που υποβάλλουν οι πολύ μεγαλύτερες οικονομίες της Νοτιοανατολικής Ασίας.
Δ. ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ
Συνοψίζω τις προτάσεις:
1) Παράλληλα με τη μέγιστη οικονομική στήριξη νοικοκυριών και επιχειρήσεων, διαμόρφωση ενός νέου ευρωπαϊκού Ενεργειακού Δόγματος ακόμα ταχύτερης πράσινης μετάβασης, με παράλληλο όμως συνυπολογισμό της Ενεργειακής Ασφάλειας (διαφοροποίηση πηγών και οδεύσεων, προσιτές τιμές, καταπολέμηση ενεργειακής φτώχειας, στήριξη ενεργειακής δημοκρατίας).
2) Ενιαίο Ενεργειακό Ερευνητικό Κέντρο Ευρώπης για τη στήριξη ενεργειακών καινοτομιών απανθρακοποίησης «δύσκολων» τομέων, όπως ναυτιλία, αεροπλοΐα, τσιμέντο, χάλυβας.
3) Δημιουργία Ταμείου Εξισορρόπησης Τιμών Αερίου, με αρχική «προίκα» €30 δισ.
4) Ταχύτερη προώθηση όλων των μορφών αποθήκευσης ενέργειας (μπαταρίες, τηγμένα άλατα, αντλησιοταμίευση, υπόγειες αποθήκες φυσικού αερίου – π.χ. Νότια Καβάλα, μονάδες συλλογής και αποθήκευσης διοξειδίου – CCUS, νέα υδροηλεκτρικά).
Ο κ. Γιάννης Μανιάτης είναι καθηγητής, πρώην υπουργός Ενέργειας, Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής.
Μπορείτε να το διαβάσετε το πρώτο μέρος του άρθρου εδώ.
Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ
– – –
Όλα τα σχόλια των αναγνωστών είναι ευπρόσδεκτα, εφόσον δεν χρησιμοποιούν προσβλητικούς ή υβριστικούς χαρακτηρισμούς. Επίσης σχόλια στα οποία έχει επιλεγεί η “Υποβολή ως Ανώνυμος/η – Unknown” δεν θα δημοσιεύονται. Μπορείτε να επιλέξετε να υποβάλετε ένα σχόλιο είτε με το προφίλ σας στο Google (1η επιλογή), είτε το όνομά σας ή κάποιο ψευδώνυμο (2η επιλογή: “Όνομα/URL“), συμπληρώνοντας μόνο το πεδίο “Όνομα” (όνομα ή ψευδώνυμο της αρεσκείας σας). Όλα τα σχόλια πριν τη δημοσίευσή τους πρέπει να εγκριθούν από τον Διαχειριστή (comment moderation), γι’ αυτό πιθανόν να υπάρξει μια μικρή καθυστέρηση.
