Τάκης Θεοδωρόπουλος
Η γυναικεία φωνή στο ραδιόφωνο είναι πειστική: «Ο γιος μου είναι αριστούχος Πολιτικών Επιστημών. Κι εγώ είμαι καθηγήτρια Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Πώς είναι δυνατόν να συλλαμβάνουν τον γιο μου που είναι το μέλλον της χώρας;». Τυπική Ελληνίδα μαμά, θα μου πείτε. Πώς είναι δυνατόν η αστυνομία να συλλαμβάνει κάποιον ο οποίος βρέθηκε, ως αριστούχος, στην κατάληψη του ΑΠΘ; Είναι δυνατόν να συλλαμβάνει τους αριστούχους; Ας συλλάβει όσους παίρνουν κάτω απ’ τη βάση και θα καταλήξουν να ασκούν κάποιο ταπεινό χειρωνακτικό επιτήδευμα. Οχι όμως και τους αριστούχους. Ή τους κανονικούς φοιτητές. Αυτούς τους εκπροσώπησε κάποιος καθηγητής στο ίδιο πανεπιστήμιο, ο οποίος, αφού εξέφρασε την απορία του για την επιδρομή της αστυνομίας στην κατάληψη, αναφέρθηκε στη μικρή αξία των ευρημάτων: «Βρήκαν κράνη. Μα κι εγώ έχω κράνος στο γραφείο μου. Βρήκαν πυροσβεστήρες; Τα παιδιά φρόντιζαν για την πυρασφάλεια». Δυσάρεστη λεπτομέρεια: οι πυροσβεστήρες ήταν γομωμένοι με χρώμα. Τις ίδιες ημέρες, οι συνάδελφοι των αριστούχων στην Αθήνα βγήκαν από το πάρτι στη φοιτητική εστία του Ζωγράφου και έκαψαν ό,τι έβρισκαν στον δρόμο τους για να διασκεδάσουν την πλήξη τους. Στο καταφύγιό τους διέμενε και Σουηδή, μάλλον εις άγραν sugar daddy, και Ιταλός ζογκλέρ ο οποίος προσδοκούσε την αναγνώριση του ταλέντου του από τους αριστούχους. Τα υπόλοιπα ευρήματα δεν μπορώ να τα κατονομάσω. Η εστία θυμίζει καταυλισμό Παλαιστινίων στη Γάζα. Είναι ένας τρόπος για να ευαισθητοποιηθούν οι αριστούχοι μας απέναντι στα προβλήματα του δοκιμαζόμενου πληθυσμού. Ελπίζω ο ΟΗΕ να μη μείνει αδιάφορος.
Η μαμά, που είναι και καθηγήτρια πανεπιστημίου, εξέφρασε στην κυριολεξία το πρόβλημα του γιου της. Αυτό το «ξέρεις ποιος είμαι εγώ;» που θα έπρεπε να πει στον αστυνομικό που τον συνέλαβε και επειδή το παρέλειψε το είπε η μαμά του. Και μας εξήγησε καλύτερα από οποιαδήποτε ανάλυση γιατί ο γιος της συνελήφθη στην κατάληψη. «Αφού είσαι αριστούχος, αγόρι μου, το πανεπιστήμιο είναι δικό σου. Κι αν σε πιάσουν να περνάς με κόκκινο, πες τους πως είσαι αριστούχος για να σε αφήσουν». Ο ναρκισσισμός της αυθαιρεσίας που ταλαιπωρεί την εκπαίδευση –μέση και ανώτερη– έχει κοινωνικές αιτίες που αρδεύονται από τον πυρήνα της κοινωνίας μας, την οικογένεια. Η αστυνομία μπορεί να αντιμετωπίσει μόνον τα συμπτώματα της ασθένειας.
Η εφηβική βία είναι πρόβλημα που απασχολεί όλες τις δυτικές κοινωνίες. Εμείς έχουμε το προνόμιο να την έχουμε αφήσει ανεξέλεγκτη στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο. Ασε που για εμάς η εφηβεία είναι έννοια σχετική σαν τον χρόνο. Σαράντα ή και πενήντα χρόνων έφηβος. Το μείγμα μάς κάνει μοναδικούς. Αν προσθέσουμε και λίγες σταγόνες Ελληνίδας μαμάς, τότε η γεύση της ταραμοσαλάτας γίνεται ακαταμάχητη.
Πηγή: Καθημερινή
